فردوسی : پادشاهی خسرو پرویز
بخش ۶۳
به قیصر یکی نامه فرمود شاه صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۶۲
از مرگ به ما نیم نفس بیش نمانده است عطار نیشابوری : باب یازدهم: در آنكه سرّ غیب و روح نه توان گفت و نه توان
شمارهٔ ۲
هرگه که تو طالب گهر خواهی بود اوحدالدین کرمانی : الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
شمارهٔ ۱۰۷
من لوح دل از جمله امانی شستم صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۲۷
به هر رنگی که باشد دل، همان صورت جهان گیرد اوحدالدین کرمانی : الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
شمارهٔ ۷۷
چون معترفم بدانچ سرمستی هست حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۸۷۲
خموشی گزین در دبستان معنی ملک‌الشعرای بهار : کارنامهٔ زندان
سیل در اصفهان
در زمستان هوای اصفاهان حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۸۰۰
نسرین بری گلگون قبا، از جلوه جانم سوخته عطار نیشابوری : باب چهل و هشتم: در سخن گفتن به زبان شمع
شمارهٔ ۸۶
شمع آمد و گفت: دائماً در سفرم عطار نیشابوری : باب چهل و هفتم: در معانیی كه تعلق به شمع دارد
شمارهٔ ۶
جان پیش رخت نثار خواهم آورد نهج البلاغه : حکمت ها
ارتباط چشم و دل
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> اَلْقَلْبُ مُصْحَفُ اَلْبَصَرِ لبیبی : ابیات پراکنده در لغت نامه اسدی و مجمع الفرس سروری و فرهنگ جهانگیری و رشیدی
شمارهٔ ۱۴ - شاهد لغت پزشک، بمعنی طبیب
بر روی پزشک زن میندیش مولوی : دفتر دوم
بخش ۱۳ - تمامی قصهٔ زنده شدن استخوانها به دعای عیسی علیه السلام
خواند عیسی نام حق بر استخوان طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۳۵۴
مصلحت در تلخکامی دیده پیر می فروش صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۴۲۵
می‌توان خواند از جبین خاک، احوال مرا سعدی : غزلیات
غزل ۳۲۹
خوش است درد که باشد امید درمانش حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۸
چه حسن است این که مجنون می کند عقل فسونگر را؟ صفای اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۹۶
ای خواجه مرا مفروش ارزان که گرانستم حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۷۳۳
ز چشمم آستین بردار تا سیل دمان ریزم