نسیمی : رباعیات
شمارهٔ ۲۵
آن علم که از ذات خدا منفک نیست خیام : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۹
از جرم گل سیاه تا اوج زحل اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۹
ز شوق روی جانان آنچنانم خسرو گلسرخی : خسرو گلسرخی
تلخ ماندم ، تلخ ...
تلخ ماندم ، تلخ عطار نیشابوری : باب سی و دوم: در شكایت كردن از معشوق
شمارهٔ ۵۸
چون داد دلم دل گسلم میندهد مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۱۸
نگارا، چرا قول دشمن شنیدی؟ حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۷۰
سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۸
دردا که ز درد تو بدرمان نرسیدیم عطار نیشابوری : باب سی و دوم: در شكایت كردن از معشوق
شمارهٔ ۶۱
هم دیده بر آن روی چو مه باید داشت سنایی غزنوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۵
تا خیال آن بت قصاب در چشم من است امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۸۵۴
آن نه روییست که ماهی ست بدان زیبایی اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۷
چنان حیران حسن آن نگارم امیرعلیشیر نوایی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۵ - در طور خواجه
صبح چون رایت بفرق خسرو خاور کشید قطران تبریزی : رباعیات
شمارهٔ ۵۰
نوروز مهین جم همایون آورد اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۶
ما حسن روی یار زهر روی دیده ایم سلمان ساوجی : جمشید و خورشید
بخش ۱۰۷ - تدبیر جمشید و خورشید برای عزیمت به چین
ز شوق ملک چین آهی بر آورد رضاقلی خان هدایت : فردوس در شرح احوال متأخرین و معاصرین
بخش ۶۷ - ناصر اصفهانی
اسمش میرزا محمد. مشهور به گل کار و ملقب به درویش ناصرعلی، از مریدان نورعلیشاه و مجذوب بوده. درتمام عمر بجز شلواری لباس قبول ننموده. اغلب اوقات در بیرون شهرستان به سر می‌برده. صاحب کرامات عالیه بوده. به رحمت ایزدی پیوست و حاجی محمدحسین اصفهانی وی را تکفین کرده به خاک سپرد. این بیت از اوست: اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۵
چو از روز ازل رندی و قلاشی است آئینم میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۵
بس که هر لحظه فریبی به زبان دگرم اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۴
ما رند خراباتی بی نام و نشانیم