ملا احمد نراقی : مثنوی طاقدیس
بخش ۴۰ - در بیان اینکه مکث در دنیا بر هرکس محال است
هان نپنداری که چون آید بسر
نهج البلاغه : حکمت ها
نکوهش کوتاهی و سستی اصحاب
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام لَمَّا بَلَغَهُ إِغَارَةُ أَصْحَابِ مُعَاوِيَةَ عَلَى اَلْأَنْبَارِ </strong> فَخَرَجَ بِنَفْسِهِ مَاشِياً حَتَّى أَتَى اَلنُّخَيْلَةَ وَ أَدْرَكَهُ اَلنَّاسُ وَ قَالُوا يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ نَحْنُ نَكْفِيكَهُمْ
فردوسی : پادشاهی اردشیر
بخش ۱۴
چو سال اندر آمد به هفتاد و هشت
نهج البلاغه : حکمت ها
حکمت احكام الهى
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> فَرَضَ اَللَّهُ اَلْإِيمَانَ تَطْهِيراً مِنَ اَلشِّرْكِ
نهج البلاغه : حکمت ها
هماهنگی با اخلاق مردم
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> مُقَارَبَةُ اَلنَّاسِ فِي أَخْلاَقِهِمْ أَمْنٌ مِنْ غَوَائِلِهِمْ
مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۷۶
سگ ارچه بی‌فغان و شر نباشد
عطار نیشابوری : سی فصل
بخش ۲۸
حقیقت علم ودانش علم دین است
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۱۰
تا مدرسه و مناره ویران نشود
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۰۳۸
دنبال دل کمند نگاه کسی مباد
ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ٧۵۶
دی معرف به پیش آصف عهد
رشیدالدین میبدی : ۷- سورة الاعراف‏
۱۴ - النوبة الاولى
وَ کَتَبْنا لَهُ فِی الْأَلْواحِ نبشتیم موسى را در تخته‏ها مِنْ کُلِّ شَیْ‏ءٍ مَوْعِظَةً از همه چیزى پندى وَ تَفْصِیلًا لِکُلِّ شَیْ‏ءٍ و تفصیل دادن هر چیز از حلال و حرام فَخُذْها بِقُوَّةٍ گیر آن را بزور وَ أْمُرْ قَوْمَکَ و فرماى قوم خویش را یَأْخُذُوا بِأَحْسَنِها تا بگیرند بنیکوتر فرمان که در آن‏اند سَأُرِیکُمْ دارَ الْفاسِقِینَ (۱۴۵) آرى نمایم شما را فردا سراى و منزل ایشان که از فرمان و طاعت بیرون شدند.
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۵۵
کیست جز آینه و آب درین قحط‌آباد
محتشم کاشانی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۸ - این قصیدهٔ را به جهت محمد نامی گفته
به ساحل خواهد افتادن دگر بار
خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۷
دل را ز دم تو دام روزی است
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۶۶۴
مادر خاک به فرزند نمی‌پردازد
عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۷۸
تا دل ز دست بیفتاد از تو
امیرعلیشیر نوایی : غزلیات
شمارهٔ ۱۸۸ - تتبع خواجه
در سرم ذوق می عشق همان است که بود
نهج البلاغه : حکمت ها
راه درمان شهوت
<strong> وَ رُوِيَ أَنَّهُ عليه‌السلام كَانَ جَالِساً فِي أَصْحَابِهِ فَمَرَّتْ بِهِمُ اِمْرَأَةٌ جَمِيلَةٌ فَرَمَقَهَا اَلْقَوْمُ بِأَبْصَارِهِمْ </strong>
بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۰
دل ببیداد نهادیم عطای تو کجاست
اثیر اخسیکتی : قصاید
شمارهٔ ۱۱۲ - مدح امیر فخرالدین زنگی از امرای سلطان محمد سلجوقی
شها، ز چشمه تیغ تو چرخ نیرنگی