بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۳۴
بی رخ وزلف تو روز ما سیه تر از شب است لبیبی : ابیات پراکنده در لغت نامه اسدی و مجمع الفرس سروری و فرهنگ جهانگیری و رشیدی
شمارهٔ ۱۰۱ - به شاهد لغت نخکله، بمعنی گوزی ( گردویی) سخت
ای بزفتی علم بگرد جهان جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۸۵۰
دغدغه ی وصل تو چون برود از دماغ عین‌القضات همدانی : تمهیدات
تمهید اصل تاسع - بیان حقیقت ایمان و کفر
ای عزیز این آیت را گوش دار که «وما یُؤْمِنُ أکْثَرُهُم باللّه إِلاّ وهُم مُشْرِکون» میگوید: بیشتر مؤمنان، مشرکان باشند. ای عجب!مگر مصطفی- علیه السلام- از این جا گفت: «کادَ الفَقْرُ أنْ یَکُونَ کُفْراً». دریغا گوش دار: ای دوست هرگز دیدهای که دیوانگان را بند بر ننهند؟ گروهی از سالکان دیوانۀ حقیقت آمدند، صاحب شریعت بنور نبوت دانست که دیوانگان را بند بر باید نهاد؛ شریعت را بند ایشان کردند. مگر از آن بزرگ نشنیدهای که مرید خود را گفت: با خدا دیوانهباش و با مصطفی هشیار. دریغا سوختگان عشق، سودایی باشند؛ و سودا نسبتی دارد با جنون و جنون راه با کفر دارد. باش تا شاهد ما را بینی؛ و آنگاه بدانی که چرا دیوانه باید شد. هرگز دیدهای که کسی از دست بت دیوانه شود؟! این ابیات بشنو: ترکی شیرازی : فصل اول - لطیفه‌نگاری‌ها
شمارهٔ ۱۰۳ - چشمهٔ حیوان
در چمن بی قدت ای سرو خرامان چکنم!؟ حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۴۹۱
چنین سروِ روان دیگر نباشد فخرالدین عراقی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۱
چه کرده‌ام که دلم از فراق خون کردی؟ مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹۹۵
اندر میان جمع چه جان است آن یکی اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
میان امتان والا مقام است
میان امتان والا مقام است صغیر اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۹
ای ساقی ماه وش در این ماه صیام نهج البلاغه : حکمت ها
کوچک شمردن گناه
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> أَشَدُّ اَلذُّنُوبِ مَا اِسْتَهَانَ بِهِ صَاحِبُهُ خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۴۰
کارم از بی سیمی ار چون زر نباشد گومباش صغیر اصفهانی : قصاید
شمارهٔ ۲۴ - در مدح حضرت مولی‌الموالی علی علیه‌السلام
دیده من غیر دیدار علی جوید نجوید عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۴۹
ترسا بچه‌ایم افکند از زهد به ترسایی ایرانشان : کوش‌نامه
بخش ۱۴ - پیام فرستاده به مانوش
سه ماهش زمان داد، دستور زود اقبال لاهوری : جاویدنامه
احوال دوشیزهٔ مریخ که دعوی رسالت کرده
در گذشتیم از هزاران کوی و کاخ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۸۴۷
تو تا ز هستی خود بی خبر نمی افتی فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۵۲
گر زنم لاف از سخن شعر این تقاضا می‌کند فضولی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶۱
نه آنچنان شده محو خیال آن دهنم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۷۱۷
گر سر دنیا نداری تاجدار عالمی
شمارهٔ ۳۴
بی رخ وزلف تو روز ما سیه تر از شب است لبیبی : ابیات پراکنده در لغت نامه اسدی و مجمع الفرس سروری و فرهنگ جهانگیری و رشیدی
شمارهٔ ۱۰۱ - به شاهد لغت نخکله، بمعنی گوزی ( گردویی) سخت
ای بزفتی علم بگرد جهان جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۸۵۰
دغدغه ی وصل تو چون برود از دماغ عین‌القضات همدانی : تمهیدات
تمهید اصل تاسع - بیان حقیقت ایمان و کفر
ای عزیز این آیت را گوش دار که «وما یُؤْمِنُ أکْثَرُهُم باللّه إِلاّ وهُم مُشْرِکون» میگوید: بیشتر مؤمنان، مشرکان باشند. ای عجب!مگر مصطفی- علیه السلام- از این جا گفت: «کادَ الفَقْرُ أنْ یَکُونَ کُفْراً». دریغا گوش دار: ای دوست هرگز دیدهای که دیوانگان را بند بر ننهند؟ گروهی از سالکان دیوانۀ حقیقت آمدند، صاحب شریعت بنور نبوت دانست که دیوانگان را بند بر باید نهاد؛ شریعت را بند ایشان کردند. مگر از آن بزرگ نشنیدهای که مرید خود را گفت: با خدا دیوانهباش و با مصطفی هشیار. دریغا سوختگان عشق، سودایی باشند؛ و سودا نسبتی دارد با جنون و جنون راه با کفر دارد. باش تا شاهد ما را بینی؛ و آنگاه بدانی که چرا دیوانه باید شد. هرگز دیدهای که کسی از دست بت دیوانه شود؟! این ابیات بشنو: ترکی شیرازی : فصل اول - لطیفه‌نگاری‌ها
شمارهٔ ۱۰۳ - چشمهٔ حیوان
در چمن بی قدت ای سرو خرامان چکنم!؟ حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۴۹۱
چنین سروِ روان دیگر نباشد فخرالدین عراقی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۱
چه کرده‌ام که دلم از فراق خون کردی؟ مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹۹۵
اندر میان جمع چه جان است آن یکی اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
میان امتان والا مقام است
میان امتان والا مقام است صغیر اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۹
ای ساقی ماه وش در این ماه صیام نهج البلاغه : حکمت ها
کوچک شمردن گناه
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> أَشَدُّ اَلذُّنُوبِ مَا اِسْتَهَانَ بِهِ صَاحِبُهُ خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۴۰
کارم از بی سیمی ار چون زر نباشد گومباش صغیر اصفهانی : قصاید
شمارهٔ ۲۴ - در مدح حضرت مولی‌الموالی علی علیه‌السلام
دیده من غیر دیدار علی جوید نجوید عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۴۹
ترسا بچه‌ایم افکند از زهد به ترسایی ایرانشان : کوش‌نامه
بخش ۱۴ - پیام فرستاده به مانوش
سه ماهش زمان داد، دستور زود اقبال لاهوری : جاویدنامه
احوال دوشیزهٔ مریخ که دعوی رسالت کرده
در گذشتیم از هزاران کوی و کاخ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۸۴۷
تو تا ز هستی خود بی خبر نمی افتی فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۵۲
گر زنم لاف از سخن شعر این تقاضا می‌کند فضولی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶۱
نه آنچنان شده محو خیال آن دهنم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۷۱۷
گر سر دنیا نداری تاجدار عالمی
