آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۸۰
چیست آن رخساره در مشکین نقاب سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۴
پنجه ی عشقم دگر قفل فغان پیچیده است سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۳۲۹
صفای وقت جهان چون به ما نمی خواهد قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۶۷۲
بسیار طالبی، که مگر ذو فنون شوی فردوسی : پادشاهی اسکندر
بخش ۱۰
گزین کرد زان رومیان مرد چند وحشی بافقی : خلد برین
حکایت
بی درمی خار کشیدی به پشت حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۶۲۲
مرا ز کوی تو آواره کرد بخت نفور بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۶۳
هوس جنون زده ناکجا همه سو قدم زند از طمع بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۹۷
چون شمع اگر خلق پس و پیشگذشتهست مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۰۳
شاخ گلی، باغ ز تو سبز و شاد ابن یمین فَرومَدی : غزلیات
شمارهٔ ۴۳
چون بت من بر سمن زلف معنبر شکست عطار نیشابوری : باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق
شمارهٔ ۱۳
گر پرده ز روی دلستان برگیری سوزنی سمرقندی : قصاید
شمارهٔ ۲۱ - در مدح قدر طغان خان
بخت یار قدر طغان خانست وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۳۹۷
ای مرغ سحر حسرت بستان که داری مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۵
ای ز جورت دل عشاق بخون غوطهزنان واعظ قزوینی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۳۶
چون نلرزد بر سر دستش، دل ناشاد ما؟ نصرالله منشی : مقدمهٔ نصرالله منشی
بخش ۳۰ - در تمجید از سخنشناسی پادشاه
اما بدین مثال این بنده و بنده زاده را تشریفی هرچه بزرگتر و تربیتی هرچه تمامتر بود، و مباهات و مفاخرت هرچه وافرتر افزود، و ثواب آن روزگار همایون اعلی را مدخر گشت. و نیز اگر ملوک گذشته که نام ایشان در مقدمه این فصل آورده شده ست از این نوع توفیقی یافتند و سخنان حکما را عزیز داشت تا ذکر ایشان از آن جهت بروجه روزگار باقی ماند، امروز که زمانه در طاعت و فلک در متابعت رای و رایت خداوند عالم سلطان عادل اعظم شاهنشاه بنی آدم ولی النعیم مالک رقاب الامم، اعلی الله رایه و رایته و نصر جنده والویته، آمده ست، و عنان کامگاری و زمان جهان داری بعدل و رحمت وباس و سیاست ملکانه سپرده - و مزیت و رجحان این پادشاه دین دار در مکارم خاندان مبارک و فضایل ذات بی نظیر، بر پادشاهان عصر و ملوک دهر ماضی و باقی، ازان ظاهر تر است که بندگان را دران باطناب و اسهابی حاجت افتد که عطار نیشابوری : باب چهل و چهارم: در قلندریات و خمریات
شمارهٔ ۴۹
ساقی به صبوحی می ناب اندر ده رشیدالدین میبدی : ۵- سورة المائدة- مدنیة
۴ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: یا أَهْلَ الْکِتابِ این خطاب با جهودان و ترسایان است. ربّ العزّة ایشان را بایمان و توحید میخواند، و پذیرفتن رسالت محمد (ص) و اظهار نعت و اتّباع سنّت وى. میگوید: رسول ما با شما آمد، تا آنچه شما پنهان میکنید از آیت رجم و نعت و صفت محمد که در تورات و انجیل است وى پیدا و روشن کند بعد از آنکه از بسیارى که پنهان کردهاید درگذرد، و عفو کند، و شما را بدان نگیرد، و جزا ندهد. قرآن کریم : با ترجمه مهدی الهی قمشهای
سورة الحجرات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
شمارهٔ ۸۰
چیست آن رخساره در مشکین نقاب سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۴
پنجه ی عشقم دگر قفل فغان پیچیده است سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۳۲۹
صفای وقت جهان چون به ما نمی خواهد قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۶۷۲
بسیار طالبی، که مگر ذو فنون شوی فردوسی : پادشاهی اسکندر
بخش ۱۰
گزین کرد زان رومیان مرد چند وحشی بافقی : خلد برین
حکایت
بی درمی خار کشیدی به پشت حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۶۲۲
مرا ز کوی تو آواره کرد بخت نفور بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۶۳
هوس جنون زده ناکجا همه سو قدم زند از طمع بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۹۷
چون شمع اگر خلق پس و پیشگذشتهست مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۰۳
شاخ گلی، باغ ز تو سبز و شاد ابن یمین فَرومَدی : غزلیات
شمارهٔ ۴۳
چون بت من بر سمن زلف معنبر شکست عطار نیشابوری : باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق
شمارهٔ ۱۳
گر پرده ز روی دلستان برگیری سوزنی سمرقندی : قصاید
شمارهٔ ۲۱ - در مدح قدر طغان خان
بخت یار قدر طغان خانست وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۳۹۷
ای مرغ سحر حسرت بستان که داری مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۵
ای ز جورت دل عشاق بخون غوطهزنان واعظ قزوینی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۳۶
چون نلرزد بر سر دستش، دل ناشاد ما؟ نصرالله منشی : مقدمهٔ نصرالله منشی
بخش ۳۰ - در تمجید از سخنشناسی پادشاه
اما بدین مثال این بنده و بنده زاده را تشریفی هرچه بزرگتر و تربیتی هرچه تمامتر بود، و مباهات و مفاخرت هرچه وافرتر افزود، و ثواب آن روزگار همایون اعلی را مدخر گشت. و نیز اگر ملوک گذشته که نام ایشان در مقدمه این فصل آورده شده ست از این نوع توفیقی یافتند و سخنان حکما را عزیز داشت تا ذکر ایشان از آن جهت بروجه روزگار باقی ماند، امروز که زمانه در طاعت و فلک در متابعت رای و رایت خداوند عالم سلطان عادل اعظم شاهنشاه بنی آدم ولی النعیم مالک رقاب الامم، اعلی الله رایه و رایته و نصر جنده والویته، آمده ست، و عنان کامگاری و زمان جهان داری بعدل و رحمت وباس و سیاست ملکانه سپرده - و مزیت و رجحان این پادشاه دین دار در مکارم خاندان مبارک و فضایل ذات بی نظیر، بر پادشاهان عصر و ملوک دهر ماضی و باقی، ازان ظاهر تر است که بندگان را دران باطناب و اسهابی حاجت افتد که عطار نیشابوری : باب چهل و چهارم: در قلندریات و خمریات
شمارهٔ ۴۹
ساقی به صبوحی می ناب اندر ده رشیدالدین میبدی : ۵- سورة المائدة- مدنیة
۴ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: یا أَهْلَ الْکِتابِ این خطاب با جهودان و ترسایان است. ربّ العزّة ایشان را بایمان و توحید میخواند، و پذیرفتن رسالت محمد (ص) و اظهار نعت و اتّباع سنّت وى. میگوید: رسول ما با شما آمد، تا آنچه شما پنهان میکنید از آیت رجم و نعت و صفت محمد که در تورات و انجیل است وى پیدا و روشن کند بعد از آنکه از بسیارى که پنهان کردهاید درگذرد، و عفو کند، و شما را بدان نگیرد، و جزا ندهد. قرآن کریم : با ترجمه مهدی الهی قمشهای
سورة الحجرات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
