خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۰
دولت عشق تو آمد عالم جان تازه کرد
سعدی : باب اول در عدل و تدبیر و رای
حکایت در معنی رحمت با ناتوانان در حال توانایی
چنان قحط سالی شد اندر دمشق
فردوسی : پادشاهی بهرام گور
بخش ۱۶
بفرمود تا تخت شاهنشهی
قطران تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۱۲۹ - در مدح شرف الدین ملک جستان
اگر بخواهد جانم بجای دل جانان
سعدی : باب اول در عدل و تدبیر و رای
گفتار اندر نگه داشتن خاطر درویشان
مها زورمندی مکن با کهان
سعدی : باب اول در عدل و تدبیر و رای
حکایت در معنی شفقت
یکی از بزرگان اهل تمیز
سعدی : باب اول در عدل و تدبیر و رای
سر آغاز
شنیدم که در وقت نزع روان
سعدی : در نیایش خداوند
فی نعت سید المرسلین علیه الصلوة و السلام
کریم السجایا جمیل الشیم
مفاتیح الجنان : فضیلت و اعمال ماه مبارک رجب
اعمال روز اول ماه رجب
روز شریفی است و در آن چند عمل است:
خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۲۹
نی ز دود دل پرآتش ما می‌نالد
نهج البلاغه : نامه ها
نامه به معاويه
<strong> و من كتاب له عليه‌السلام إلى معاوية </strong> فَأَرَادَ قَوْمُنَا قَتْلَ نَبِيِّنَا وَ اِجْتِيَاحَ أَصْلِنَا وَ هَمُّوا بِنَا اَلْهُمُومَ وَ فَعَلُوا بِنَا اَلْأَفَاعِيلَ وَ مَنَعُونَا اَلْعَذْبَ وَ أَحْلَسُونَا اَلْخَوْفَ وَ اِضْطَرُّونَا إِلَى جَبَلٍ وَعْرٍ وَ أَوْقَدُوا لَنَا نَارَ اَلْحَرْبِ
کلیم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۹
زان رخنه ها که تن را از ناوک جفا شد
کلیم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۰
مرغ دلم که خانه خرابی بجان خرید
سیدای نسفی : رباعیات
شمارهٔ ۲ - تاریخ وفات حاجی بهرام
حاجی بهرام ای دریغا
امام سجاد علیه‌السلام : رساله حقوق
حق متعلم بر استاد يا حق جاهل بر عالم
وأما حق رعيتك بالعلم ؛ فأن تعلم أن الله قـد جعلك لهم فيما آتاك مـن العلم ؛ و ولاك من خزانة الحكمـة ؛ فإن أحسنت فيما ولاك الله من ذلك و قمت بـه لهم مقام الخازن الشفيق ؛ الناصح لمولاه فى عبيده ؛ الصابر المحتسب الذى إذا رأى ذا حاجة أخرج له من الاموال التى فى يديه كنت راشدا ؛ و كنت لذلك آملا معتقدا وإلا كنت له خائنا و لخلقه ظالما و لسلبه و عزه متعرضا
فردوسی : پادشاهی اسکندر
بخش ۸
چو نامه بر کید هندی رسید
سعدی : قصاید و قطعات عربی
ایضا فی‌الغزل
ملک الهوی قلبی وجاش مغیرا
کمال خجندی : مقطعات
شمارهٔ ۵۹
بهر بریان امیر زاده ما
خاقانی : قصاید
شمارهٔ ۹۸ - این قصیدهٔ را در مرثیهٔ فرزند خویش امیر رشید الدین سروده و آن را ترنم المصائب گویند
صبح گاهی سر خوناب جگر بگشایید
خاقانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۶
رخسار تو را که ماه و گل بنده بود