سعدی : غزلیات
غزل ۵
دریغ صحبت دیرین و حق دید و شناخت عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۲۴
هر شبم سرمست در کوی افکنی پروین اعتصامی : مثنویات، تمثیلات و مقطعات
دریای نور
بالماس میزد چکش زرگری سعدی : باب هفتم در تأثیر تربیت
حکایت شمارهٔ ۱۲
سالی نزاعی در پیادگان حجیج افتاده بود و داعی در آن سفر هم پیاده انصاف در سر و روی هم فتادیم و داد فسوق و جدال بدادیم کجاوه نشینی را شنیدم که با عدیل خود میگفت یاللعجب پیاده عاج چو عرضه شطرنج به سر می‌برد فرزین میشود یعنی به از آن میگردد که بود و پیادگان حاج بادیه به سر بردند و بتر شدند صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۷۲۶
به شور عشق و جنون همچو صبح مشهورم سلمان ساوجی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۵
خاک آن بادم که از خاک درت بویی برد امام خمینی : قطعات و اشعار پراکنده
قتیل دلبر
اسیر عشقم و این رتبه، پادشاه ندارد طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۳۷
به پای شوق گشتم هرطرف بسیار در صحرا سعدی : قطعات
شمارهٔ ۴۴
شنیدم که بیوه‌زنی دردمند امام خمینی : قطعات و اشعار پراکنده
تک بیت
بسترم بر در میخانه فکن تا ساقی ملک‌الشعرای بهار : قصاید
قصیدهٔ ۸
سخن بزرگ شود چون درست باشد و راست امیرخسرو دهلوی : مجنون و لیلی
بخش ۲۶ - آه کردن مجنون از درونهٔ پرسوز، و این غزل دود اندود، از دودکش دهان، بیرون دادن
ما هیچ کسان کوی یاریم فصیحی هروی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶
چه آبروی که آن رانه عشق روی تو ریخت امام خمینی : قطعات و اشعار پراکنده
تک بیت
با عشق رُخت، خلیل را ناری نیست فردوسی : پادشاهی کی‌کاووس و رفتن او به مازندران
بخش ۲
همی رفت پیش اندرون زال زر آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۴۴
تو هم ای مرغ دل بر گل بخوان از عشق دستانی امام خمینی : قطعات و اشعار پراکنده
ناله هزار
ز سبزه زار چمن، بوی نوبهار آید میرزا قلی میلی مشهدی : متفرقات
شمارهٔ ۵۴
مرا به نیم نگه می‌توان تسلّی کرد رشیدالدین میبدی : ۱۲- سورة یوسف- مکیة
۴ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: «وَ لَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَ هَمَّ بِها» بدان که اقوال علما درین آیت مختلف است، قومى گفتند یوسف (ع) بآن زن همّت کرد چنان که آن زن بوى همّت کرد حتّى حلّ الهمیان و جلس منها مجلس الرّجل من المرأة، قومى گفتند همّت آن زن دیگر بود و همّت یوسف دیگر، زن همّت فاحشه داشت و در دل کرد که کام خود از وى بر دارد و یوسف همّت فرار داشت با مخاصمه، یعنى در دل کرد که از وى بگریزد یا با وى برآویزد و فرمان وى نبرد. قومى گفتند معنى همت آرزوى بود که در دل آید بطبع بشرى بى اختیار و بى کسب بنده و بنده باین مأخوذ نباشد که این در تحت تکلیف نیاید، پس این همّت نه از یوسف زلّت بود نه از آن زن، بلى زلّت زن بدان بود که عقد و نیّت بدان پیوست و عزم کرد بر تحقیق آن همّت و خطرت و این عزم کسب بود لا جرم بدان مأخوذ بود. قال ابن المبارک قلت لسفیان: ا یؤخذ العبد بالهمّة؟ قال اذا کان عزما أخذ بها. و فى الخبر: من هم بسیّئة و لم یعملها لم تکتب علیه. نظام قاری : غزلیات
شمارهٔ ۵۸ - مولانا جمال الدین فرماید
مژده ای آرام دل کآرام جانها میرسد
