رشیدالدین میبدی : ۴- سورة النساء- مدنیة
۲۶ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: یا أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جاءَکُمُ الرَّسُولُ بِالْحَقِّ مِنْ رَبِّکُمْ فَآمِنُوا خَیْراً لَکُمْ اشارت آیت آنست که درگاه ربوبیّت و جلال احدیّت بىنیاز است از طاعت مطیعان، و پاکست از عبادت خلقان، در زمین و در آسمان. اگر هر چه آفرینش است: افلاک و سماوات، موجودات و متلاشیات، همه بکتم عدم باز شود، پاکى و خداوندى وى را زیانى نیست، و از ایشان هیچ پیوندى در نباید. احدیّت وى را صمدیّت وى جمالست، و صمدیّت وى را فردانیّت وى جلالست. صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳
چشم روشن می دهد از کف دل بی تاب را خیام : گردش دوران [۵۶-۳۵]
رباعی ۵۰
ما لُعْبَتِگانیم و فلک لُعبَت‌باز، افسر کرمانی : قصاید
شمارهٔ ۲۲ - افسر سلیمان
ای مهر رویت از مه گردون گرفته باج قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۷
ذوق غمت ز سینه محزون نمی‌رود عنصرالمعالی : قابوس‌نامه
باب سی و پنجم: در رسم شاعری
ای پسر، اگر شاعر باشی جهد کن تا سخن تو سهل ممتنع باشد و بپرهیز از سخن غامض و بچیزی که تو دانی و دیگری نداند که بشرح حاجت افتد مگوی، که این شعر از بهر مردمان گویند نه از بهر خویش و بوزن و قوافیت قناعت مکن و بی‌صناعتی و ترتیبی شعر مگوی، که شعر راست ناخوش بود، صنعت و چربک باید که بود و شعر در ترجمه مردم را ناخوش آید، با صناعت باید برسم شعرا، چون: آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۲۲
هادی که ازو زمانه را آبادی است ابن یمین فَرومَدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۹۹
ایجان و جهان بیتو سر خویش ندارم فریدون مشیری : از دیار آتشی
نقش
نقش پایی مانده بود از من، به ساحل، چند جا اوحدالدین کرمانی : الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
شمارهٔ ۴۷
دل را نفسی زمهر تو نگزیرد سعدی : باب دوم در اخلاق درویشان
حکایت شمارهٔ ۳۵
یکی را از علمای راسخ پرسیدند چه گویی در نان وقف گفت اگر نان از بهر جمعیت خاطر میستاند حلالست و اگر جمع از بهر نان می‌نشیند حرام عنصری بلخی : بحر متقارب
شمارهٔ ۱۹
اگر بر سر مرد زد در نبرد جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۴۰۹
ما را نمی رود نفسی یاد او ز یاد سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۰
عاشق روی توام از من مپوش آن روی را ملک‌الشعرای بهار : رباعیات
شمارهٔ ۱۷
برخاست خروس صبح برخیز ای دوست سعدی : باب ششم در قناعت
حکایت
یکی را تب آمد ز صاحبدلان کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۲۰۱
عشق ورزیدن به جان نازنینان نازک است قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۶۱۵
روزن متعددست و مهتاب یکی خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۲۸۸
کمین گشادن دهر و کمان کشیدن چرخ قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۴۲۶
نی چو بنالید، بگفتا: نیم
۲۶ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: یا أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جاءَکُمُ الرَّسُولُ بِالْحَقِّ مِنْ رَبِّکُمْ فَآمِنُوا خَیْراً لَکُمْ اشارت آیت آنست که درگاه ربوبیّت و جلال احدیّت بىنیاز است از طاعت مطیعان، و پاکست از عبادت خلقان، در زمین و در آسمان. اگر هر چه آفرینش است: افلاک و سماوات، موجودات و متلاشیات، همه بکتم عدم باز شود، پاکى و خداوندى وى را زیانى نیست، و از ایشان هیچ پیوندى در نباید. احدیّت وى را صمدیّت وى جمالست، و صمدیّت وى را فردانیّت وى جلالست. صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳
چشم روشن می دهد از کف دل بی تاب را خیام : گردش دوران [۵۶-۳۵]
رباعی ۵۰
ما لُعْبَتِگانیم و فلک لُعبَت‌باز، افسر کرمانی : قصاید
شمارهٔ ۲۲ - افسر سلیمان
ای مهر رویت از مه گردون گرفته باج قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۷
ذوق غمت ز سینه محزون نمی‌رود عنصرالمعالی : قابوس‌نامه
باب سی و پنجم: در رسم شاعری
ای پسر، اگر شاعر باشی جهد کن تا سخن تو سهل ممتنع باشد و بپرهیز از سخن غامض و بچیزی که تو دانی و دیگری نداند که بشرح حاجت افتد مگوی، که این شعر از بهر مردمان گویند نه از بهر خویش و بوزن و قوافیت قناعت مکن و بی‌صناعتی و ترتیبی شعر مگوی، که شعر راست ناخوش بود، صنعت و چربک باید که بود و شعر در ترجمه مردم را ناخوش آید، با صناعت باید برسم شعرا، چون: آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۲۲
هادی که ازو زمانه را آبادی است ابن یمین فَرومَدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۹۹
ایجان و جهان بیتو سر خویش ندارم فریدون مشیری : از دیار آتشی
نقش
نقش پایی مانده بود از من، به ساحل، چند جا اوحدالدین کرمانی : الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
شمارهٔ ۴۷
دل را نفسی زمهر تو نگزیرد سعدی : باب دوم در اخلاق درویشان
حکایت شمارهٔ ۳۵
یکی را از علمای راسخ پرسیدند چه گویی در نان وقف گفت اگر نان از بهر جمعیت خاطر میستاند حلالست و اگر جمع از بهر نان می‌نشیند حرام عنصری بلخی : بحر متقارب
شمارهٔ ۱۹
اگر بر سر مرد زد در نبرد جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۴۰۹
ما را نمی رود نفسی یاد او ز یاد سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۰
عاشق روی توام از من مپوش آن روی را ملک‌الشعرای بهار : رباعیات
شمارهٔ ۱۷
برخاست خروس صبح برخیز ای دوست سعدی : باب ششم در قناعت
حکایت
یکی را تب آمد ز صاحبدلان کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۲۰۱
عشق ورزیدن به جان نازنینان نازک است قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۶۱۵
روزن متعددست و مهتاب یکی خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۲۸۸
کمین گشادن دهر و کمان کشیدن چرخ قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۴۲۶
نی چو بنالید، بگفتا: نیم
