جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۶۰۴
از آن گلگشت با غم بر سر فریاد می آرد سعدی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۵ - در تنبیه و موعظه
ان هوی النفس یقد العقال انوری : مقطعات
شمارهٔ ۴۶۸ - در تقاضا
خداوندا حریفان آمدستند خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۴
ای باد صبح بین که کجا می‌فرستمت امیرشاهی سبزواری : مفردات
شمارهٔ ۷
بخلوت تو اگر جبرئیل ره می یافت جلال عضد : غزلیّات
شمارهٔ ۵۱
دوش در سودای او بر من به بیداری گذشت خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۲۱۴
ای خداوند بنده خاقانی وفایی شوشتری : رباعیات
شمارهٔ ۲۰
این قوم که نام زهد بر خود بستند جلال عضد : مفردات
شمارهٔ ۲۷ - فلفل
گر تو می خواهی که بر دریا چو موری بگذری نظامی گنجوی : خسرو و شیرین
بخش ۲۶ - رسیدن شیرین به مشگوی خسرو در مداین
فلک چون کار سازیها نماید ملک‌الشعرای بهار : غزلیات
شمارهٔ ۶۲
کنون که کار دل از زلف یار نگشاید مجیرالدین بیلقانی : قصاید
شمارهٔ ۸۰
ای رخ تو رنگ نوبهار گرفته مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۲۲
چه دارد در دل آن خواجه که می‌تابد ز رخسارش؟ محتشم کاشانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۰
از ملک ملوک ما درین بیت جلیل شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۶۴
عالمی صورتست و او معنی ملک‌الشعرای بهار : قصاید
قصیدهٔ ۲۴
بیا تا جهان را به هم برزنیم عطار نیشابوری : تذکرة الأولیاء
ذکر امام محمد باقر علیه الرحمه
آن حجت اهل معاملت آن برهان ارباب مشاهدت آن امام اولاد نبی آن گزیده احفاد علی آن صاحب باطن و ظاهر ابوجعفر محمد باقر رضی الله عنه به حکم آنکه ابتداء این طایفه از جعفر صادق کرده شد که از فرزندان مصطفی است علیه الصلوة و السلام ختم این طایفه هم برایشان کرده می‌آید گویند که کنیت او ابوعبدالله بود و او را باقر خواندندی مخصوص بود به دقایق علوم و لطایف اشارت و او را کرامات مشهور است به آیات باهر و براهین زاهر و می‌آرند در تفسیر این آیت که فمن یکفر بالطاغوت ویؤمن بالله فرموده است که بازدارندهٔ تو از مطالعه حق طاغوت است بنگر تا چه محجوبی بدان حجاب ازوی بازماندهٔ به ترک آن حجاب بگوی که به کشف ابدی برسی و محجوب ممنوع باشد و ممنوعی نباید که دعوی قربت کند. عطار نیشابوری : باب سیزدهم: در ذمِّ مردمِ ب‍یحوصله و معانی كه تعلّق به
شمارهٔ ۵
کو دل که بداند نفسی اسرارش فردوسی : پادشاهی همای چهرزاد سی و دو سال بود
بخش ۱
به بیماری اندر بمرد اردشیر امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۲۰
دل رفت ز تن بیرون دلدار همان در دل
شمارهٔ ۶۰۴
از آن گلگشت با غم بر سر فریاد می آرد سعدی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۵ - در تنبیه و موعظه
ان هوی النفس یقد العقال انوری : مقطعات
شمارهٔ ۴۶۸ - در تقاضا
خداوندا حریفان آمدستند خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۴
ای باد صبح بین که کجا می‌فرستمت امیرشاهی سبزواری : مفردات
شمارهٔ ۷
بخلوت تو اگر جبرئیل ره می یافت جلال عضد : غزلیّات
شمارهٔ ۵۱
دوش در سودای او بر من به بیداری گذشت خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۲۱۴
ای خداوند بنده خاقانی وفایی شوشتری : رباعیات
شمارهٔ ۲۰
این قوم که نام زهد بر خود بستند جلال عضد : مفردات
شمارهٔ ۲۷ - فلفل
گر تو می خواهی که بر دریا چو موری بگذری نظامی گنجوی : خسرو و شیرین
بخش ۲۶ - رسیدن شیرین به مشگوی خسرو در مداین
فلک چون کار سازیها نماید ملک‌الشعرای بهار : غزلیات
شمارهٔ ۶۲
کنون که کار دل از زلف یار نگشاید مجیرالدین بیلقانی : قصاید
شمارهٔ ۸۰
ای رخ تو رنگ نوبهار گرفته مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۲۲
چه دارد در دل آن خواجه که می‌تابد ز رخسارش؟ محتشم کاشانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۰
از ملک ملوک ما درین بیت جلیل شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۶۴
عالمی صورتست و او معنی ملک‌الشعرای بهار : قصاید
قصیدهٔ ۲۴
بیا تا جهان را به هم برزنیم عطار نیشابوری : تذکرة الأولیاء
ذکر امام محمد باقر علیه الرحمه
آن حجت اهل معاملت آن برهان ارباب مشاهدت آن امام اولاد نبی آن گزیده احفاد علی آن صاحب باطن و ظاهر ابوجعفر محمد باقر رضی الله عنه به حکم آنکه ابتداء این طایفه از جعفر صادق کرده شد که از فرزندان مصطفی است علیه الصلوة و السلام ختم این طایفه هم برایشان کرده می‌آید گویند که کنیت او ابوعبدالله بود و او را باقر خواندندی مخصوص بود به دقایق علوم و لطایف اشارت و او را کرامات مشهور است به آیات باهر و براهین زاهر و می‌آرند در تفسیر این آیت که فمن یکفر بالطاغوت ویؤمن بالله فرموده است که بازدارندهٔ تو از مطالعه حق طاغوت است بنگر تا چه محجوبی بدان حجاب ازوی بازماندهٔ به ترک آن حجاب بگوی که به کشف ابدی برسی و محجوب ممنوع باشد و ممنوعی نباید که دعوی قربت کند. عطار نیشابوری : باب سیزدهم: در ذمِّ مردمِ ب‍یحوصله و معانی كه تعلّق به
شمارهٔ ۵
کو دل که بداند نفسی اسرارش فردوسی : پادشاهی همای چهرزاد سی و دو سال بود
بخش ۱
به بیماری اندر بمرد اردشیر امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۲۰
دل رفت ز تن بیرون دلدار همان در دل
