مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۴۷۱
ازبیخوابی در دل شبهای دراز مسعود سعد سلمان : مقطعات
شمارهٔ ۵۷ - حسب حال
کدام رنج که آن مرمر انگشت نصیب مولوی : فیه ما فیه
فصل پنجاه و یکم - سؤال کردند از تفسير این بیت
سؤال کردند از تفسير این بیت: مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۴۷۰
زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۴۶۸
در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر شاطرعباس صبوحی : دوبیتی‌ها
خون سیاوش
ابروی تو رفته رفته تا گوش آمد مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۴۶۷
یارب غم دلبر ز روانم برگیر مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۴۶۶
ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۴۶۵
ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر نهج البلاغه : خطبه ها
آموزش جنگ و تشویق یاران به جهاد
<strong> و من كلام له عليه‌السلام في حث أصحابه على القتال </strong> مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۴۶۴
آخر ز من ای عهد شکن یادآور مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۴۶۳
حالیست عجب با توام ای طیره حور سلطان ولد : ولدنامه
بخش ۱۴۱ - در بیان آنکه حق تعالی آدمی را جهت معرفت و عبادت خود آفرید و مقصود از هستی آدمی آن بود که و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون. و چون از او این معنی نیاید عمرش بیفایده گذشته باشد. اگرچه از او کارهای دیگر آید الا او را فایده نباشد. همچنانکه شمشیر بقیمت را اگر کسی بجای میخ در دیوار زند که از اینجا کوزه بیاویزم، بیفایده باشد. زیرا بمیخی آن مصلحت برمیآید شمشیر را برای چیزی دیگر ساخته‌اند. اکنون چون مقصود آدمی عبادت بوده است هرکه اینجا نکرد آنجا در دوزخ بعبادت و انابت مشغول گردد.
گرچه از ما هزار کاردگر شاه نعمت‌الله ولی : مفردات
شمارهٔ ۱۵۸
شرک را قلب کن که شکر آن است مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۴۶۲
ای نام من از عشق تو دیوانه شهر اوحدی مراغه‌ای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۲۶
مست آمدم امشب، که سر راه بگیرم مسعود سعد سلمان : قصاید
شمارهٔ ۳۹ - در مدح پادشاه
ماه صیام آمد این ملک به سلامت مسعود سعد سلمان : مقطعات
شمارهٔ ۲۷ - در پنجاه و هفت سالگی
پنجاه و هفت رفت ز تاریخ عمر من مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۴۶۱
عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۴۶۰
بر ما رقم خطا کشیدی آخر