عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۰
ندانم تا چه کارم اوفتادست امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۷۷۵
باز بوی گل مرا دیوانه کرد عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۹
مرا در عشق او کاری فتادست قطران تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۶۲ - در مدح ابوالخلیل جعفر
با ماه تو تا مشگ شد برابر مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۲۹
نحن الی سیدنا راجعون محتشم کاشانی : غزلیات از رسالهٔ جلالیه
شمارهٔ ۳۱
این منم کز عصمت دل در دلت جا کرده‌ام عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۸
این گره کز تو بر دل افتادست جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۳۴۴
تا چند دلم را به غمی رام کنی سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۷۹
چو غنچه جمع کن از خار عشق دامان را طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۴۱
کو دم گرمی که سوزد پنبه گوش مرا عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۷
تا که عشق تو حاصل افتادست جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۹۴
ای روی من از فراق تو چون گل زرد سعدی : باب هشتم در آداب صحبت
بخش ۵۵
عالم را نشاید که سفاهت از عامی به حلم در گذراند که هر دو طرف را زیان دارد هیبت این کم شود و جهل آن مستحکم. صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۶۵
ز نقصان گهر باشد گران خیزی بزرگان را اوحدالدین کرمانی : الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب
شمارهٔ ۲۹۱
ای من زتو در هر دهنی، نیک است این عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۶
چون کنم معشوق عیار آمدست سرایندهٔ فرامرزنامه : فرامرزنامه
بخش ۱۵ - عاشق شدن شیده پسر افراسیاب بر بانو گشسب در میدان شکار
ز بالاش بر سرو بستم سخن قاآنی شیرازی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۹ - در ستایش شاهنشاه اسلام پناه ناصرالدین شاه غازی خلدالله ملکه‌گوید
فرو بگرفته گیتی را به باغ و راغ وکوه و در سعدی : باب ششم در ضعف و پیری
حکایت شمارهٔ ۱
با طایفه دانشمندان در جامع دمشق بحثی همی‌کردم که جوانی در آمد و گفت درین میان کسی هست که زبان پارسی بداند؟ غالب اشارت به من کردند. گفتمش خیرست گفت پیری صد و پنجاه ساله در حالت نزعست و به زبان عجم چیزی همی‌گوید و مفهوم ما نمیگردد گر به کرم رنجه شوی مزد یابی، باشد که وصیتی همی‌کند. چون به بالینش فراز شدم این میگفت عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۵
لعل گلرنگت شکربار آمدست
غزل شمارهٔ ۵۰
ندانم تا چه کارم اوفتادست امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۷۷۵
باز بوی گل مرا دیوانه کرد عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۹
مرا در عشق او کاری فتادست قطران تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۶۲ - در مدح ابوالخلیل جعفر
با ماه تو تا مشگ شد برابر مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۲۹
نحن الی سیدنا راجعون محتشم کاشانی : غزلیات از رسالهٔ جلالیه
شمارهٔ ۳۱
این منم کز عصمت دل در دلت جا کرده‌ام عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۸
این گره کز تو بر دل افتادست جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۳۴۴
تا چند دلم را به غمی رام کنی سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۷۹
چو غنچه جمع کن از خار عشق دامان را طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۴۱
کو دم گرمی که سوزد پنبه گوش مرا عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۷
تا که عشق تو حاصل افتادست جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۹۴
ای روی من از فراق تو چون گل زرد سعدی : باب هشتم در آداب صحبت
بخش ۵۵
عالم را نشاید که سفاهت از عامی به حلم در گذراند که هر دو طرف را زیان دارد هیبت این کم شود و جهل آن مستحکم. صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۶۵
ز نقصان گهر باشد گران خیزی بزرگان را اوحدالدین کرمانی : الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب
شمارهٔ ۲۹۱
ای من زتو در هر دهنی، نیک است این عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۶
چون کنم معشوق عیار آمدست سرایندهٔ فرامرزنامه : فرامرزنامه
بخش ۱۵ - عاشق شدن شیده پسر افراسیاب بر بانو گشسب در میدان شکار
ز بالاش بر سرو بستم سخن قاآنی شیرازی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۹ - در ستایش شاهنشاه اسلام پناه ناصرالدین شاه غازی خلدالله ملکه‌گوید
فرو بگرفته گیتی را به باغ و راغ وکوه و در سعدی : باب ششم در ضعف و پیری
حکایت شمارهٔ ۱
با طایفه دانشمندان در جامع دمشق بحثی همی‌کردم که جوانی در آمد و گفت درین میان کسی هست که زبان پارسی بداند؟ غالب اشارت به من کردند. گفتمش خیرست گفت پیری صد و پنجاه ساله در حالت نزعست و به زبان عجم چیزی همی‌گوید و مفهوم ما نمیگردد گر به کرم رنجه شوی مزد یابی، باشد که وصیتی همی‌کند. چون به بالینش فراز شدم این میگفت عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۵
لعل گلرنگت شکربار آمدست
