عطار نیشابوری : باب سی و دوم: در شكایت كردن از معشوق
شمارهٔ ۲۱
جانا بگذر به کوی ما یک باری حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۲۲
ای سیل مرگ، بی تو دل تشنه آب شد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۵۶
در پریشان خاطری جمعیت مجنون ماست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۴۴۵
یک شعله شوخ است که دیدار نماید صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۸۸
تن پرستانی که در تضییع آب و دانه اند فردوسی : پادشاهی اورمزد
بخش ۱
سر گاه و دیهیم شاه اورمزد سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۶۳
کی به دل آرم خیال آشیان خویش را صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۶۱۱
تن حجاب سفر جان هوایی نشود صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۰۰
نظر کن در ترازو داری آن خورشید تابان را حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۲۲
بیا و دیده ی پر خون ما بین سعدی : غزلیات
غزل ۹
منزل عشق از جهانی دیگرست صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۱۲۴
ز ناله ام در و بام قفس نگارین است ملا احمد نراقی : باب چهارم
فایده - مذموم بودن ذلت و خواری
سابق بر این مذکور شد که هر صفت فضیلتی وسط است و دو طرف افراط و تفریط آن مهلک و مذموم است پس صفت تواضع حد وسط است و طرف افراط آن صفت کبر است و طرف تفریط آن ذلت و پستی است پس همچنان که کبر مذموم است، همچنین خوار و ذلیل کردن خود نیز مذموم و مهلک است، زیرا که از برای مومن جایز نیست که خود را ذلیل و پست کند پس اگر عالمی مطاع، کفشدوزی بر او وارد شود آن عالم از جای خود برخیزد و او را در مکان خود بنشاند و درس و تعلیم را به جهت حرمت او ترک کند و چون برخیزد تا در خانه در عقب او بدود، خود را ذلیل و خوار کرده است، و از طریقه مستقیمه تجاوز نموده است و طریقه محموده و عدالت، آن است که به طریقی که مذکور شد تواضع کند از برای امثال و اقران خود و کسانی که مرتبه ایشان نزدیک به اوست و اما تواضع عالم از برای بازاری، آن است که با او بنشیند و نیک سخن گوید و به طریق مهربانی با او تکلم کند و دعوت او را اجابت کند و در قضای حاجت او سعی کند و خود را بهتر از او نداند، به جهت خط خاتمه و امثال اینها. مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۵۶
مرا هر دم همیگویی که برگو قطعهیی شیرین صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۱۲۳
سخن بلند چو گردد به وحی مقرون است صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۰۰
هر زمان در شهر بند عقل، سور و ماتمی است عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۹۴
گرچه در عشق تو جان درباختیم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۹۱
محنت امروز، فردا جمله راحت می شود فردوسی : پادشاهی خسرو پرویز
بخش ۱۱
چوبهرام رفت اندر ایوان شاه مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۹
گر تو عودی سوی این مجمر بیا
شمارهٔ ۲۱
جانا بگذر به کوی ما یک باری حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۲۲
ای سیل مرگ، بی تو دل تشنه آب شد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۵۶
در پریشان خاطری جمعیت مجنون ماست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۴۴۵
یک شعله شوخ است که دیدار نماید صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۸۸
تن پرستانی که در تضییع آب و دانه اند فردوسی : پادشاهی اورمزد
بخش ۱
سر گاه و دیهیم شاه اورمزد سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۶۳
کی به دل آرم خیال آشیان خویش را صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۶۱۱
تن حجاب سفر جان هوایی نشود صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۰۰
نظر کن در ترازو داری آن خورشید تابان را حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۲۲
بیا و دیده ی پر خون ما بین سعدی : غزلیات
غزل ۹
منزل عشق از جهانی دیگرست صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۱۲۴
ز ناله ام در و بام قفس نگارین است ملا احمد نراقی : باب چهارم
فایده - مذموم بودن ذلت و خواری
سابق بر این مذکور شد که هر صفت فضیلتی وسط است و دو طرف افراط و تفریط آن مهلک و مذموم است پس صفت تواضع حد وسط است و طرف افراط آن صفت کبر است و طرف تفریط آن ذلت و پستی است پس همچنان که کبر مذموم است، همچنین خوار و ذلیل کردن خود نیز مذموم و مهلک است، زیرا که از برای مومن جایز نیست که خود را ذلیل و پست کند پس اگر عالمی مطاع، کفشدوزی بر او وارد شود آن عالم از جای خود برخیزد و او را در مکان خود بنشاند و درس و تعلیم را به جهت حرمت او ترک کند و چون برخیزد تا در خانه در عقب او بدود، خود را ذلیل و خوار کرده است، و از طریقه مستقیمه تجاوز نموده است و طریقه محموده و عدالت، آن است که به طریقی که مذکور شد تواضع کند از برای امثال و اقران خود و کسانی که مرتبه ایشان نزدیک به اوست و اما تواضع عالم از برای بازاری، آن است که با او بنشیند و نیک سخن گوید و به طریق مهربانی با او تکلم کند و دعوت او را اجابت کند و در قضای حاجت او سعی کند و خود را بهتر از او نداند، به جهت خط خاتمه و امثال اینها. مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۵۶
مرا هر دم همیگویی که برگو قطعهیی شیرین صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۱۲۳
سخن بلند چو گردد به وحی مقرون است صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۰۰
هر زمان در شهر بند عقل، سور و ماتمی است عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۹۴
گرچه در عشق تو جان درباختیم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۹۱
محنت امروز، فردا جمله راحت می شود فردوسی : پادشاهی خسرو پرویز
بخش ۱۱
چوبهرام رفت اندر ایوان شاه مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۹
گر تو عودی سوی این مجمر بیا
