پروین اعتصامی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹
ای دوست، دزد حاجب و دربان نمی‌شود مولانا خالد نقشبندی : اشعار کردی
شماره ۱
دیسان دیاری دلبه ری وه ک مه شعه لستان داد دیار نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۴۰۶
کتاب خوانده شد و، شبهه ای نشد مغفول صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۶۷
از جهان تلخ نتوان با درشتی کام یافت مولانا خالد نقشبندی : اشعار عربی
شماره ۲
یا انیس القلب فی ضیق الفراق میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹۸
شب مژده وصال شنیدم، نیامدی مولانا خالد نقشبندی : مخمسات
شماره ۳ (مخمس بر غزل مولانا جامی)
گر چه در صورت ذرات جهان جلوه گری شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۷
نقش خیال اوست که گویند عالم است خلیل‌الله خلیلی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۹
امروز که عصر علم و فرهنگ بود جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۳۳۷
مرا به عشق تو جز ناله ای و آهی نیست مولانا خالد نقشبندی : مخمسات
شماره ۱
ای وصل تو اعظم امانی مولانا خالد نقشبندی : رباعیات
رباعی سوم
ای آنکه ز کنهت همه کس حیرانند میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۲۳
شیخنا بگذر از توئی و منی مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۶۲
آن تازه تنی که در بلای تو بود غزالی : رکن چهارم - رکن منجیات
بخش ۱۲۷ - پیدا کردن سخن گور با مرده
رسول (ص) گفت، «در آن وقت که مرده را در گور نهند گور گوید، «ویحک یابن، به آدم، به چه غره شدی به من؟ ندانستی که من خانه محتنم و خانه ظلمتم و خانه تنهائیم و خانه کَرَمم؟ به چه فریفته شدی که بر من می گذشتی متحیر وار یک پای پیش می نهادی و یکی پس؟» اگر مصلح بود کسی از وی جواب دهد که چه گویی یا گور؟ که وی به صلاح بود و امر معروف و نهی منکر کرد. گوید لاجرم بر وی بوستان کردم سبز. آنگاه تن وی نوری گردد و روح وی به آسمان شود. و در اثر است که مرده را در گور نهند و عذاب کنند. همسایگان وی آواز دهند که یا متخلف! تو باری باز پس ماندی و ما از پیش بیامدیم. چرا به ما عبرت نگرفتی. ندیدی که ما بیامدیم و اعمال ما منقطع شد و تو مهلت یافتی؟ چرا آنچه ما را فوت شد تو تدارک نکردی؟ و هم چنین همه گوشهای زمین ندا کنند که ای فریفته دنیا! چرا عبرت نگرفتی به کسانی که از پیش تو برفتند و هم چون تو فریفته شده بودند؟ و در خبر است که بنده شایسته را چون در گور نهند کردارهای نیکو گرد بر گرد فرو گیرند و وی را نگاه می دارند. چون ملایکه عذاب از جانب پای درآیند نماز پیش آید و گوید، «بسیاری بر پای ایستاده است برای خدای». و چون از جانب سر درآیند روزه گوید، «نه بسیار تشنگی کشیده است در دنیا». و چون از جانب تن درآید، حج و غزا گویند، «نه. رنج بسیار کشیده است به تن». و چون از جانب دست درآید صدقه گوید، «دست از وی بدارید که بدین دست صدقه بسیار داده است». ملایکه گویند، «خوش و مبارکت باد». بازگردند و ملایکه رحمت بیایند. وی را فرشی از بهشت بیاورند و بیفکنند و گور بر وی فراخ کنند چندان که چشم برسد و قندیلی از بهشت بیاورند تا در نور آن می بود تا روز قیامت. مولانا خالد نقشبندی : رباعیات
رباعی اول - این شعر در واقع قطعه است
گر بی تو شوم شاد غمم روز فزون باد محتشم کاشانی : قطعات
شمارهٔ ۶۱
ملا ابوالحسن که در محیط وجود او سنایی غزنوی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۵ - در نعت رسول اکرم و مدح عارف زرگر
ای سنایی گر همی جویی ز لطف حق سنا شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۹۸
غرقهٔ بحر بیکران مائیم مولانا خالد نقشبندی : مثنویات
در وصف رسول اکرم ﷺ
درودی کز نسیمش مشک تاتار
