جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۴۵۸
عشق رویت عقل ما تاراج کرد شاه نعمت‌الله ولی : مفردات
شمارهٔ ۱۸۹
کون جامع وجود انسان است اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
بصدق فطرت رندانه من
بصدق فطرت رندانهء من احمد شاملو : در آستانه
نه عادلانه نه زيبا بود...
نه عادلانه نه زیبا بود صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۵۹۶
گهی از دل، گهی از دیده، گاه از جان ترا جویم حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۲۲۵
دور از در تو روضه ی رضوان به ما نساخت احمد شاملو : در آستانه
آن روی ديگرت...
آن روی دیگرت یغمای جندقی : بخش دوم
شمارهٔ ۵۲ - از قول شخصی به حاجی ابوالقاسم قزوینی نگاشته
قربان حضورت شوم، دستخط مبارک فرق مباهاتم بر فلک سود و سرود سپاسم هم آواز ذکر ملک گشت، اگر خواهم شکر عنایت عالی به اداء رسانم، صد قیامت بگذرد و آن همچنان ناتمام خواهد ماند. زبان من از سپاسداری قاصر است. هم مگر خدام خداوندی که در جمیع مراتب جبران ساز جرایم ماست جنایت کمترین را به ثنای احوال و دعای وجود و سپاس نعمت آمرزگاری خواهد کرد، اولی آنکه کاربند نکته عجزالواصفین آمده، دست ادب در آستین کشم. دیگران در شکر احسان عاجزند این ناتوان هیچ زبان کی و کجا منت گذار حق حیات تواند شد، رجوع خدمات را در طی احکام علیه مترصدم. ظهیری سمرقندی : سندبادنامه
بخش ۲۰ - آمدن دستور سیم به حضرت شاه
وزیر ثالث که به نور رای ثاقب، ضیا از کوکب رابع ربوده بود و در تدارک وقایع و حوادث، سحره فرعون جهل را ید بیضا و دم مسیحا نموده، پیش شاه رفت و گفت: زندگانی پادشاه عالم و فهرست دوده بنی آدم در کامرانی و حصول امانی، هزار سال باد. رای اعلی شاه را که بارگاه الهام الهی و مقر نصرت و تایید پادشاهی است، مقرر و معین باشد که از جمله موجودات که در بسیط عالم و عرصه کره اغبر و میدان ربع مسکون، ساکن و موجداند عوض و بدل ممکن است، مگر نفس خود و ذات فرزند که خلف شایسته باشد و محیی ذکر و مبقی نام نیکوست و از نفایس اعلاق و ذخایر مواهب ایزدی است و آن راحت و سعادت و خوشدلی و فراغت که از وصال جمال او حاصل آید، از هیچ لذت و نهمت حاصل نیاید. خصوصا که آثار نجابت در ناصیه او ظاهر بود و منصب پادشاهی را معد و مهیا باشد و در مقام مدت مهلت دنیا، روی دولت و پشت و پناه سپاه بود و در حال تحویل از مملکت دنیا، سبب ذکر حمید و «و لاذکر لمن لا ذکر له». جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۴۴۴
نگار از حال زارم غم ندارد صغیر اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۵۴
بغیر عشق توام ای صنم گناهی نیست قصاب کاشانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶۸
شوی هرجا دچار چشمش اظهار محبت کن حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۴۸۹
خرامد یار من مستانه هر راهی دچار آید ابن یمین فَرومَدی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹۱
بتا از نازکی گوئی ز سر تا پا همه جانی مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۴۱
آخر مراعاتی بکن مر بی‌دلان را ساعتی احمد شاملو : در آستانه
یکی کودک بودن...
به ایسای شاعر شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ اشعار ترکی
تورکون دیلی
تورکون دیلی تک سئوگیلی ایسته کلی دیل اولماز فرخی سیستانی : قطعات (گزیدهٔ ناقص)
قطعه شمارهٔ ۶
ندهم دل به دست تو ندهم عطار نیشابوری : وصلت نامه
شرحی از حکایت سلطان محمود با شیخ لقمان سرخسی
بود سلطانی ورا محمود نام احمد شاملو : در آستانه
ترانه
بر این کناره تا کرانه‌ی آمودریا
شمارهٔ ۴۵۸
عشق رویت عقل ما تاراج کرد شاه نعمت‌الله ولی : مفردات
شمارهٔ ۱۸۹
کون جامع وجود انسان است اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
بصدق فطرت رندانه من
بصدق فطرت رندانهء من احمد شاملو : در آستانه
نه عادلانه نه زيبا بود...
