رشیدالدین میبدی : ۲- سورة البقره
۱۹ - النوبة الاولى
قوله تعالى وَ إِذِ ابْتَلى إِبْراهِیمَ بیاموزد ابراهیم را رَبُّهُ خداوند او بِکَلِماتٍ بسخنانى چند و فرمانى چند فَأَتَمَّهُنَّ آن را بسر برد و فرونگذاشت، قالَ گفت خداى عز و جل إِنِّی جاعِلُکَ من ترا خواهم کرد لِلنَّاسِ مر مردمان را إِماماً پیشوایى در دین قالَ گفت وَ مِنْ ذُرِّیَّتِی سعدی : غزلیات
غزل ۴۱۲
آن دوست که من دارم وان یار که من دانم یغمای جندقی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۲۵
با تو سیمینتن به سنگم گر خریدار آورند حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۷
دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد سلمان ساوجی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۴
نمیدانم که نی چون من چرا بسیار مینالد؟ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۱۱۱
از هواداران شود دایم مکدر شمع من سلیم تهرانی : رباعیات
شمارهٔ ۳۲
نوروز شد و زد به گلستان ز فرح ایرج میرزا : قصیده ها
شکایت از دوری امیر نظام و مدح قائم مقام
به حکمِ آن که ز دل ها بُوَد به دل ها راه شیخ بهایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱
شبی ز تیرگی دل سیاه گشت چنان بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۶۴
اثر خجالت مدعا اگر این الم دمد از طمع سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۶
نه در کلاه نمد راحتی، نه در تاج است سنایی غزنوی : الباب الاوّل: در توحید باری تعالی
التمثیل فی اصحاب تمنّی السوء
راد مردی ز غافلی پرسید جامی : یوسف و زلیخا
بخش ۳ - ترتیب دلایل هستی واجب تعالی نمودن و ترغیب به تامل در آن فرمودن
دلا تا کی درین کاخ مجازی شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۶ - وحشی شکار
تا کی در انتظار گذاری به زاریم رشیدالدین میبدی : ۶- سورة الانعام
۱۴ - النوبة الاولى
قوله تعالى: وَ لَوْ أَنَّنا نَزَّلْنا إِلَیْهِمُ الْمَلائِکَةَ و اگر ما فرو فرستادیمى بایشان فریشتگان وَ کَلَّمَهُمُ الْمَوْتى و پدران مردگان ایشان زنده شدى و با ایشان سخن گفتى وَ حَشَرْنا عَلَیْهِمْ کُلَّ شَیْءٍ و ما همه چیز زنده و گوینده انگیختیمى و پیش ایشان آوردیمى تا گواهى دادندى قُبُلًا قبیل قبیل، جوگ جوگ ما کانُوا لِیُؤْمِنُوا ایشان آن نبودندى که بگرویدندى إِلَّا أَنْ یَشاءَ اللَّهُ مگر که خداى خواسته بودى وَ لکِنَّ أَکْثَرَهُمْ یَجْهَلُونَ (۱۱۱) لکن بیشتر ایشان آنند که نمىدانند. اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۹۹
ز عندلیب چه پرسی نشان خانه ما رشیدالدین میبدی : ۱۰- سورة یونس - مکیة
۱ - النوبة الاولى
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان. فصیحی هروی : قطعات
شمارهٔ ۲۶ - حسب حال
ای نقش کف پای تو پیرایه امید رشیدالدین میبدی : ۳۶- سورة یس - مکیة
۱ - النوبة الاولى
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان رودکی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۶۴
فاخته بر سرو شاهرود بر آورد
۱۹ - النوبة الاولى
قوله تعالى وَ إِذِ ابْتَلى إِبْراهِیمَ بیاموزد ابراهیم را رَبُّهُ خداوند او بِکَلِماتٍ بسخنانى چند و فرمانى چند فَأَتَمَّهُنَّ آن را بسر برد و فرونگذاشت، قالَ گفت خداى عز و جل إِنِّی جاعِلُکَ من ترا خواهم کرد لِلنَّاسِ مر مردمان را إِماماً پیشوایى در دین قالَ گفت وَ مِنْ ذُرِّیَّتِی سعدی : غزلیات
غزل ۴۱۲
آن دوست که من دارم وان یار که من دانم یغمای جندقی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۲۵
با تو سیمینتن به سنگم گر خریدار آورند حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۷
دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد سلمان ساوجی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۴
نمیدانم که نی چون من چرا بسیار مینالد؟ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۱۱۱
از هواداران شود دایم مکدر شمع من سلیم تهرانی : رباعیات
شمارهٔ ۳۲
نوروز شد و زد به گلستان ز فرح ایرج میرزا : قصیده ها
شکایت از دوری امیر نظام و مدح قائم مقام
به حکمِ آن که ز دل ها بُوَد به دل ها راه شیخ بهایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱
شبی ز تیرگی دل سیاه گشت چنان بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۶۴
اثر خجالت مدعا اگر این الم دمد از طمع سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۶
نه در کلاه نمد راحتی، نه در تاج است سنایی غزنوی : الباب الاوّل: در توحید باری تعالی
التمثیل فی اصحاب تمنّی السوء
راد مردی ز غافلی پرسید جامی : یوسف و زلیخا
بخش ۳ - ترتیب دلایل هستی واجب تعالی نمودن و ترغیب به تامل در آن فرمودن
دلا تا کی درین کاخ مجازی شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۶ - وحشی شکار
تا کی در انتظار گذاری به زاریم رشیدالدین میبدی : ۶- سورة الانعام
۱۴ - النوبة الاولى
قوله تعالى: وَ لَوْ أَنَّنا نَزَّلْنا إِلَیْهِمُ الْمَلائِکَةَ و اگر ما فرو فرستادیمى بایشان فریشتگان وَ کَلَّمَهُمُ الْمَوْتى و پدران مردگان ایشان زنده شدى و با ایشان سخن گفتى وَ حَشَرْنا عَلَیْهِمْ کُلَّ شَیْءٍ و ما همه چیز زنده و گوینده انگیختیمى و پیش ایشان آوردیمى تا گواهى دادندى قُبُلًا قبیل قبیل، جوگ جوگ ما کانُوا لِیُؤْمِنُوا ایشان آن نبودندى که بگرویدندى إِلَّا أَنْ یَشاءَ اللَّهُ مگر که خداى خواسته بودى وَ لکِنَّ أَکْثَرَهُمْ یَجْهَلُونَ (۱۱۱) لکن بیشتر ایشان آنند که نمىدانند. اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۹۹
ز عندلیب چه پرسی نشان خانه ما رشیدالدین میبدی : ۱۰- سورة یونس - مکیة
۱ - النوبة الاولى
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان. فصیحی هروی : قطعات
شمارهٔ ۲۶ - حسب حال
ای نقش کف پای تو پیرایه امید رشیدالدین میبدی : ۳۶- سورة یس - مکیة
۱ - النوبة الاولى
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان رودکی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۶۴
فاخته بر سرو شاهرود بر آورد
