مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۹۱۵
گر خار بدین دیدهٔ چون جوی زنی نهج البلاغه : حکمت ها
ضرورت خدا شناسى و اطاعت
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> عَلَيْكُمْ بِطَاعَةِ مَنْ لاَ تُعْذَرُونَ بِجَهَالَتِهِ ملکالشعرای بهار : مسمطات
در منقبت حضرت حجة (ع)
مژده که روی خدا ز پرده برآمد فردوسی : پادشاهی نوذر
بخش ۳
چو دشت از گیا گشت چون پرنیان ملکالشعرای بهار : مسمطات
امان از من و تو
هیچ دانی که چه کردیم به مادر من و تو مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۰۸
می بده ای ساقی آخرزمان جمالالدین عبدالرزاق : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۴
چشم من چون بخت تو ناخفته به افسر کرمانی : قصاید
شمارهٔ ۸ - منظور هر منظر
جان برخی خاک رهت، باد ای علیّ مرتضا ملکالشعرای بهار : مسمطات
کار ما بالاگرفت!
شاه نو بر تختگه ماواگرفت شاه نعمتالله ولی : دوبیتیها
دوبیتی شمارهٔ ۷۳
این ظلمت و نور جسم و جان است صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۴۷۸
برنمی آید کسی با خوی یک پهلوی تو عطار نیشابوری : بخش دهم
(۶) حکایت بهلول
مگر شوریده دل بهلول بغداد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۰۰
رهنوردانی که چون خورشید تنها می روند صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۰۰۴
آغوشم از کشاکش حسرت چو گل درید نهج البلاغه : حکمت ها
زشتی درخواست از نا اهل
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> فَوْتُ اَلْحَاجَةِ أَهْوَنُ مِنْ طَلَبِهَا إِلَى غَيْرِ أَهْلِهَا وحدت کرمانشاهی : غزلیات
غزل شماره 47
دی مغبچهای گفت که ما مظهر یاریم عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۹۷
تا به دام عشق او آویختیم عطار نیشابوری : باب چهل و ششم: در معانیی كه تعلّق به صبح دارد
شمارهٔ ۳۴
ای صبح! اگر طلوع خواهی کردن صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۴۲۲
گر یار ز احوال من آگاه نمی بود رشیدالدین میبدی : ۵۵- سورة الرحمن
۱ - النوبة الثانیة
این سورة الرحمن هزار و ششصد و سى و شش حرف است و سیصد و پنجاه و یک کلمت و هفتاد و هشت آیت. جمله بمکه فرود آمد و آن را مکى شمرند مگر یک آیت: یَسْئَلُهُ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ.
رباعی شمارهٔ ۱۹۱۵
گر خار بدین دیدهٔ چون جوی زنی نهج البلاغه : حکمت ها
ضرورت خدا شناسى و اطاعت
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> عَلَيْكُمْ بِطَاعَةِ مَنْ لاَ تُعْذَرُونَ بِجَهَالَتِهِ ملکالشعرای بهار : مسمطات
در منقبت حضرت حجة (ع)
مژده که روی خدا ز پرده برآمد فردوسی : پادشاهی نوذر
بخش ۳
چو دشت از گیا گشت چون پرنیان ملکالشعرای بهار : مسمطات
امان از من و تو
هیچ دانی که چه کردیم به مادر من و تو مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۰۸
می بده ای ساقی آخرزمان جمالالدین عبدالرزاق : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۴
چشم من چون بخت تو ناخفته به افسر کرمانی : قصاید
شمارهٔ ۸ - منظور هر منظر
جان برخی خاک رهت، باد ای علیّ مرتضا ملکالشعرای بهار : مسمطات
کار ما بالاگرفت!
شاه نو بر تختگه ماواگرفت شاه نعمتالله ولی : دوبیتیها
دوبیتی شمارهٔ ۷۳
این ظلمت و نور جسم و جان است صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۴۷۸
برنمی آید کسی با خوی یک پهلوی تو عطار نیشابوری : بخش دهم
(۶) حکایت بهلول
مگر شوریده دل بهلول بغداد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۰۰
رهنوردانی که چون خورشید تنها می روند صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۰۰۴
آغوشم از کشاکش حسرت چو گل درید نهج البلاغه : حکمت ها
زشتی درخواست از نا اهل
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> فَوْتُ اَلْحَاجَةِ أَهْوَنُ مِنْ طَلَبِهَا إِلَى غَيْرِ أَهْلِهَا وحدت کرمانشاهی : غزلیات
غزل شماره 47
دی مغبچهای گفت که ما مظهر یاریم عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۹۷
تا به دام عشق او آویختیم عطار نیشابوری : باب چهل و ششم: در معانیی كه تعلّق به صبح دارد
شمارهٔ ۳۴
ای صبح! اگر طلوع خواهی کردن صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۴۲۲
گر یار ز احوال من آگاه نمی بود رشیدالدین میبدی : ۵۵- سورة الرحمن
۱ - النوبة الثانیة
این سورة الرحمن هزار و ششصد و سى و شش حرف است و سیصد و پنجاه و یک کلمت و هفتاد و هشت آیت. جمله بمکه فرود آمد و آن را مکى شمرند مگر یک آیت: یَسْئَلُهُ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ.
