کمال‌الدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۹۷ - وله ایضا
به عمرهای چنین تیز تاز زود گذر امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۹۲
باز مدار، ای پسر، غمزه نیم خواب را میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۱۰
یارب به حق محمد آن ختم رسل میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۰۹
یاد نمک صحبتت ای مهر گسل میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۰۸
دی قاصد نامه ای که از منزل دل مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۶۷
صنما جفا رها کن کرم این روا ندارد مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۲۹
تو نفس نفس برین دل، هوسی دگر گماری میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۰۷
بگذار که در عشق بفرساید دل کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۵۵۷
یار اگر چاره گر عاشق بیچاره شود میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۰۵
از حسن تو ای فارس میدان جمال سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۲
زاهد همه عمرم به می ناب گذشته ست ادیب الممالک : فرهنگ پارسی
شمارهٔ ۳۰ - فرجودهای پنجگانه اشوزرتشت
پنج «فرجود» پدید آمده ازشت زرتشت صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۶۶۷
زاهد از خشکی سبکروحانه بیرون آمدی میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۰۴
تا چند رخ از آز و شره پر آژنگ یغمای جندقی : بخش سوم
شمارهٔ ۵۰ - به اسمعیل هنر نوشته
زاده آزاد اسمعیل هنر را چنبر گردون حلقه انگشتری باد، فرودینه فرگاه عزت، برتر پایگاه دستوانه کیوان و مشتری، طویله فضه... و تنگ می دانست، به استر و اسب و گاو و الاغ و بز و میش و دواب دوندگان بیگانه، و خویش بر نخواهد تافت. خانه حسیب را... برات پشت باره، تا حدی که در تعلیقات شرعیه محدوده است، مالکانه تصرف کن، و با هر پای و پر و پهلو و بالا و آئین و اندام که جان و دل جوید، و از آب و گل خواهند، بنوره در چین، و بنیاد برافراز. اگر بهاربند آسا بنائی خیزد، و فراخای پهنه از گودال شارع تا محاذات خاکدان خانه کوچک باغچه سرائی شود، از دیگر معماری ها زیباتر است. بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۴۷۰
جام می در دست بگرفت وبه من گفت آن پری میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۰۳
این کاخ هزار در که باشد صد رنگ میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۸
زلف پر چین پی صیدم چو پراکنده کند میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۰۲
دل گشته ز دوریت به مردن نزدیک قطران تبریزی : مقطعات
شمارهٔ ۹۵
فراز و نشیب است روی زمین
شمارهٔ ۹۷ - وله ایضا
به عمرهای چنین تیز تاز زود گذر امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۹۲
باز مدار، ای پسر، غمزه نیم خواب را میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۱۰
یارب به حق محمد آن ختم رسل میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۰۹
یاد نمک صحبتت ای مهر گسل میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۰۸
دی قاصد نامه ای که از منزل دل مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۶۷
صنما جفا رها کن کرم این روا ندارد مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۲۹
تو نفس نفس برین دل، هوسی دگر گماری میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۰۷
بگذار که در عشق بفرساید دل کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۵۵۷
یار اگر چاره گر عاشق بیچاره شود میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۰۵
از حسن تو ای فارس میدان جمال سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۲
زاهد همه عمرم به می ناب گذشته ست ادیب الممالک : فرهنگ پارسی
شمارهٔ ۳۰ - فرجودهای پنجگانه اشوزرتشت
پنج «فرجود» پدید آمده ازشت زرتشت صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۶۶۷
زاهد از خشکی سبکروحانه بیرون آمدی میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۰۴
تا چند رخ از آز و شره پر آژنگ یغمای جندقی : بخش سوم
شمارهٔ ۵۰ - به اسمعیل هنر نوشته
زاده آزاد اسمعیل هنر را چنبر گردون حلقه انگشتری باد، فرودینه فرگاه عزت، برتر پایگاه دستوانه کیوان و مشتری، طویله فضه... و تنگ می دانست، به استر و اسب و گاو و الاغ و بز و میش و دواب دوندگان بیگانه، و خویش بر نخواهد تافت. خانه حسیب را... برات پشت باره، تا حدی که در تعلیقات شرعیه محدوده است، مالکانه تصرف کن، و با هر پای و پر و پهلو و بالا و آئین و اندام که جان و دل جوید، و از آب و گل خواهند، بنوره در چین، و بنیاد برافراز. اگر بهاربند آسا بنائی خیزد، و فراخای پهنه از گودال شارع تا محاذات خاکدان خانه کوچک باغچه سرائی شود، از دیگر معماری ها زیباتر است. بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۴۷۰
جام می در دست بگرفت وبه من گفت آن پری میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۰۳
این کاخ هزار در که باشد صد رنگ میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۸
زلف پر چین پی صیدم چو پراکنده کند میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۰۲
دل گشته ز دوریت به مردن نزدیک قطران تبریزی : مقطعات
شمارهٔ ۹۵
فراز و نشیب است روی زمین
