حزین لاهیجی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۲۴۰
بسته پای چو من بی پر و بالی که مپرس یغمای جندقی : بخش اول
شمارهٔ ۲ - این نامه را از قول آقاخان محلاتی به برادرش میرزا ابوالحسن خان نوشته است (مثنوی خلاصه الافتضاح منظوم همین نوشته است)
فرشته ای است بر این بام لاجورد حصار انوری : مقطعات
شمارهٔ ۳۴۲
در آینه چون نگاه کردم حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۴
چو آفتاب می از مشرق پیاله برآید مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۰۷
ای بس که از آواز دش واماندهام زین راه من صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۶
صفایی مگر ز نو نگاری دگر گرفت نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۴۳۸
ز جا نتوانم از کم نشئگی چالاک برخیزم امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۱۰۹
به سرو باغ که بیند کنون که در هرباغ مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۰
ایا نور رخ موسی، مکن اعمی صفورا را سوزنی سمرقندی : غزلیات
شمارهٔ ۵ - بوی بنفشه
یار مرا خط بنفشه زار برآمد فردوسی : پادشاهی اشکانیان
بخش ۱۱
یکی نامور بود نامش سباک امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۵۶۸
خطی از لعل جانان می برآید نظیری نیشابوری : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۱
پر می بینم که بینوا می آیم نصرالله منشی : باب الاسد و الثور
بخش ۶
دمنه گفت: مراتب میان اصحاب مروت و ارباب همت مشترک و متنازع است. هر که نفس شریف دارد خویشتن را از محل وضیع بمنزلت رفیع میرساند، و هرکرا رای ضعیف و عقل سخیف است از درجت عالی برتبت خامل گراید. و بررفتن بر درجات شرف بسیار موونتست و فروآمدن از مراتب عز اندک عوارض، چه سنگ گران را بتحمل مشقت فراوان از زمین بر کتف توان نهاد و بی تجشم زیادت بزمین انداخت. و هرکه در کسب بزرگی مرد بلند همت را موافقت ننماید معذور است که ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ۴٠٢
بنگر چه سرخ چشمی و شوخی همیکند مفاتیح الجنان : مناجات
مناجات معتصمین
المناجاة الرابعة عشرة: مناجاة المعتصمین اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۰
حاجیان حرم وصل لقا یافته اند مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۷۳
آن را که خدای ناف بر عشق برید قاآنی شیرازی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۶
چونست که اسماعیل هرگه به خروش آید کلیم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۱۷
جذبه ای خواهم که از خود نیز روگردان شوم
شمارهٔ ۲۴۰
بسته پای چو من بی پر و بالی که مپرس یغمای جندقی : بخش اول
شمارهٔ ۲ - این نامه را از قول آقاخان محلاتی به برادرش میرزا ابوالحسن خان نوشته است (مثنوی خلاصه الافتضاح منظوم همین نوشته است)
فرشته ای است بر این بام لاجورد حصار انوری : مقطعات
شمارهٔ ۳۴۲
در آینه چون نگاه کردم حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۴
چو آفتاب می از مشرق پیاله برآید مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۰۷
ای بس که از آواز دش واماندهام زین راه من صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۶
صفایی مگر ز نو نگاری دگر گرفت نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۴۳۸
ز جا نتوانم از کم نشئگی چالاک برخیزم امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۱۰۹
به سرو باغ که بیند کنون که در هرباغ مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۰
ایا نور رخ موسی، مکن اعمی صفورا را سوزنی سمرقندی : غزلیات
شمارهٔ ۵ - بوی بنفشه
یار مرا خط بنفشه زار برآمد فردوسی : پادشاهی اشکانیان
بخش ۱۱
یکی نامور بود نامش سباک امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۵۶۸
خطی از لعل جانان می برآید نظیری نیشابوری : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۱
پر می بینم که بینوا می آیم نصرالله منشی : باب الاسد و الثور
بخش ۶
دمنه گفت: مراتب میان اصحاب مروت و ارباب همت مشترک و متنازع است. هر که نفس شریف دارد خویشتن را از محل وضیع بمنزلت رفیع میرساند، و هرکرا رای ضعیف و عقل سخیف است از درجت عالی برتبت خامل گراید. و بررفتن بر درجات شرف بسیار موونتست و فروآمدن از مراتب عز اندک عوارض، چه سنگ گران را بتحمل مشقت فراوان از زمین بر کتف توان نهاد و بی تجشم زیادت بزمین انداخت. و هرکه در کسب بزرگی مرد بلند همت را موافقت ننماید معذور است که ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ۴٠٢
بنگر چه سرخ چشمی و شوخی همیکند مفاتیح الجنان : مناجات
مناجات معتصمین
المناجاة الرابعة عشرة: مناجاة المعتصمین اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۰
حاجیان حرم وصل لقا یافته اند مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۷۳
آن را که خدای ناف بر عشق برید قاآنی شیرازی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۶
چونست که اسماعیل هرگه به خروش آید کلیم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۱۷
جذبه ای خواهم که از خود نیز روگردان شوم