نه عادلانه نه زیبا بود صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۵۹۶
گهی از دل، گهی از دیده، گاه از جان ترا جویم حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۲۲۵
دور از در تو روضه ی رضوان به ما نساخت احمد شاملو : در آستانه
آن روی ديگرت...
آن روی دیگرت یغمای جندقی : بخش دوم
شمارهٔ ۵۲ - از قول شخصی به حاجی ابوالقاسم قزوینی نگاشته
قربان حضورت شوم، دستخط مبارک فرق مباهاتم بر فلک سود و سرود سپاسم هم آواز ذکر ملک گشت، اگر خواهم شکر عنایت عالی به اداء رسانم، صد قیامت بگذرد و آن همچنان ناتمام خواهد ماند. زبان من از سپاسداری قاصر است. هم مگر خدام خداوندی که در جمیع مراتب جبران ساز جرایم ماست جنایت کمترین را به ثنای احوال و دعای وجود و سپاس نعمت آمرزگاری خواهد کرد، اولی آنکه کاربند نکته عجزالواصفین آمده، دست ادب در آستین کشم. دیگران در شکر احسان عاجزند این ناتوان هیچ زبان کی و کجا منت گذار حق حیات تواند شد، رجوع خدمات را در طی احکام علیه مترصدم. ظهیری سمرقندی : سندبادنامه
بخش ۲۰ - آمدن دستور سیم به حضرت شاه
وزیر ثالث که به نور رای ثاقب، ضیا از کوکب رابع ربوده بود و در تدارک وقایع و حوادث، سحره فرعون جهل را ید بیضا و دم مسیحا نموده، پیش شاه رفت و گفت: زندگانی پادشاه عالم و فهرست دوده بنی آدم در کامرانی و حصول امانی، هزار سال باد. رای اعلی شاه را که بارگاه الهام الهی و مقر نصرت و تایید پادشاهی است، مقرر و معین باشد که از جمله موجودات که در بسیط عالم و عرصه کره اغبر و میدان ربع مسکون، ساکن و موجداند عوض و بدل ممکن است، مگر نفس خود و ذات فرزند که خلف شایسته باشد و محیی ذکر و مبقی نام نیکوست و از نفایس اعلاق و ذخایر مواهب ایزدی است و آن راحت و سعادت و خوشدلی و فراغت که از وصال جمال او حاصل آید، از هیچ لذت و نهمت حاصل نیاید. خصوصا که آثار نجابت در ناصیه او ظاهر بود و منصب پادشاهی را معد و مهیا باشد و در مقام مدت مهلت دنیا، روی دولت و پشت و پناه سپاه بود و در حال تحویل از مملکت دنیا، سبب ذکر حمید و «و لاذکر لمن لا ذکر له». جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۴۴۴
نگار از حال زارم غم ندارد صغیر اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۵۴
بغیر عشق توام ای صنم گناهی نیست قصاب کاشانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶۸
شوی هرجا دچار چشمش اظهار محبت کن حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۴۸۹
خرامد یار من مستانه هر راهی دچار آید ابن یمین فَرومَدی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹۱
بتا از نازکی گوئی ز سر تا پا همه جانی مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۴۱
آخر مراعاتی بکن مر بی‌دلان را ساعتی احمد شاملو : در آستانه
یکی کودک بودن...
به ایسای شاعر شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ اشعار ترکی
تورکون دیلی
تورکون دیلی تک سئوگیلی ایسته کلی دیل اولماز فرخی سیستانی : قطعات (گزیدهٔ ناقص)
قطعه شمارهٔ ۶
ندهم دل به دست تو ندهم عطار نیشابوری : وصلت نامه
شرحی از حکایت سلطان محمود با شیخ لقمان سرخسی
بود سلطانی ورا محمود نام احمد شاملو : در آستانه
ترانه
بر این کناره تا کرانه‌ی آمودریا
