مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۹۲
ز دام چند بپرسی و دانه را چه شده‌ست؟
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۰۶
بی محابا در میان نازکش انداخت دست
حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۴
ساقی بیار باده که ماه صیام رفت
فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۹۶
سمآء الناس المعشاق ارض
حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۹
مجمع خوبی و لطف است عذار چو مهش
سعدی : غزلیات
غزل ۶۰۸
ای سرو حدیقه معانی
مهدی اخوان ثالث : آخر شاهنامه
میراث
پوستینی کهنه دارم من
سعدی : باب ششم در قناعت
سر آغاز
خدا را ندانست و طاعت نکرد
مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۵۹
گویم سخن لب تو، یا نی؟
بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۸۳
بیخودی ننهفت اسرار دل غم پیشه‌ام
رضی‌الدین آرتیمانی : رباعیات
رباعی شماره ۵۳
صد شکر که یادت همه از یادم برد
شاه نعمت‌الله ولی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۲۰۶
رندیکه حریف ماست مائیم
مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۹۱
جهان و کار جهان سر به سر اگر باد است
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۲۲۵
مستان که رو در آینه جام می کنند
اوحدالدین کرمانی : الباب التاسع: فی السفر و الوداع
شمارهٔ ۴۷
هرگه که دلم فرصت آن در جوید
ملا هادی سبزواری : غزلیات
غزل شماره ۱۵۳
قد کاد شمسی تخفی شعاعه
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۷۸۵
اگر وطن به مقام رضا توانی کرد
جامی : دفتر اول
بخش ۳۶ - در بیان سخن آن عارف که گفت دوستان همه عالم دشمنند و همه دشمنان دوستند
عارفی گفت هر که یارم شد
سعدی : غزلیات
غزل ۶۰۷
من چرا دل به تو دادم که دلم می‌شکنی
خیام : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۲
گویند مرا که دوزخی باشد مست