حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۹۴۴
ای باد صبا رَو ز سپاهان به قهستان فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۴۵
به جلوه کاش درآید مه نکوسیرم رهی معیری : چند قطعه
سخن پرداز
آن نواساز نو آیین چو شود نغمه سرای الهامی کرمانشاهی : غزلیات
شمارهٔ ۵
از بتان یار مرا انباز می خواهی ندارد اسیر شهرستانی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۲۰۹
ز تاب روی تو اشکم گلاب می گردد جلال عضد : رباعیّات
شمارهٔ ۱۶
هم دست من تشنه به جامی برسید کوهی : غزلیات
شمارهٔ ۳۲
رندی و شب روی به دو عالم چکار ماست مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۶۶
در کوی خیال خود چه میپوئی تو نظامی گنجوی : مخزن الاسرار
بخش ۵۵ - داستان جمشید با خاصگی محرم
خاصگی ای محرم جمشید بود سعدالدین وراوینی : باب ششم
داستانِ روباه با خروس
زیرک گفت : شنیدم که خروسی بود جهان گردیده و دامهایِ مکر دریده و بسیار دستانهایِ روباهان دیده و داستانهایِ حیلِ ایشان شنیده؛ روزی پیرامن دیه بتماشایِ بوستانی میگشت، پیشتر رفت و بر سرِ راهی بایستاد. چون گل و لاله شکفته، کلالهٔ جعدِ مشکین از فرق و تارک بر دوش و گردن افشانده، قوقهٔ لعل بر کلاه گوشه نشانده ، در کسوتِ منقّش و قبایِ مبرقش چون عروسانِ در حجله و طاوسانِ در جلوه، دامنِ رعنائی در پای کشان میگردید. بانگی بکرد ، روباهی در آن حوالی بشنید ، طمع در خروس کرد و بحرصی تمام میدوید تا بنزدیکِ خروس رسید. خروس از بیم بر دیوار جست. روباه گفت : از من چرا میترسی ؟ من این ساعت درین پیرامن میگشتم ، ناگاه آوازِ بانگِ نماز تو بگوش من آمد و از نغماتِ حنجرهٔ تو دل. در پنجرهٔ سینهٔ من طپیدن گرفت و اگرچ تو مردی رومی نژادی ، حدیثِ اَرِحنَا که با بلال حبشی رفت در پردهٔ ذوق و سماع بسمعِ من رسانیدند ، سلسلهٔ وجد من بجنبانید ، همچون بلال را از حبشه و صهیب را از روم ، دواعیِ محبت و جواذبِ نزاعِ تو مرا اینجا کشید. مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۷۸
تا کی کند یار، از من کناره امام خمینی : رباعیات
رها باید شد
از هستیِ خویشتن، رها باید شد وحدت کرمانشاهی : غزلیات
غزل شماره 31
هر که از تن بگذرد جانش دهند پروین اعتصامی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸
سر و عقل گر خدمت جان کنند حزین لاهیجی : خرابات
بخش ۱۹ - حکایت در مکافات درست کرداران و مجازات نیکوکاران
شنیدستم از راوی باستان اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۵۰۶
داغ پنهان دلم هر دیده مشکل بنگرد خیام : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۳
چون عمر به سر رسد چه شیرین و چه تلخ حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۲
هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۴
هرگز به بزم وصل، شبی جا نکردهام کمالالدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۱۵۸ - وله ایضا
ایا شگرف نوالی که در زمین و زمان
شمارهٔ ۹۴۴
ای باد صبا رَو ز سپاهان به قهستان فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۴۵
به جلوه کاش درآید مه نکوسیرم رهی معیری : چند قطعه
سخن پرداز
آن نواساز نو آیین چو شود نغمه سرای الهامی کرمانشاهی : غزلیات
شمارهٔ ۵
از بتان یار مرا انباز می خواهی ندارد اسیر شهرستانی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۲۰۹
ز تاب روی تو اشکم گلاب می گردد جلال عضد : رباعیّات
شمارهٔ ۱۶
هم دست من تشنه به جامی برسید کوهی : غزلیات
شمارهٔ ۳۲
رندی و شب روی به دو عالم چکار ماست مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵۶۶
در کوی خیال خود چه میپوئی تو نظامی گنجوی : مخزن الاسرار
بخش ۵۵ - داستان جمشید با خاصگی محرم
خاصگی ای محرم جمشید بود سعدالدین وراوینی : باب ششم
داستانِ روباه با خروس
زیرک گفت : شنیدم که خروسی بود جهان گردیده و دامهایِ مکر دریده و بسیار دستانهایِ روباهان دیده و داستانهایِ حیلِ ایشان شنیده؛ روزی پیرامن دیه بتماشایِ بوستانی میگشت، پیشتر رفت و بر سرِ راهی بایستاد. چون گل و لاله شکفته، کلالهٔ جعدِ مشکین از فرق و تارک بر دوش و گردن افشانده، قوقهٔ لعل بر کلاه گوشه نشانده ، در کسوتِ منقّش و قبایِ مبرقش چون عروسانِ در حجله و طاوسانِ در جلوه، دامنِ رعنائی در پای کشان میگردید. بانگی بکرد ، روباهی در آن حوالی بشنید ، طمع در خروس کرد و بحرصی تمام میدوید تا بنزدیکِ خروس رسید. خروس از بیم بر دیوار جست. روباه گفت : از من چرا میترسی ؟ من این ساعت درین پیرامن میگشتم ، ناگاه آوازِ بانگِ نماز تو بگوش من آمد و از نغماتِ حنجرهٔ تو دل. در پنجرهٔ سینهٔ من طپیدن گرفت و اگرچ تو مردی رومی نژادی ، حدیثِ اَرِحنَا که با بلال حبشی رفت در پردهٔ ذوق و سماع بسمعِ من رسانیدند ، سلسلهٔ وجد من بجنبانید ، همچون بلال را از حبشه و صهیب را از روم ، دواعیِ محبت و جواذبِ نزاعِ تو مرا اینجا کشید. مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۷۸
تا کی کند یار، از من کناره امام خمینی : رباعیات
رها باید شد
از هستیِ خویشتن، رها باید شد وحدت کرمانشاهی : غزلیات
غزل شماره 31
هر که از تن بگذرد جانش دهند پروین اعتصامی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸
سر و عقل گر خدمت جان کنند حزین لاهیجی : خرابات
بخش ۱۹ - حکایت در مکافات درست کرداران و مجازات نیکوکاران
شنیدستم از راوی باستان اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۵۰۶
داغ پنهان دلم هر دیده مشکل بنگرد خیام : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۳
چون عمر به سر رسد چه شیرین و چه تلخ حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۲
هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۴
هرگز به بزم وصل، شبی جا نکردهام کمالالدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۱۵۸ - وله ایضا
ایا شگرف نوالی که در زمین و زمان
