صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۲۹۸
راز عشق از دل غمناک نیاید بیرون
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۹۲
زین نقطه بود گردش پرگار فلکها
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۶۵
بس که افکنده است پیری در وجودم انقلاب
شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۵۲
پادشاه و گدا یکیست یکیست
امیرعلیشیر نوایی : رباعیات
شمارهٔ ۵۱
آگاه نگشتم که درین دیر کیم
ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ۴۶٣
بگوش هوش بشنو نکته ئی خوب
سیف فرغانی : رباعیات
شمارهٔ ۳
ای نقطه دهن خطت عجب دایره است
سعدی : باب هشتم در آداب صحبت
بخش ۱۴
بر عجز دشمن رحمت مکن که اگر قادر شود بر تو نبخشاید.
مفاتیح الجنان : دعا برای امام زمان (عج)
دعاى عهد
از حضرت صادق(علیه السلام) روایت شده: هرکه چهل صبحگاه این عهد را بخواند، از یاوران قائم ما باشد و اگر پیش از ظهور آن حضرت از دنیا برود، خدا او را از قبر بیرون آورد که در خدمت آن حضرت باشد و حق تعالی بر هر کلمه هزار حسنه به او کرامت فرماید و هزار گناه از او محو سازد و آن عهد این است:
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۶۴
می نماید چشم شوخ از پرده شرم و حجاب
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۵۵
چند بر کوردلان جلوه دهم معنی را؟
نهج البلاغه : حکمت ها
عظمت مصیبت رحلت پیامبر اکرم ص
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام عَلَى قَبْرِ رَسُولِ اَللَّهِ صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم سَاعَةَ دَفْنِهِ </strong> إِنَّ اَلصَّبْرَ لَجَمِيلٌ إِلاَّ عَنْكَ وَ إِنَّ اَلْجَزَعَ لَقَبِيحٌ إِلاَّ عَلَيْكَ وَ إِنَّ اَلْمُصَابَ بِكَ لَجَلِيلٌ وَ إِنَّهُ قَبْلَكَ وَ بَعْدَكَ لَجَلَلٌ
شاه نعمت‌الله ولی : مفردات
شمارهٔ ۱۰۹
در چنین خانه گر بیاری یار
پروین اعتصامی : مثنویات، تمثیلات و مقطعات
خوان کرم
بر سر راهی، گدائی تیره‌روز
نهج البلاغه : خطبه ها
شناخت مدعیان قضاوت
<strong> و من كلام له عليه‌السلام في صفة من يتصدى للحكم بين الأمة و ليس لذلك بأهل </strong>
فریدون مشیری : ابر و کوچه
بیگانه
غم آمده، غم آمده، انگشت بر در می ‌زند
صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۴
خیال خیل خالم نیست با زلف زره فامش
ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ۴٣٢
شاه جهان طغایتمور خان تاجبخش
فصیحی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۴۷
ناصح ما را میل نصیحت دارد
نهج البلاغه : نامه ها
نامه به عمرو بن عاص در بیان علل انحرافش
<strong> و من كتاب له عليه‌السلام إلى عمرو بن العاص </strong> فَإِنَّكَ قَدْ جَعَلْتَ دِينَكَ تَبَعاً لِدُنْيَا اِمْرِئٍ ظَاهِرٍ غَيُّهُ مَهْتُوكٍ سِتْرُهُ يَشِينُ اَلْكَرِيمَ بِمَجْلِسِهِ وَ يُسَفِّهُ اَلْحَلِيمَ بِخِلْطَتِهِ