ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ۶٣١
هر بلائی که میشود واقع سعدی : غزلیات
غزل ۵۶۵
من از تو روی نپیچم گرم بیازاری صغیر اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶۳
یاران ره عشق منزل ندارد خواجه عبدالله انصاری : مناجات نامه
مناجات شمارهٔ ۱۶
الهی تو دوستان را به دشمنان می نمایی، درویشان را غم و اندوه دهی، بیمار کنی و خود بیمارستان کنی، درمانده کنی و خود درمان کنی، از خاک آدم کنی و بادی چندان احسان کنی، سعداتش بر سر دیوان کنی و به فردوس او را میهمان کنی، مجلسش روضهٔ رضوان کنی، ناخوردن گندم با وی پیمان کنی، و خوردن آن در علم غیب پنهان کنی، آنکه او را زندان کنی و سالها گریان کنی، جباری تو کار جباران کنی، خداوند تو کار خداوندان کنی، تو عتاب و جنگ همه با دوستان کنی. طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۷۰
هر چند قطره کردیم، در جستجوی دریا کمال خجندی : مقطعات
شمارهٔ ۱۴
سوال کرد یکی از علای دین گلکار صفی علیشاه : رباعیات
شمارهٔ ۵
اثنی عشری ز زاده بوطالب مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴
آن لعل سخن که جان دهد مرجان را ازرقی هروی : قصاید
شمارهٔ ۳۵
از هری گر سوی اوغان شوی،ای باد شمال عطار نیشابوری : بخش هفدهم
(۵) حکایت سؤال کردن آن مرد دیوانه از کار حق تعالی
یکی پرسید ازان دیوانه ساری صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۶۲
غبار هستی ما پرده دار سیلاب است جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۳۳۲
لعل میگون تو تا غارتگر هوش من است سعدی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵
آن شب که تو در کنار مایی روزست سعدی : غزلیات
غزل ۲۸۵
کاروانی شکر از مصر به شیراز آید میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۹۵
آن جامه بر آن بدن چه زیباست حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۲۲
داغی که بکاود سر پرشور کجاست؟ ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ۴۵
یکچند روز من ز سیهکاری فلک سلمان ساوجی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴
محتسب گوید: که بشکن، ساغر و پیمانه را کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۶۱۰
نیست از سوز تو جانرا نه گزیر اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۰۶
ذره خاکم و در کوی تو گر گم باشم
شمارهٔ ۶٣١
هر بلائی که میشود واقع سعدی : غزلیات
غزل ۵۶۵
من از تو روی نپیچم گرم بیازاری صغیر اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶۳
یاران ره عشق منزل ندارد خواجه عبدالله انصاری : مناجات نامه
مناجات شمارهٔ ۱۶
الهی تو دوستان را به دشمنان می نمایی، درویشان را غم و اندوه دهی، بیمار کنی و خود بیمارستان کنی، درمانده کنی و خود درمان کنی، از خاک آدم کنی و بادی چندان احسان کنی، سعداتش بر سر دیوان کنی و به فردوس او را میهمان کنی، مجلسش روضهٔ رضوان کنی، ناخوردن گندم با وی پیمان کنی، و خوردن آن در علم غیب پنهان کنی، آنکه او را زندان کنی و سالها گریان کنی، جباری تو کار جباران کنی، خداوند تو کار خداوندان کنی، تو عتاب و جنگ همه با دوستان کنی. طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۷۰
هر چند قطره کردیم، در جستجوی دریا کمال خجندی : مقطعات
شمارهٔ ۱۴
سوال کرد یکی از علای دین گلکار صفی علیشاه : رباعیات
شمارهٔ ۵
اثنی عشری ز زاده بوطالب مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴
آن لعل سخن که جان دهد مرجان را ازرقی هروی : قصاید
شمارهٔ ۳۵
از هری گر سوی اوغان شوی،ای باد شمال عطار نیشابوری : بخش هفدهم
(۵) حکایت سؤال کردن آن مرد دیوانه از کار حق تعالی
یکی پرسید ازان دیوانه ساری صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۶۲
غبار هستی ما پرده دار سیلاب است جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۳۳۲
لعل میگون تو تا غارتگر هوش من است سعدی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۵
آن شب که تو در کنار مایی روزست سعدی : غزلیات
غزل ۲۸۵
کاروانی شکر از مصر به شیراز آید میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۹۵
آن جامه بر آن بدن چه زیباست حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۲۲
داغی که بکاود سر پرشور کجاست؟ ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ۴۵
یکچند روز من ز سیهکاری فلک سلمان ساوجی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴
محتسب گوید: که بشکن، ساغر و پیمانه را کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۶۱۰
نیست از سوز تو جانرا نه گزیر اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۰۶
ذره خاکم و در کوی تو گر گم باشم
