امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۸۲۵
گر بر عذار سیمین زلفش دوتو نماند بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۴۷
ازین حسرت قفس روزی دو مپسندید آزادم قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۲۲
وبال جان اسیران مکن رهایی را سنایی غزنوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۳۴
ای نموده عاشقی بر زلف و چاک پیرهن هوشنگ ابتهاج (سایه) : غزل
هنر گام زمان
امروز نه آغاز و نه انجام جهان است شمس مغربی : غزلیات
شمارهٔ ۹۳
مینماید هر زمانی روئی از ابرویی دگر عمان سامانی : گنجینة الاسرار
بخش ۲۸
در بیان جواب دادن آن ولی اکبر با توجهات و تفقدات مر نوردیده‌ی خود، علی اکبر را برمصداق اینکه، بهرچه از دوست و امانی، چه کفر آن حرف و چه ایمان» بر مذاق اهل عرفان گوید: شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۴ - در کوچه باغات شمران
دل شبست و به شمران سراغ باغ تو گیرم خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۴
ای چشم پر خمارت دلها فگار کرده سیاوش کسرایی : تراشه های تبر
شاعر
وقتی که چتر ترس گشوده ست روی شهر اِ لیـــار (جبار محمدی ) : غزال غزل
پیک خورشید
مـرغ شبگیر از فضای قدس جانان می رسد اِ لیـــار (جبار محمدی ) : غزال غزل
بستان امید
هر دم از عشق آید اندرگوش جان، ساز امید صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۲۱۵
روز روشن آه ما بر قلب گردون می زند صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۰۳
شانه با صد دست از بست و گشادش درهم است عطار نیشابوری : عذر آوردن مرغان
حکایت عابدی که در زمان موسی مشغول ریش خود بود
عابدی بودست در وقت کلیم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۰۹۸
می ز شرم لب می آشامش هلالی جغتایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۵
خود را نشان ناوک بد خوی خود کنم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۱۸۸
بر باد می دهد سر بی مغز چون حباب حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۲
تیغم به زبون کشی چو مانوس نبود صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۰۲
در سیه خانه افلاک، دل روشن نیست
شمارهٔ ۸۲۵
گر بر عذار سیمین زلفش دوتو نماند بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۴۷
ازین حسرت قفس روزی دو مپسندید آزادم قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۲۲
وبال جان اسیران مکن رهایی را سنایی غزنوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۳۴
ای نموده عاشقی بر زلف و چاک پیرهن هوشنگ ابتهاج (سایه) : غزل
هنر گام زمان
امروز نه آغاز و نه انجام جهان است شمس مغربی : غزلیات
شمارهٔ ۹۳
مینماید هر زمانی روئی از ابرویی دگر عمان سامانی : گنجینة الاسرار
بخش ۲۸
در بیان جواب دادن آن ولی اکبر با توجهات و تفقدات مر نوردیده‌ی خود، علی اکبر را برمصداق اینکه، بهرچه از دوست و امانی، چه کفر آن حرف و چه ایمان» بر مذاق اهل عرفان گوید: شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۴ - در کوچه باغات شمران
دل شبست و به شمران سراغ باغ تو گیرم خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۴
ای چشم پر خمارت دلها فگار کرده سیاوش کسرایی : تراشه های تبر
شاعر
وقتی که چتر ترس گشوده ست روی شهر اِ لیـــار (جبار محمدی ) : غزال غزل
پیک خورشید
مـرغ شبگیر از فضای قدس جانان می رسد اِ لیـــار (جبار محمدی ) : غزال غزل
بستان امید
هر دم از عشق آید اندرگوش جان، ساز امید صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۲۱۵
روز روشن آه ما بر قلب گردون می زند صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۰۳
شانه با صد دست از بست و گشادش درهم است عطار نیشابوری : عذر آوردن مرغان
حکایت عابدی که در زمان موسی مشغول ریش خود بود
عابدی بودست در وقت کلیم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۰۹۸
می ز شرم لب می آشامش هلالی جغتایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۵
خود را نشان ناوک بد خوی خود کنم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۱۸۸
بر باد می دهد سر بی مغز چون حباب حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۲
تیغم به زبون کشی چو مانوس نبود صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۰۲
در سیه خانه افلاک، دل روشن نیست
