عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۵۹
گر در سر عشق رفت جانم سعدی : غزلیات
غزل ۲۴
وقتی دل سودایی می‌رفت به بستان‌ها ملک‌الشعرای بهار : رباعیات
شمارهٔ ۵۴
عمری بسپردیم به کام دگران عطار نیشابوری : باب بیستم: در ذُلّ و بار كشیدن و یكرنگی گزیدن
شمارهٔ ۱۶
ای تن دل ناموافقت میداند صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۱۱۲
دل به منت ز من آن یار جفاکیش گرفت صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۴۹۰
به جای سبزه چو ایام زندگی بسر آید ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ۴٨۴
اول ببین مواقع اقدام خویشتن صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۵۶
از سر خاک شهیدان سبزه گلگون می دمد نظامی گنجوی : مخزن الاسرار
بخش ۴۱ - داستان مبد صاحب نظر
مؤبدی از کشور هندوستان نهج البلاغه : حکمت ها
عظمت مصیبت رحلت پیامبر اکرم ص
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام عَلَى قَبْرِ رَسُولِ اَللَّهِ صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم سَاعَةَ دَفْنِهِ </strong> إِنَّ اَلصَّبْرَ لَجَمِيلٌ إِلاَّ عَنْكَ وَ إِنَّ اَلْجَزَعَ لَقَبِيحٌ إِلاَّ عَلَيْكَ وَ إِنَّ اَلْمُصَابَ بِكَ لَجَلِيلٌ وَ إِنَّهُ قَبْلَكَ وَ بَعْدَكَ لَجَلَلٌ رشیدالدین میبدی : ۲- سورة البقره‏
۹ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ الَّذِینَ هادُوا الآیة، هر چند که کوشیدند و رنجها در دیندارى کشیدند آن احبار جهودان و رهبان ترسایان، و چندانک توانستند در راه مجاهدت و ریاضت رفتند و نفس خود را از شهوات و مألوفات باز داشتند و از دنیا و دنیا داران یکبارگى عزلت گرفتند، و صومعه‏ها بر خود زندان کردند، با اینهمه که کردند ضایع است سعى‏هاى ایشان، بل که حقیقت خود آنست که تا به محمد ایمان نیارند و او را برسالت و نبوت استوار نگیرند، آن عبادتها ناکرده کرده گیر و آن طاعتها ناپذیرفته. روش دینداران و مقامات و احوال دوستان هم بر این نسق نهادند، تا بقیتى از علایق بریشانست دعوى ایشان دریافت نسیم دوستى هذیانست. المکاتب عبد ما بقى علیه درهم. رشیدالدین میبدی : ۵- سورة المائدة- مدنیة
۶ - النوبة الثالثة
قوله تعالى و تقدّس: یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اینت نداء کرامت، و اینت خطاب با لطافت. اینت نظم بر آفرین، و بر دلها شیرین، آشنایى را سبب، و روشنایى را مدد. ایمن کردن از دورى، و اجابت را دستورى. میگوید: اى شما که مؤمنانید، و رسالت را شنیدید، و گردن نهادید، و واسطه پسندیدید، اتَّقُوا اللَّهَ بترسید از خداى، بپرهیزید از خشم او، و بیندیشید ازو، که همه ازو: قُلْ کُلٌّ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ. در عالم بمهربانى و بنده‏نوازى که چنو امید عاصیان بدو، درمان بلاها ازو، فخر کردن نه مگر بنام او، و بر آسودن نه مگر بنشان او، رستگى و پیوستگى نه مگر بهدایت و رعایت او، اینست که گفت جلّ جلاله: وَ ابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسِیلَةَ وسیلت نزدیکیست، و نزدیکى سبب پیوستگى و رستگى است. وسیلت آن وسائط است که میان بنده و مولى دوستى را نشانست، و سبب اتصال میان ایشان عیانست. آن چیست که وصلت و اتصال بآنست؟ نظامی گنجوی : مخزن الاسرار
بخش ۱۹ - ثمره خلوت دوم
عمر بر آن فرش ازل بافته صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۱۱۱
جوش سودا ز سرم عقل گرانبار گرفت نظامی گنجوی : مخزن الاسرار
بخش ۱۰ - در مدح ملک فخرالدین بهرامشاه بن داود
من که درین دایره دهربند صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۴۶۷
از حلقه های آن زلف دل صاحب نظر شد مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۳
آمد بت میخانه تا خانه برد ما را خیام : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۵
می خوردن و شاد بودن آیین منست مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۸۰۴
بی‌آتش عشق تو تو نخوردم آبی نظامی گنجوی : مخزن الاسرار
بخش ۹ - نعت چهارم
ای گهر تاج فرستادگان