قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۴۳۷
با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۸۹۲
نشد از زخم تیر آهو گریزان روز نخجیرش شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۷۷
غنچهٔ باغ غیر خندان نیست فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۶۹
دامن خمیه سفر از در دوست می‌کنم امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۳۴۲
تا فرّ نوبهار بیاراست بوستان ابن حسام خوسفی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۷
دلم فدای تو باد ای نسیم عنبر بیز رشیدالدین میبدی : ۱۰- سورة یونس - مکیة
۶ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: یا أَیُّهَا النَّاسُ و این ناس مشرکان قریشاند و موعظة و شفاء و هدى و رحمة همه صفات قرآناند موعظة خواند زیرا که در آن هم وعظ است و هم زجر، مطیع بوى پند پذیرد و در طاعت بیفزاید عاصى پند گیرد و از معصیت باز ایستد، شفا خواند زیرا که درد جهل را دارو است، و بیمارى شک را درمان. هُدىً وَ رَحْمَةٌ خواند بیگانه را بر راه میخواند و آشنا را بر صواب میراند، هدایت را سبب است و نجات را وسیلت، رحمت مؤمنان است و تذکره خایفان، و تبصره دوستان و قیل: وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ اى نعمة من اللَّه لاصحاب محمد ص. مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۴۹
منم فانی و غرقه در ثبوتی نورعلیشاه : بخش دوم
شمارهٔ ۱۰
الصلا ای عشق رهبر الصلا جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۵۵
بیا که بی رخ خوبت نظر به کس نکنم جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۹۳
تا قامت او به باغ برخاست فرخی یزدی : غزلیات
شمارهٔ ۶۹
ای دوره ی طهمورث، دل یک دله باید کرد میرزا آقاخان کرمانی : نامهٔ باستان
بخش ۱۲ - سلاله ی مدی و پادشاهی کیقباد
چنین تابگاه گو کی نژاد مولوی : دفتر دوم
بخش ۸۳ - شرح فایدهٔ حکایت آن شخص شتر جوینده
اشتری گم کرده‌یی ای معتمد ملا احمد نراقی : باب چهارم
فصل پنجم - شرافت ستایش و مدح مسلمین
ضد غیبت مسلمین، مدح و ستایش ایشان است و آن صفتی است خوب، و عملی است مرغوب باعث حصول محبت، و موجب دوستی و الفت می گردد، خصوصا هرگاه در غیاب ایشان بوده باشد و موجب داخال فرح و سرور در دل برادر مومن می شود و ثواب آن چنان که مذکور شد بسیار است و احادیث در ثواب خصوص مدح نیز رسیده. اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۸۲۹
سرو رعنا غبار جلوه او ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ٧٩۵
آنکس که بود بعلم و حکمت عالی اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۷۵۷
گل داغم از رنگ و بو می گریزم طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۳۲۴
عاشق و معشوق را با هم زبان و دل یکی ست عطار نیشابوری : تذکرة الأولیاء
ذکر رابعه عدویه رحمة الله علیها
آن مخدره خدر خاص، آن مستورة ستر اخلاص، آن سوختة عشق و اشتیاق، آن شیفته قرب و احتراق، آن گمشده وصال، آن مقبول الرجال ثانیه مریم صفیه، رابعه العدویه رحمةالله علیها. اگر کسی گوید ذکراو در صف رجال چرا کرده ای گویم که خواجه انبیا علیهم السلام می‌فرماید: ان الله لاینظر الی صورکم الحدیث. کار به صورت نیست به نیت است. کما قال علیه السلام یحشر الناس علی نیاتهم. اگر رواست دو ثلث دین از عایشه صدیقه رضی الله عنها فراگرفتن هم روا بود از کنیزکی از کنیزکان او فایده دینی گرفتن. چون زن در راه خدای مرد بود او را زن نتوان گفت. چنانکه عباسه طوسی گفت: چون فردا در عرصات قیامت آواز دهند که یا رجال! نخست کسی که پای در صف رجال نهد، مریم بود علیها السلام.