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹
ای دوست، دزد حاجب و دربان نمی‌شود مولانا خالد نقشبندی : اشعار کردی
شماره ۱
دیسان دیاری دلبه ری وه ک مه شعه لستان داد دیار نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۴۰۶
کتاب خوانده شد و، شبهه ای نشد مغفول صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۶۷
از جهان تلخ نتوان با درشتی کام یافت مولانا خالد نقشبندی : اشعار عربی
شماره ۲
یا انیس القلب فی ضیق الفراق میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹۸
شب مژده وصال شنیدم، نیامدی مولانا خالد نقشبندی : مخمسات
شماره ۳ (مخمس بر غزل مولانا جامی)
گر چه در صورت ذرات جهان جلوه گری شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۷
نقش خیال اوست که گویند عالم است خلیل‌الله خلیلی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۹
امروز که عصر علم و فرهنگ بود جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۳۳۷
مرا به عشق تو جز ناله ای و آهی نیست مولانا خالد نقشبندی : مخمسات
شماره ۱
ای وصل تو اعظم امانی مولانا خالد نقشبندی : رباعیات
رباعی سوم
ای آنکه ز کنهت همه کس حیرانند میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۲۳
شیخنا بگذر از توئی و منی مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۶۲
آن تازه تنی که در بلای تو بود غزالی : رکن چهارم - رکن منجیات
بخش ۱۲۷ - پیدا کردن سخن گور با مرده
رسول (ص) گفت، «در آن وقت که مرده را در گور نهند گور گوید، «ویحک یابن، به آدم، به چه غره شدی به من؟ ندانستی که من خانه محتنم و خانه ظلمتم و خانه تنهائیم و خانه کَرَمم؟ به چه فریفته شدی که بر من می گذشتی متحیر وار یک پای پیش می نهادی و یکی پس؟» اگر مصلح بود کسی از وی جواب دهد که چه گویی یا گور؟ که وی به صلاح بود و امر معروف و نهی منکر کرد. گوید لاجرم بر وی بوستان کردم سبز. آنگاه تن وی نوری گردد و روح وی به آسمان شود. و در اثر است که مرده را در گور نهند و عذاب کنند. همسایگان وی آواز دهند که یا متخلف! تو باری باز پس ماندی و ما از پیش بیامدیم. چرا به ما عبرت نگرفتی. ندیدی که ما بیامدیم و اعمال ما منقطع شد و تو مهلت یافتی؟ چرا آنچه ما را فوت شد تو تدارک نکردی؟ و هم چنین همه گوشهای زمین ندا کنند که ای فریفته دنیا! چرا عبرت نگرفتی به کسانی که از پیش تو برفتند و هم چون تو فریفته شده بودند؟ و در خبر است که بنده شایسته را چون در گور نهند کردارهای نیکو گرد بر گرد فرو گیرند و وی را نگاه می دارند. چون ملایکه عذاب از جانب پای درآیند نماز پیش آید و گوید، «بسیاری بر پای ایستاده است برای خدای». و چون از جانب سر درآیند روزه گوید، «نه بسیار تشنگی کشیده است در دنیا». و چون از جانب تن درآید، حج و غزا گویند، «نه. رنج بسیار کشیده است به تن». و چون از جانب دست درآید صدقه گوید، «دست از وی بدارید که بدین دست صدقه بسیار داده است». ملایکه گویند، «خوش و مبارکت باد». بازگردند و ملایکه رحمت بیایند. وی را فرشی از بهشت بیاورند و بیفکنند و گور بر وی فراخ کنند چندان که چشم برسد و قندیلی از بهشت بیاورند تا در نور آن می بود تا روز قیامت. مولانا خالد نقشبندی : رباعیات
رباعی اول - این شعر در واقع قطعه است
گر بی تو شوم شاد غمم روز فزون باد محتشم کاشانی : قطعات
شمارهٔ ۶۱
ملا ابوالحسن که در محیط وجود او سنایی غزنوی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۵ - در نعت رسول اکرم و مدح عارف زرگر
ای سنایی گر همی جویی ز لطف حق سنا شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۹۸
غرقهٔ بحر بیکران مائیم مولانا خالد نقشبندی : مثنویات
در وصف رسول اکرم ﷺ
درودی کز نسیمش مشک تاتار
