نهج البلاغه : خطبه ها
وصيت هاى امام على عليه السلام پیش از شهادت
<strong> و من كلام له عليهالسلام قبل موته </strong> جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۶۷۸
از حال من نگار مرا گر خبر شود ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۲۵ - ورزش روح
دو چیز افزونی دهد، بر مردم افزونطلب نظامی گنجوی : شرف نامه
بخش ۳۷ - رفتن اسکندر به دز سریر
بیا ساقی از میدلم تازه کن ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۲۴ - گواه سخنوری
آمد، چو دو نیمه برفت از شب وحشی بافقی : ناظر و منظور
رسیدن ناظر به کوهی که سنگ و شیشهٔ سپهر را شکستی و پلنگش در کمینگاه گردون نشستی
ز ره پیمای این صحرای دلگیر صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۶۲۵
طمع بوسه از آن لعل شکر خا دارم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۱۶
که شکیبد زتو ای جان، که جگرگوشهٔ جانی؟ ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۲۳ - باز هم به همان مناسبت (مد شدن موی کوتاه برای زنان)
سراسر تار گیسوی سیه چیدند خانمها مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۰۷
میان تیرگی خواب و نور بیداری اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۴۳۳
آن قد چو سرو بین و روی چو مهش بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۱۸
تدبیر عنان من پر شور نگیرد عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۰۸
ای آتش سودای تو دود از جهان انگیخته صائب تبریزی : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۹
هر ذره ازو در سر، سودای دگر دارد ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۲۱ - مراسم صبحانه (یک خانواده زردشتی قدیم)
صبح دوم شد سپیده تابانا نهج البلاغه : حکمت ها
خبر از مسخ ارزش ها
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> يَأْتِي عَلَى اَلنَّاسِ زَمَانٌ لاَ يَبْقَى فِيهِمْ مِنَ اَلْقُرْآنِ إِلاَّ رَسْمُهُ وَ مِنَ اَلْإِسْلاَمِ إِلاَّ اِسْمُهُ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۷۷۹
اگر چه دارد از الفاظ چندین ترجمان معنی ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۲۰ - سرود خارکن
خوشا بهارا خوشامیا خوشا چمنا شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۳
در سراپردهٔ جان خلوت جانانه خوشست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۸۶۰
چون لب پیمانه زنهار از سخن خاموش باش
وصيت هاى امام على عليه السلام پیش از شهادت
<strong> و من كلام له عليهالسلام قبل موته </strong> جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۶۷۸
از حال من نگار مرا گر خبر شود ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۲۵ - ورزش روح
دو چیز افزونی دهد، بر مردم افزونطلب نظامی گنجوی : شرف نامه
بخش ۳۷ - رفتن اسکندر به دز سریر
بیا ساقی از میدلم تازه کن ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۲۴ - گواه سخنوری
آمد، چو دو نیمه برفت از شب وحشی بافقی : ناظر و منظور
رسیدن ناظر به کوهی که سنگ و شیشهٔ سپهر را شکستی و پلنگش در کمینگاه گردون نشستی
ز ره پیمای این صحرای دلگیر صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۶۲۵
طمع بوسه از آن لعل شکر خا دارم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۱۶
که شکیبد زتو ای جان، که جگرگوشهٔ جانی؟ ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۲۳ - باز هم به همان مناسبت (مد شدن موی کوتاه برای زنان)
سراسر تار گیسوی سیه چیدند خانمها مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۰۷
میان تیرگی خواب و نور بیداری اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۴۳۳
آن قد چو سرو بین و روی چو مهش بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۱۸
تدبیر عنان من پر شور نگیرد عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۰۸
ای آتش سودای تو دود از جهان انگیخته صائب تبریزی : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۹
هر ذره ازو در سر، سودای دگر دارد ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۲۱ - مراسم صبحانه (یک خانواده زردشتی قدیم)
صبح دوم شد سپیده تابانا نهج البلاغه : حکمت ها
خبر از مسخ ارزش ها
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> يَأْتِي عَلَى اَلنَّاسِ زَمَانٌ لاَ يَبْقَى فِيهِمْ مِنَ اَلْقُرْآنِ إِلاَّ رَسْمُهُ وَ مِنَ اَلْإِسْلاَمِ إِلاَّ اِسْمُهُ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۷۷۹
اگر چه دارد از الفاظ چندین ترجمان معنی ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۲۰ - سرود خارکن
خوشا بهارا خوشامیا خوشا چمنا شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۳
در سراپردهٔ جان خلوت جانانه خوشست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۸۶۰
چون لب پیمانه زنهار از سخن خاموش باش
