فردوسی : آغاز کتاب
بخش ۳ - گفتار اندر آفرینش عالم
از آغاز باید که دانی درست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۸۰
سبزی نه فلک از چشم گهربار دل است نظامی عروضی : مقالت دوم: در ماهیت علم شعر و صلاحیت شاعر
بخش ۱۱ - حکایت نه - فردوسی
استاد ابو القاسم فردوسی از دهاقین طوس بود از دیهی که آن دیه را باژ خوانند و از ناحیت طبران است بزرگ دیهی است و از وی هزار مرد بیرون آید فردوسی در آن دیه شوکتی تمام داشت چنانکه بدخل آن ضیاع از امثال خود بی نیاز بود و از عقب یک دختر بیش نداشت و شاهنامه بنظم همی کرد و همه امید او آن بود که از صلهٔ آن کتاب جهاز آن دختر بسازد بیست و پنج سال در آن کتاب مشغول شد که آن کتاب تمام کرد و الحق هیچ باقی نگذاشت و سخن را بآسمان علیین برد و در عذوبت بماء معین رسانید و کدام طبع را قدرت آن باشد که سخن را بدین درجه رساند که او رسانیده است در نامهٔ که زال همی نویسد بسام نریمان بمازندران در آن حال که با رودابه دختر شاه کابل پیوستگی خواست کرد: سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۶۳
اگر بر درگه جانان چو سگ بسیار می گردم صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۴۸
بیخودی فرش است در چشم و دل بی تاب ما شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۴۹
در همه آینه یکی نگرم ملک‌الشعرای بهار : کارنامهٔ زندان
قطعه
لولیئی گفت با پسر، هشدار اوحدالدین کرمانی : الباب السابع: فی خصال الحمیده عن العقل و العلم و ما یحذو جذو هذا النمط
شمارهٔ ۲۶
ار پیش روی زکبر محروم شوی مولوی : المجلس الاوّل
فی معنی بسم الله الرحمن الرحیم
بسم، اتفاق مفسران است که اینجا مضمری هست، که عرب به حرف«با» ابتدا نکنند، اما اختلاف است میان مفسران که آن مضمر چیست. شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۴۸
هر کجا حسن خوشی می نگرم جامی : دفتر اول
بخش ۶ - در نعت سیدالمرسلین و خاتم النبیین علیه من الصلوات الفضلها و من التحیات اکلمها
جامی از گفتگو ببند زبان ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۵ - فتح ورشو
قیصر گرفت خطهٔ ورشو را ترکی شیرازی : فصل سوم - سوگواری‌ها
شمارهٔ ۸۳ - نیستان بر افروخته
ای فلک! این همه آزار و جفا یعنی چه عطار نیشابوری : بخش پنجم
الحکایه و التمثیل
ز کویی زی نظام آورد آن پیر خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۸۸
مرا ز هجر تو امید زندگانی کو سعدی : باب سوم در عشق و مستی و شور
حکایت صبر و ثبات روندگان
چنین نقل دارم ز مردان راه شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۴۷
خوش حیاتی که پیش او میرم صائب تبریزی : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۲
شوق می از بهار گل‌اندام تازه شد رضی‌الدین آرتیمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۴
ای راندهٔ درگاه تو خواری و عزیزی شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۴۶
شمع جان هر نفسی ز آتش دل برگیرم
بخش ۳ - گفتار اندر آفرینش عالم
از آغاز باید که دانی درست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۸۰
سبزی نه فلک از چشم گهربار دل است نظامی عروضی : مقالت دوم: در ماهیت علم شعر و صلاحیت شاعر
بخش ۱۱ - حکایت نه - فردوسی
استاد ابو القاسم فردوسی از دهاقین طوس بود از دیهی که آن دیه را باژ خوانند و از ناحیت طبران است بزرگ دیهی است و از وی هزار مرد بیرون آید فردوسی در آن دیه شوکتی تمام داشت چنانکه بدخل آن ضیاع از امثال خود بی نیاز بود و از عقب یک دختر بیش نداشت و شاهنامه بنظم همی کرد و همه امید او آن بود که از صلهٔ آن کتاب جهاز آن دختر بسازد بیست و پنج سال در آن کتاب مشغول شد که آن کتاب تمام کرد و الحق هیچ باقی نگذاشت و سخن را بآسمان علیین برد و در عذوبت بماء معین رسانید و کدام طبع را قدرت آن باشد که سخن را بدین درجه رساند که او رسانیده است در نامهٔ که زال همی نویسد بسام نریمان بمازندران در آن حال که با رودابه دختر شاه کابل پیوستگی خواست کرد: سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۶۳
اگر بر درگه جانان چو سگ بسیار می گردم صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۴۸
بیخودی فرش است در چشم و دل بی تاب ما شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۴۹
در همه آینه یکی نگرم ملک‌الشعرای بهار : کارنامهٔ زندان
قطعه
لولیئی گفت با پسر، هشدار اوحدالدین کرمانی : الباب السابع: فی خصال الحمیده عن العقل و العلم و ما یحذو جذو هذا النمط
شمارهٔ ۲۶
ار پیش روی زکبر محروم شوی مولوی : المجلس الاوّل
فی معنی بسم الله الرحمن الرحیم
بسم، اتفاق مفسران است که اینجا مضمری هست، که عرب به حرف«با» ابتدا نکنند، اما اختلاف است میان مفسران که آن مضمر چیست. شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۴۸
هر کجا حسن خوشی می نگرم جامی : دفتر اول
بخش ۶ - در نعت سیدالمرسلین و خاتم النبیین علیه من الصلوات الفضلها و من التحیات اکلمها
جامی از گفتگو ببند زبان ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۵ - فتح ورشو
قیصر گرفت خطهٔ ورشو را ترکی شیرازی : فصل سوم - سوگواری‌ها
شمارهٔ ۸۳ - نیستان بر افروخته
ای فلک! این همه آزار و جفا یعنی چه عطار نیشابوری : بخش پنجم
الحکایه و التمثیل
ز کویی زی نظام آورد آن پیر خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۸۸
مرا ز هجر تو امید زندگانی کو سعدی : باب سوم در عشق و مستی و شور
حکایت صبر و ثبات روندگان
چنین نقل دارم ز مردان راه شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۴۷
خوش حیاتی که پیش او میرم صائب تبریزی : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۲
شوق می از بهار گل‌اندام تازه شد رضی‌الدین آرتیمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۴
ای راندهٔ درگاه تو خواری و عزیزی شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۴۶
شمع جان هر نفسی ز آتش دل برگیرم
