یغمای جندقی : رباعیات
شمارهٔ ۸۲
زاهد چو به گردن افکنی گاه نماز اوحدی مراغه‌ای : جام جم
در طامات
ساقی ار صاف نیست، زان دردی مولوی : دفتر سوم
بخش ۲ - قصهٔ خورندگان پیل‌بچه از حرص و ترک نصیحت ناصح
آن شنیدی تو که در هندوستان خاقانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۹
ای صاحب رای کامل و بخت بلند فریدون مشیری : بهار را باورکن
ای همیشه خوب
ماهیِ همیشه تشنه ام عمان سامانی : گنجینة الاسرار
بخش ۱۷
در بیان عارف شدن به مراتب جانبازان راه حقیقت از در ارادت به شیخ طریقت از ر اه مراقبه گوید: واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۱۶
بسکه بد باشد ز شوخی خنده بر یاران زدن طغرای مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱
ابر آمده شب که ماهتابت ببرد عطار نیشابوری : باب چهل و هشتم: در سخن گفتن به زبان شمع
شمارهٔ ۶
شمع آمد و گفت: تا تنم زنده بود اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۳۷۳
گر یار مرا میل من خسته بسی نیست جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۲
حقپرستی پیش ما ترک تمنا کردن است یغمای جندقی : رباعیات
شمارهٔ ۴۳
می خور که روانت حکمت افزون روید حاجب شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۶
تو هر چه ناز کنی ما اگر کنیم نیاز شیوا فرازمند : اشعار سپید
تعلیق
تنها دلخوشی من عارف قزوینی : تصنیفها
شمارهٔ ۳۲ - باد خزانی
تاریخ دقیق خلق این تصنیف معلوم نیست اما به عنوان آخرین تصنیف در دیوان عارف آمده و او آن را طبق گفتهٔ خودش در اسفند ماه ۱۳۰۳ ه.ش در تبریز «به یاد دلاوران آذربایجانی» خوانده است. شیوا فرازمند : اشعار سپید
جادهٔ ابریشم
پر از آواز عشق می‌شود لحظه‌هایم فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۴۳
مسکین فصیحی دوش جان می‌داد و می‌نالید غم صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۳۷۲
روشن شود از ریختن اشک، دل ما اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۹۱۵
بر مست خود به پیری و عمر تبه ببخش مولانا خالد نقشبندی : مفردات (معما به نامهای خاص)
شماره ۳
مظهر لطف صمدی خالد است
شمارهٔ ۸۲
زاهد چو به گردن افکنی گاه نماز اوحدی مراغه‌ای : جام جم
در طامات
ساقی ار صاف نیست، زان دردی مولوی : دفتر سوم
بخش ۲ - قصهٔ خورندگان پیل‌بچه از حرص و ترک نصیحت ناصح
آن شنیدی تو که در هندوستان خاقانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۹
ای صاحب رای کامل و بخت بلند فریدون مشیری : بهار را باورکن
ای همیشه خوب
ماهیِ همیشه تشنه ام عمان سامانی : گنجینة الاسرار
بخش ۱۷
در بیان عارف شدن به مراتب جانبازان راه حقیقت از در ارادت به شیخ طریقت از ر اه مراقبه گوید: واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۱۶
بسکه بد باشد ز شوخی خنده بر یاران زدن طغرای مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱
ابر آمده شب که ماهتابت ببرد عطار نیشابوری : باب چهل و هشتم: در سخن گفتن به زبان شمع
شمارهٔ ۶
شمع آمد و گفت: تا تنم زنده بود اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۳۷۳
گر یار مرا میل من خسته بسی نیست جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۲
حقپرستی پیش ما ترک تمنا کردن است یغمای جندقی : رباعیات
شمارهٔ ۴۳
می خور که روانت حکمت افزون روید حاجب شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۶
تو هر چه ناز کنی ما اگر کنیم نیاز شیوا فرازمند : اشعار سپید
تعلیق
تنها دلخوشی من عارف قزوینی : تصنیفها
شمارهٔ ۳۲ - باد خزانی
تاریخ دقیق خلق این تصنیف معلوم نیست اما به عنوان آخرین تصنیف در دیوان عارف آمده و او آن را طبق گفتهٔ خودش در اسفند ماه ۱۳۰۳ ه.ش در تبریز «به یاد دلاوران آذربایجانی» خوانده است. شیوا فرازمند : اشعار سپید
جادهٔ ابریشم
پر از آواز عشق می‌شود لحظه‌هایم فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۴۳
مسکین فصیحی دوش جان می‌داد و می‌نالید غم صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۳۷۲
روشن شود از ریختن اشک، دل ما اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۹۱۵
بر مست خود به پیری و عمر تبه ببخش مولانا خالد نقشبندی : مفردات (معما به نامهای خاص)
شماره ۳
مظهر لطف صمدی خالد است
