نهج البلاغه : حکمت ها
اهمیت مداومت در کارها
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> قَلِيلٌ تَدُومُ عَلَيْهِ أَرْجَى مِنْ كَثِيرٍ مَمْلُولٍ مِنْهُ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۵۸۴
گر آن خورشید رو را همسفر خویشتن بینم ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۳۰ - بیخبر
ایخوش آنساعت کهآید پیک جانان بیخبر قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۴۰۲
قدسی همه جا چو نیست سودا درگیر ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۲۹ - در وصف آتلیه نقاشی اسعد
حبذا از این نگارستان پر نقش و نگار بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۸
ای رقیب آندم که بر کف تیغ بیدادش دهی رشیدالدین میبدی : ۳- سورة آل عمران- مدنیة
۱۸ - النوبة الاولى
قوله تعالى: إِنَّ أَوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ، اول خانهاى که بر زمین نهادند مردمان را، لَلَّذِی بِبَکَّةَ این است که به مکة، مُبارَکاً برکت کرده در آن، وَ هُدىً لِلْعالَمِینَ (۹۷) و نشانى ساخته جهانیان را. ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۲۸ - لاله زار
چون پای خرد خرد نهادی به لالهزار عطار نیشابوری : باب چهل و نهم: در سخن گفتن به زبان پروانه
شمارهٔ ۳
پروانه به شمع گفت: «از روزِ نخست مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۹۰
چیزیست که در تو بیتو جویان ویست ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۲۷ - مرگ تزار
خمش مباش کنون کامد ای بهار، بهار صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۹۰
دل چو شد افسرده، از جسم گرانجان پارهای است نهج البلاغه : نامه ها
نامه به امیران لشکر در بیان خطر انحراف از حق
<strong> و من كتاب له عليهالسلام لما استخلف إلى أمراء الأجناد </strong> أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّمَا أَهْلَكَ مَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ أَنَّهُمْ مَنَعُوا اَلنَّاسَ اَلْحَقَّ فَاشْتَرَوْهُ وَ أَخَذُوهُمْ بِالْبَاطِلِ فَاقْتَدَوْهُ حمیدالدین بلخی : مقامات حمیدی
المقامة الخامسة عشر - فی العشق
حکایت کرد مرا دوستی که در خطرهای شاق بامن شفیق بود و در سفرهای عراق بامن رفیق، بحکم آمیزش تربت و آویزش غربت با من قرابتی داشت، سببی نه نسبی و نسبتی داشت فضلی وادبی نه عرقی و عصبی. قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۴
زلفت شب قدرست،زهی سایه ممدود! ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۶
تا آبله رخ بر رخ دلدار ز دست ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۲۶ - تغزل و بهاریه
گشاده روی بهار، ای گشاده روی بهار اوحدالدین کرمانی : الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
شمارهٔ ۱۸۲ - الاسرار
آنها که همی دهند نادیده نشان صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۷۹۹
طعمه مور شوی گر چه سلیمان شده ای صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۴۲۸
لوح محفوظ شد آن دیده که حیران تو شد
اهمیت مداومت در کارها
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> قَلِيلٌ تَدُومُ عَلَيْهِ أَرْجَى مِنْ كَثِيرٍ مَمْلُولٍ مِنْهُ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۵۸۴
گر آن خورشید رو را همسفر خویشتن بینم ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۳۰ - بیخبر
ایخوش آنساعت کهآید پیک جانان بیخبر قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۴۰۲
قدسی همه جا چو نیست سودا درگیر ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۲۹ - در وصف آتلیه نقاشی اسعد
حبذا از این نگارستان پر نقش و نگار بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۸
ای رقیب آندم که بر کف تیغ بیدادش دهی رشیدالدین میبدی : ۳- سورة آل عمران- مدنیة
۱۸ - النوبة الاولى
قوله تعالى: إِنَّ أَوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ، اول خانهاى که بر زمین نهادند مردمان را، لَلَّذِی بِبَکَّةَ این است که به مکة، مُبارَکاً برکت کرده در آن، وَ هُدىً لِلْعالَمِینَ (۹۷) و نشانى ساخته جهانیان را. ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۲۸ - لاله زار
چون پای خرد خرد نهادی به لالهزار عطار نیشابوری : باب چهل و نهم: در سخن گفتن به زبان پروانه
شمارهٔ ۳
پروانه به شمع گفت: «از روزِ نخست مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۹۰
چیزیست که در تو بیتو جویان ویست ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۲۷ - مرگ تزار
خمش مباش کنون کامد ای بهار، بهار صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۹۰
دل چو شد افسرده، از جسم گرانجان پارهای است نهج البلاغه : نامه ها
نامه به امیران لشکر در بیان خطر انحراف از حق
<strong> و من كتاب له عليهالسلام لما استخلف إلى أمراء الأجناد </strong> أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّمَا أَهْلَكَ مَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ أَنَّهُمْ مَنَعُوا اَلنَّاسَ اَلْحَقَّ فَاشْتَرَوْهُ وَ أَخَذُوهُمْ بِالْبَاطِلِ فَاقْتَدَوْهُ حمیدالدین بلخی : مقامات حمیدی
المقامة الخامسة عشر - فی العشق
حکایت کرد مرا دوستی که در خطرهای شاق بامن شفیق بود و در سفرهای عراق بامن رفیق، بحکم آمیزش تربت و آویزش غربت با من قرابتی داشت، سببی نه نسبی و نسبتی داشت فضلی وادبی نه عرقی و عصبی. قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۴
زلفت شب قدرست،زهی سایه ممدود! ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۶
تا آبله رخ بر رخ دلدار ز دست ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۲۶ - تغزل و بهاریه
گشاده روی بهار، ای گشاده روی بهار اوحدالدین کرمانی : الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
شمارهٔ ۱۸۲ - الاسرار
آنها که همی دهند نادیده نشان صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۷۹۹
طعمه مور شوی گر چه سلیمان شده ای صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۴۲۸
لوح محفوظ شد آن دیده که حیران تو شد
