صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۵۸۲
از فروغ لاله آتش زیر پا دارد بهار صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۶۴۱
برگ عیش خویش را چون گل زهم پاشیده گیر قرآن کریم : با ترجمه مهدی الهی قمشهای
سورة العصر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸
من ملایم کردم از آه آسمان سخت را صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۵۴
چو خط ز عارض آن فتنه جهان برخاست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۸۵
بی غبار خط نگاهم توتیا گم کرده ای است جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۴۸۳
آه تا برخاست از دل اشک غلطان می شود صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۹۰۲
آتش به دل از گرمی این مرحله دارم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۲۵
طوبی لمن آواه سر فؤاده صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۲۱
ز دام سوختگان عشق را رهایی نیست مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۶۸
نمیگفتی مرا روزی که ما را یار غاری تو؟ صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۱۸۱
روی دل این خسته به آن چشم سخنگوست مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۵۶
صنما چگونه گویم، که تو نور جان مایی؟ مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۶۳
عزم رفتن کردهیی چون عمر شیرین یاد دار مفاتیح الجنان : زیارت امام رضا (ع)
زیارت امام رضا (ع) معروف به جوادیه
نویسنده گوید: علاّمه مجلسی در «بحارالانوار»، از برخی نوشته های گذشتۀ اصحاب زیارتی برای حضرت امام رضا(علیه السلام) نقل کرده که معروف به «جوادیه» است و در آخر آن زیارت است که: نماز زیارت و تسبیح بجا آر و آن را به آن حضرت هدیه کن، آنگاه بگو: «اللّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ یَا اللّهُ الدَّائِمُ...» و این دعا را تا آخر آن نقل کرده، پس هر زمان آن زیارت را در آن مشهد مقدّس خواندی، این دعا را ترک مکن. صائب تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۲۹ - ایضا در وصف زاینده رود
می شود جان تازه از بوی بهار زنده رود مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۴۵
آمدم تا رو نهم بر خاک پای یار خود صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۹۹۳
عرق چو بر رخت از گرمی شراب آید صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۴۸۴
محو چون خواهی شد آخر محو آن رخسار شو صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۳۴
روی از عالم بگردان گر لقا می بایدت
غزل شمارهٔ ۴۵۸۲
از فروغ لاله آتش زیر پا دارد بهار صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۶۴۱
برگ عیش خویش را چون گل زهم پاشیده گیر قرآن کریم : با ترجمه مهدی الهی قمشهای
سورة العصر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸
من ملایم کردم از آه آسمان سخت را صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۵۴
چو خط ز عارض آن فتنه جهان برخاست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۸۵
بی غبار خط نگاهم توتیا گم کرده ای است جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۴۸۳
آه تا برخاست از دل اشک غلطان می شود صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۹۰۲
آتش به دل از گرمی این مرحله دارم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۲۵
طوبی لمن آواه سر فؤاده صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۲۱
ز دام سوختگان عشق را رهایی نیست مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۶۸
نمیگفتی مرا روزی که ما را یار غاری تو؟ صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۱۸۱
روی دل این خسته به آن چشم سخنگوست مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۵۶
صنما چگونه گویم، که تو نور جان مایی؟ مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۶۳
عزم رفتن کردهیی چون عمر شیرین یاد دار مفاتیح الجنان : زیارت امام رضا (ع)
زیارت امام رضا (ع) معروف به جوادیه
نویسنده گوید: علاّمه مجلسی در «بحارالانوار»، از برخی نوشته های گذشتۀ اصحاب زیارتی برای حضرت امام رضا(علیه السلام) نقل کرده که معروف به «جوادیه» است و در آخر آن زیارت است که: نماز زیارت و تسبیح بجا آر و آن را به آن حضرت هدیه کن، آنگاه بگو: «اللّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ یَا اللّهُ الدَّائِمُ...» و این دعا را تا آخر آن نقل کرده، پس هر زمان آن زیارت را در آن مشهد مقدّس خواندی، این دعا را ترک مکن. صائب تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۲۹ - ایضا در وصف زاینده رود
می شود جان تازه از بوی بهار زنده رود مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۴۵
آمدم تا رو نهم بر خاک پای یار خود صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۹۹۳
عرق چو بر رخت از گرمی شراب آید صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۴۸۴
محو چون خواهی شد آخر محو آن رخسار شو صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۳۴
روی از عالم بگردان گر لقا می بایدت
