فریدون مشیری : از دیار آتشی
یوسف
ــ « دردی اگر داریّ و همدردی نداری، جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۹۳۸
آشفته زلف را زصبا می کنی، مکن! فریدون مشیری : از دیار آتشی
دوستی
دل من دیر زمانی است که می پندارد ؛ فریدون مشیری : از دیار آتشی
با زبان اشک، اینک ...
من، از زبان آب، پرنده، نسیم، ماه فریدون مشیری : از دیار آتشی
یک آسمان پرنده
یک آسمان پرنده، رها، روی شاخه‌ها، فردوسی : پادشاهی خسرو پرویز
بخش ۲۷
وزان پس چو دانست کامد سپاه فریدون مشیری : از دیار آتشی
پنجره
تو تنها دری هستی،ای همزبان قدیمی فریدون مشیری : از دیار آتشی
نقش
نقش پایی مانده بود از من، به ساحل، چند جا امام خمینی : غزلیات
دلجویی پیر
دست آن شیخ ببوسید که تکفیرم کرد جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۹۳۹
بی سخن نیست ترا یک سر مو بیش دهن شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : شهریار
منظومهٔ حیدر بابا
ترجمهٔ فارسی بهروز ثروتیان ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۸۷
گفتی که به وقت مجلس افروختنی مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۲۴
ای بمرده هرچه جان در پای او فردوسی : پادشاهی خسرو پرویز
بخش ۴۴
ازان پس چو بشنید بهرام گرد ادیب الممالک : رباعیات طنز
شمارهٔ ۳۸
تا داد دو هندوانه آن لبعت مست مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۲۳
ای همه سرگشتگان مهمان تو مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۲۲
سر عثمان تو مست است، برو ریز کدو مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۲۱
سر و پا گم کند آن کس که شود دلخوش ازو مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۳۲
مستی ببینی رازدان، می‌دان که باشد مست او جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۹۴۱
چون شمیم غنچه آیی گر ز قید دل برون