مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۷۲
خونم ز لب بوسه فریب تو هوس ریخت
واعظ قزوینی : رباعیات
شمارهٔ ۳۵
ای آنکه ترا خانه آراسته است
عنصری بلخی : رباعیات
شمارهٔ ۲۷
شاه حبش است زلفت ای بدر منیر
مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۷۱
خوش آنکه گشته تسلیم بر حکمت از بدایت
طبیب اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۷
در بزم تو هر کس که می ناب خورد
شاطرعباس صبوحی : دوبیتی‌ها
خون سیاوش
ابروی تو رفته رفته تا گوش آمد
لبیبی : ابیات پراکنده در لغت نامه اسدی و مجمع الفرس سروری و فرهنگ جهانگیری و رشیدی
شمارهٔ ۱۵ - به شاهد لغت آفرنگان، بمعنی نسکی از زند
از اطاعت با پدر زردشت پیر
فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۴۰
آهی که رخنه کردم از وی به سنگ خاره
ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ٣٠٩
صبر در کارها چه نیک و چه بد
محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۲۱
صیدی که لعب عشق فکندش به بند تو
رشیدالدین میبدی : ۱۰- سورة یونس - مکیة
۷ - النوبة الاولى
قوله تعالى وَ اتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ نُوحٍ برخوان برایشان خبر نوح إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ که قوم خویش را گفت یا قَوْمِ إِنْ کانَ کَبُرَ عَلَیْکُمْ مَقامِی اى قوم اگر چنان است که بر شما دراز شد و گران این خطیب ایستادن من و داعى در میان شما وَ تَذْکِیرِی بِآیاتِ اللَّهِ و پند دادن من شما را به پیغام خداى و فرمان او و سخنان او فَعَلَى اللَّهِ تَوَکَّلْتُ من پشت بخداى باز کردم فَأَجْمِعُوا أَمْرَکُمْ وَ شُرَکاءَکُمْ کار گرد کنید و انبازان خود را فراهم آرید همه ثُمَّ لا یَکُنْ أَمْرُکُمْ عَلَیْکُمْ غُمَّةً و هیچ چیز از کار شما بر شما پوشیده نماناد ثُمَّ اقْضُوا إِلَیَّ وَ لا تُنْظِرُونِ (۷۱) و هیچ مرا درنک مدهید و زنده مگذارید.
مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۷۰
آنکه درمان دل خسته عالم با اوست
مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۴۵
ندا رسید به جان‌ها که چند می‌پایید؟
ادیب الممالک : رباعیات طنز
شمارهٔ ۵۴ - انگور
ای دوست ز رخ بدیدگان نورم ده
اوحدالدین کرمانی : الباب الثانی عشر: فی الوصیة و الاسف علی مافات و ذکر الفناء و البقاء و ذکر مرتبته و وصف حالته رضی الله عنه
شمارهٔ ۲۹
از آخر عمر اگر کسی یاد کند
مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۶۹
ننالم در قفس ایگل ز جور خار هجرانت
نظامی گنجوی : خردنامه
بخش ۸ - آغار داستان
سر فیلسوفان یونان گروه
جلال عضد : غزلیّات
شمارهٔ ۲۵۰
بیاور ای بت ساقی شراب دوشینه
بلند اقبال : قطعات
شمارهٔ ۴۱ - قطعه
دلکی دارم وزهر طرفش
مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۶۸
در چمن جوری که از باد خزان بر گل گذشت