طبیب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۶۷
گفتی که با دلت غم هجران چه می کند مولوی : دفتر سوم
بخش ۵۱ - مثل در بیان آنک حیرت مانع بحث و فکرتست
آن یکی مرد دومو آمد شتاب امیر معزی : امیر معزی
مسمط
قافلهٔ شب‌ گذشت صبح برآمد تمام طبیب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۶۸
گو روزگار هرچه تواند بما کند مولوی : دفتر اول
بخش ۱۱ - حکایت بقال و طوطی و روغن ریختن طوطی در دکان
بود بقالی و وی را طوطی‌یی خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۷
شمع ما مامول هر پروانه نیست سعدی : غزلیات
غزل ۳۰۰
یار آن بود که صبر کند بر جفای یار طبیب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۶۹
ترک چشمش که قصد جان دارد طبیب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۷۰
مائیم و فراق دیده ای چند فروغ فرخزاد : عصیان
بلور ِ رویا
ما تکیه داده نرم به بازوی یکدگر وحشی بافقی : ناظر و منظور
دایرهٔ پرگار سخن را از پرگار خانهٔ دو زبان ساختن و در میدانگاه خاتمهٔ بیان علم فراغت افراختن و خاتمه سخن را به مناجات مثنی کردن و نامهٔ کن و خامهٔ قدرت تمام نمودن رسالهٔ رسالت به نعمت مهر محمدی ختم نمودن
بحمدالله که گر دیدیم رنجی طبیب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۷۱
گرنه گل ناله ای از مرغ چمن گوش کند هوشنگ ابتهاج (سایه) : دو بیتی ها
بی دل
شکفتی چون گل و پژمرده ای از من صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۵۹
مزن بر سنگ پیش سخت رویان گوهر خود را فریدون مشیری : از خاموشی
زمزمه ای در بهار
دو شاخه نرگست، ای یار دلبند طبیب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۷۲
تا قیامت دمد از خاک من خون آلود عطار نیشابوری : خسرونامه
آغاز نامۀ گل بخسرو
بصدره نامهیی آغاز کردم طبیب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۷۳
آنان که در طلب به پی دل نمی رسند طبیب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۷۴
من آن صیدم که از ضعفم نفس بیرون نمی آید کمال‌الدین اسماعیل : قصاید
شمارهٔ ۹۸ - وله ایضاً یمدحه و یذکر الشیّب
موی سپید هست خردمند را نذیر