شمارهٔ ۴۳۷
با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۸۹۲
نشد از زخم تیر آهو گریزان روز نخجیرش شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۷۷
غنچهٔ باغ غیر خندان نیست فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۶۹
دامن خمیه سفر از در دوست می‌کنم امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۳۴۲
تا فرّ نوبهار بیاراست بوستان ابن حسام خوسفی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۷
دلم فدای تو باد ای نسیم عنبر بیز رشیدالدین میبدی : ۱۰- سورة یونس - مکیة
۶ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: یا أَیُّهَا النَّاسُ و این ناس مشرکان قریشاند و موعظة و شفاء و هدى و رحمة همه صفات قرآناند موعظة خواند زیرا که در آن هم وعظ است و هم زجر، مطیع بوى پند پذیرد و در طاعت بیفزاید عاصى پند گیرد و از معصیت باز ایستد، شفا خواند زیرا که درد جهل را دارو است، و بیمارى شک را درمان. هُدىً وَ رَحْمَةٌ خواند بیگانه را بر راه میخواند و آشنا را بر صواب میراند، هدایت را سبب است و نجات را وسیلت، رحمت مؤمنان است و تذکره خایفان، و تبصره دوستان و قیل: وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ اى نعمة من اللَّه لاصحاب محمد ص. مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۴۹
منم فانی و غرقه در ثبوتی نورعلیشاه : بخش دوم
شمارهٔ ۱۰
الصلا ای عشق رهبر الصلا جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۵۵
بیا که بی رخ خوبت نظر به کس نکنم جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۹۳
تا قامت او به باغ برخاست فرخی یزدی : غزلیات
شمارهٔ ۶۹
ای دوره ی طهمورث، دل یک دله باید کرد میرزا آقاخان کرمانی : نامهٔ باستان
بخش ۱۲ - سلاله ی مدی و پادشاهی کیقباد
چنین تابگاه گو کی نژاد مولوی : دفتر دوم
بخش ۸۳ - شرح فایدهٔ حکایت آن شخص شتر جوینده
اشتری گم کرده‌یی ای معتمد ملا احمد نراقی : باب چهارم
فصل پنجم - شرافت ستایش و مدح مسلمین
ضد غیبت مسلمین، مدح و ستایش ایشان است و آن صفتی است خوب، و عملی است مرغوب باعث حصول محبت، و موجب دوستی و الفت می گردد، خصوصا هرگاه در غیاب ایشان بوده باشد و موجب داخال فرح و سرور در دل برادر مومن می شود و ثواب آن چنان که مذکور شد بسیار است و احادیث در ثواب خصوص مدح نیز رسیده. اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۸۲۹
سرو رعنا غبار جلوه او ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ٧٩۵
آنکس که بود بعلم و حکمت عالی اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۷۵۷
گل داغم از رنگ و بو می گریزم طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۳۲۴
عاشق و معشوق را با هم زبان و دل یکی ست عطار نیشابوری : تذکرة الأولیاء
ذکر رابعه عدویه رحمة الله علیها
آن مخدره خدر خاص، آن مستورة ستر اخلاص، آن سوختة عشق و اشتیاق، آن شیفته قرب و احتراق، آن گمشده وصال، آن مقبول الرجال ثانیه مریم صفیه، رابعه العدویه رحمةالله علیها. اگر کسی گوید ذکراو در صف رجال چرا کرده ای گویم که خواجه انبیا علیهم السلام می‌فرماید: ان الله لاینظر الی صورکم الحدیث. کار به صورت نیست به نیت است. کما قال علیه السلام یحشر الناس علی نیاتهم. اگر رواست دو ثلث دین از عایشه صدیقه رضی الله عنها فراگرفتن هم روا بود از کنیزکی از کنیزکان او فایده دینی گرفتن. چون زن در راه خدای مرد بود او را زن نتوان گفت. چنانکه عباسه طوسی گفت: چون فردا در عرصات قیامت آواز دهند که یا رجال! نخست کسی که پای در صف رجال نهد، مریم بود علیها السلام.
