فروغ فرخزاد : تولدی دیگر
آن روزها
آن روزها رفتند شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۰ - بخفت خفته و دولت بیدار
ماهم آمد به در خانه و در خانه نبودم امام خمینی : قطعات و اشعار پراکنده
تکرار مکرّرات
به آخر کلام رسیدیم ۱ مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۴۳
ز حد چون بگذشتی، بیا بگوی که چونی مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۳۴
من درد ترا ز دست آسان ندهم صائب تبریزی : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۰
آب خضر و می شبانه یکی است سعدی : قطعات
شمارهٔ ۱۱۰
هزار سال به امید تو توانم بود سعدی : غزلیات
غزل ۴۲
نشاید گفتن آن کس را دلی هست جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۱۹
ای سر زلف تو پناه دلم وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۳۳۹
فراغت بایدت جا در سر کوی قناعت کن فصیحی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۴۶
آن می که دلش به صد تمنا میخورد مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۹۱
بر لب به غیر ناله که دمساز مانده است رضاقلی خان هدایت : روضهٔ دوم در ذکر فضلا و محقّقین حکما
بخش ۲۸ - حسن دهلوی قُدِّسَ سِرّه
و هُوَ شیخ نجم الدین حسن. از فضلا و عرفا و مرید شاه نظام اولیاست. به کمند جذبهٔ محبت امیر خسرو دهلوی مقید و به دلالت او به خدمت شیخ نظام رسید و مآل کارش به حقایق و معارف مختوم گردید. عارفی محقق و کاملی مدقّق است. اشعار خوب دارد. تیمنّاً و تبرّکاً در ضمن حالش چند بیتی از مقالش نوشته شد: رودکی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۱۵
همی بایدت رفت و راه دورست نهج البلاغه : خطبه ها
سفارش به شتاب در نيكوكارى
<strong> و من خطبة له عليهالسلام </strong> <strong> في المسارعة إلى العمل </strong> فَاعْمَلُوا وَ أَنْتُمْ فِي نَفَسِ اَلْبَقَاءِ وَ اَلصُّحُفُ مَنْشُورَةٌ وَ اَلتَّوْبَةُ مَبْسُوطَةٌ وَ اَلْمُدْبِرُ يُدْعَى وَ اَلْمُسِيءُ يُرْجَى قَبْلَ أَنْ يَخْمُدَ اَلْعَمَلُ وَ يَنْقَطِعَ اَلْمَهَلُ وَ يَنْقَضِيَ اَلْأَجَلُ وَ يُسَدَّ بَابُ اَلتَّوْبَةِ وَ تَصْعَدَ اَلْمَلاَئِكَةُ رودکی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۶۲
گزیده چهار توست، بدو در جهانهان خاقانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۷۰
مجلس ز می دو ساله گردد روشن سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۵۲۹
دل بی لبت شکفته به ساغر نمی شود سوزنی سمرقندی : قصاید
شمارهٔ ۱۶۴ - در مدح وزیر صدرالدین
ای صدر دین و دنیا دنیا آفرین تو ادیب صابر : مقطعات
شمارهٔ ۷
هرکه سعی بد کند در حق خلق
آن روزها
آن روزها رفتند شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۰ - بخفت خفته و دولت بیدار
ماهم آمد به در خانه و در خانه نبودم امام خمینی : قطعات و اشعار پراکنده
تکرار مکرّرات
به آخر کلام رسیدیم ۱ مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۴۳
ز حد چون بگذشتی، بیا بگوی که چونی مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۳۴
من درد ترا ز دست آسان ندهم صائب تبریزی : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۰
آب خضر و می شبانه یکی است سعدی : قطعات
شمارهٔ ۱۱۰
هزار سال به امید تو توانم بود سعدی : غزلیات
غزل ۴۲
نشاید گفتن آن کس را دلی هست جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۱۹
ای سر زلف تو پناه دلم وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۳۳۹
فراغت بایدت جا در سر کوی قناعت کن فصیحی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۴۶
آن می که دلش به صد تمنا میخورد مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۹۱
بر لب به غیر ناله که دمساز مانده است رضاقلی خان هدایت : روضهٔ دوم در ذکر فضلا و محقّقین حکما
بخش ۲۸ - حسن دهلوی قُدِّسَ سِرّه
و هُوَ شیخ نجم الدین حسن. از فضلا و عرفا و مرید شاه نظام اولیاست. به کمند جذبهٔ محبت امیر خسرو دهلوی مقید و به دلالت او به خدمت شیخ نظام رسید و مآل کارش به حقایق و معارف مختوم گردید. عارفی محقق و کاملی مدقّق است. اشعار خوب دارد. تیمنّاً و تبرّکاً در ضمن حالش چند بیتی از مقالش نوشته شد: رودکی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۱۵
همی بایدت رفت و راه دورست نهج البلاغه : خطبه ها
سفارش به شتاب در نيكوكارى
<strong> و من خطبة له عليهالسلام </strong> <strong> في المسارعة إلى العمل </strong> فَاعْمَلُوا وَ أَنْتُمْ فِي نَفَسِ اَلْبَقَاءِ وَ اَلصُّحُفُ مَنْشُورَةٌ وَ اَلتَّوْبَةُ مَبْسُوطَةٌ وَ اَلْمُدْبِرُ يُدْعَى وَ اَلْمُسِيءُ يُرْجَى قَبْلَ أَنْ يَخْمُدَ اَلْعَمَلُ وَ يَنْقَطِعَ اَلْمَهَلُ وَ يَنْقَضِيَ اَلْأَجَلُ وَ يُسَدَّ بَابُ اَلتَّوْبَةِ وَ تَصْعَدَ اَلْمَلاَئِكَةُ رودکی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۶۲
گزیده چهار توست، بدو در جهانهان خاقانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۷۰
مجلس ز می دو ساله گردد روشن سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۵۲۹
دل بی لبت شکفته به ساغر نمی شود سوزنی سمرقندی : قصاید
شمارهٔ ۱۶۴ - در مدح وزیر صدرالدین
ای صدر دین و دنیا دنیا آفرین تو ادیب صابر : مقطعات
شمارهٔ ۷
هرکه سعی بد کند در حق خلق