غزل ۵
دریغ صحبت دیرین و حق دید و شناخت عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۲۴
هر شبم سرمست در کوی افکنی پروین اعتصامی : مثنویات، تمثیلات و مقطعات
دریای نور
بالماس میزد چکش زرگری سعدی : باب هفتم در تأثیر تربیت
حکایت شمارهٔ ۱۲
سالی نزاعی در پیادگان حجیج افتاده بود و داعی در آن سفر هم پیاده انصاف در سر و روی هم فتادیم و داد فسوق و جدال بدادیم کجاوه نشینی را شنیدم که با عدیل خود میگفت یاللعجب پیاده عاج چو عرضه شطرنج به سر می‌برد فرزین میشود یعنی به از آن میگردد که بود و پیادگان حاج بادیه به سر بردند و بتر شدند صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۷۲۶
به شور عشق و جنون همچو صبح مشهورم سلمان ساوجی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۵
خاک آن بادم که از خاک درت بویی برد امام خمینی : قطعات و اشعار پراکنده
قتیل دلبر
اسیر عشقم و این رتبه، پادشاه ندارد طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۳۷
به پای شوق گشتم هرطرف بسیار در صحرا سعدی : قطعات
شمارهٔ ۴۴
شنیدم که بیوه‌زنی دردمند امام خمینی : قطعات و اشعار پراکنده
تک بیت
بسترم بر در میخانه فکن تا ساقی ملک‌الشعرای بهار : قصاید
قصیدهٔ ۸
سخن بزرگ شود چون درست باشد و راست امیرخسرو دهلوی : مجنون و لیلی
بخش ۲۶ - آه کردن مجنون از درونهٔ پرسوز، و این غزل دود اندود، از دودکش دهان، بیرون دادن
ما هیچ کسان کوی یاریم فصیحی هروی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶
چه آبروی که آن رانه عشق روی تو ریخت امام خمینی : قطعات و اشعار پراکنده
تک بیت
با عشق رُخت، خلیل را ناری نیست فردوسی : پادشاهی کی‌کاووس و رفتن او به مازندران
بخش ۲
همی رفت پیش اندرون زال زر آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۴۴
تو هم ای مرغ دل بر گل بخوان از عشق دستانی امام خمینی : قطعات و اشعار پراکنده
ناله هزار
ز سبزه زار چمن، بوی نوبهار آید میرزا قلی میلی مشهدی : متفرقات
شمارهٔ ۵۴
مرا به نیم نگه می‌توان تسلّی کرد رشیدالدین میبدی : ۱۲- سورة یوسف- مکیة
۴ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: «وَ لَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَ هَمَّ بِها» بدان که اقوال علما درین آیت مختلف است، قومى گفتند یوسف (ع) بآن زن همّت کرد چنان که آن زن بوى همّت کرد حتّى حلّ الهمیان و جلس منها مجلس الرّجل من المرأة، قومى گفتند همّت آن زن دیگر بود و همّت یوسف دیگر، زن همّت فاحشه داشت و در دل کرد که کام خود از وى بر دارد و یوسف همّت فرار داشت با مخاصمه، یعنى در دل کرد که از وى بگریزد یا با وى برآویزد و فرمان وى نبرد. قومى گفتند معنى همت آرزوى بود که در دل آید بطبع بشرى بى اختیار و بى کسب بنده و بنده باین مأخوذ نباشد که این در تحت تکلیف نیاید، پس این همّت نه از یوسف زلّت بود نه از آن زن، بلى زلّت زن بدان بود که عقد و نیّت بدان پیوست و عزم کرد بر تحقیق آن همّت و خطرت و این عزم کسب بود لا جرم بدان مأخوذ بود. قال ابن المبارک قلت لسفیان: ا یؤخذ العبد بالهمّة؟ قال اذا کان عزما أخذ بها. و فى الخبر: من هم بسیّئة و لم یعملها لم تکتب علیه. نظام قاری : غزلیات
شمارهٔ ۵۸ - مولانا جمال الدین فرماید
مژده ای آرام دل کآرام جانها میرسد
