شیخ بهایی : مثنویات پراکنده
شمارهٔ ۱۰
عادت ما نیست، رنجیدن ز کس نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۲۲۶
ز بیداد تو حرف مهر را نام و نشان گم شد ملک‌الشعرای بهار : تصنیفها
در دستگاه ماهور
۱ کوهی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۸
بررخ جامع میان خلق و حق قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۴۵۲
بس تجربه کردیم درین عالم خاک فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۹
سودای تو از جان وفاکیش نرفتست ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۰۲ - پیام ایران
به هوش باشکه ایران تو را پیام دهد صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۱ - مثنوی رزمیه (کذا) (قندهارنامه)
برازنده تاج و تخت و کلاه رشیدالدین میبدی : ۱۰- سورة یونس - مکیة
۸ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: وَ أَوْحَیْنا إِلى مُوسى وَ أَخِیهِ أَنْ تَبَوَّءا لِقَوْمِکُما یقال بوّأ و تبوّأ کلاهما متعدّیان مثل قطّعته و تقطّعته و خلّصته و تخلّصته و یقال بوّأت لنفسى منزلا و لغیرى منزلا ب: مصر لم ینون لانّه اسم بلدة بعینها قیل: هو الاسکندریة و قیل: مصر فرعون. بیوتا یسکنون فیها و قیل یصلّون فیها. مفسّران گفتند عبادت گاه و نماز جاى بنى اسرائیل کنیسها بود و کلیساها و جز در آن کنیسها و کلیساها نماز نکردندى و ایشان را جز در آن موضع معلوم نماز روا نبودى این خاصیّت امّت محمد است که هر جایى و بهر بقعتى نماز توانند کرد و ذلک مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۹۹۴
یک شفتالو از آن لب عنابی صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۵۶ - الجرس
جرس صوتیست مجمل کز جنابش وفایی شوشتری : رباعیات
شمارهٔ ۱۲
زهّاد، به دخت رز، ببندند نکاح همام تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۳
ای آفتاب خوبان وی آیت الهی صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۵۲۵
کو می که اختیار خرد را به او دهم؟ ادیب الممالک : مقطعات
شمارهٔ ۱۷۲
پیمان شکسته یار و، شده دهر نابکار ملا احمد نراقی : باب چهارم
توریه کردن
و بدان که در هر مقامی که دروغ گفتن حسب شرع رواست، تا توانی در آن، دروغ صریح مگوی، بلکه توریه کن یعنی سخنی بگوی که ظاهر معنی آن راست باشد اگر چه آنچه را شنونده از آن می فهمد دروغ بوده باشد تا نفس عادت به دروغ نکند مثل اینکه بعد از آنکه ظالمی از مکان کسی سوال کند، بگو خدا بهتر می داند که کجاست یا عالم الغیب خداست یا بگو سراغ او را در مسجد بکن، اگر دانی که در مسجد نیست. ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۹۲ - دین و دولت
مژده که بگرفت جای از بر تخت کیان بلند اقبال : بخش سوم
بخش ۱۷ - درشرح حال خود گوید
چوعمرم نه وه شد از هفت وهشت ادیب الممالک : مقطعات
شمارهٔ ۱۹۳ - مرتجلا در وصف مظفرالدین شاه هنگام شکار روباه گفته
آن شنیدم که در این روز یکی روبه زفت کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۲
ما بی به روی تو آهم ز ثریا بگذشت
شمارهٔ ۱۰
عادت ما نیست، رنجیدن ز کس نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۲۲۶
ز بیداد تو حرف مهر را نام و نشان گم شد ملک‌الشعرای بهار : تصنیفها
در دستگاه ماهور
۱ کوهی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۸
بررخ جامع میان خلق و حق قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۴۵۲
بس تجربه کردیم درین عالم خاک فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۹
سودای تو از جان وفاکیش نرفتست ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۰۲ - پیام ایران
به هوش باشکه ایران تو را پیام دهد صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۱ - مثنوی رزمیه (کذا) (قندهارنامه)
برازنده تاج و تخت و کلاه رشیدالدین میبدی : ۱۰- سورة یونس - مکیة
۸ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: وَ أَوْحَیْنا إِلى مُوسى وَ أَخِیهِ أَنْ تَبَوَّءا لِقَوْمِکُما یقال بوّأ و تبوّأ کلاهما متعدّیان مثل قطّعته و تقطّعته و خلّصته و تخلّصته و یقال بوّأت لنفسى منزلا و لغیرى منزلا ب: مصر لم ینون لانّه اسم بلدة بعینها قیل: هو الاسکندریة و قیل: مصر فرعون. بیوتا یسکنون فیها و قیل یصلّون فیها. مفسّران گفتند عبادت گاه و نماز جاى بنى اسرائیل کنیسها بود و کلیساها و جز در آن کنیسها و کلیساها نماز نکردندى و ایشان را جز در آن موضع معلوم نماز روا نبودى این خاصیّت امّت محمد است که هر جایى و بهر بقعتى نماز توانند کرد و ذلک مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۹۹۴
یک شفتالو از آن لب عنابی صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۵۶ - الجرس
جرس صوتیست مجمل کز جنابش وفایی شوشتری : رباعیات
شمارهٔ ۱۲
زهّاد، به دخت رز، ببندند نکاح همام تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۳
ای آفتاب خوبان وی آیت الهی صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۵۲۵
کو می که اختیار خرد را به او دهم؟ ادیب الممالک : مقطعات
شمارهٔ ۱۷۲
پیمان شکسته یار و، شده دهر نابکار ملا احمد نراقی : باب چهارم
توریه کردن
و بدان که در هر مقامی که دروغ گفتن حسب شرع رواست، تا توانی در آن، دروغ صریح مگوی، بلکه توریه کن یعنی سخنی بگوی که ظاهر معنی آن راست باشد اگر چه آنچه را شنونده از آن می فهمد دروغ بوده باشد تا نفس عادت به دروغ نکند مثل اینکه بعد از آنکه ظالمی از مکان کسی سوال کند، بگو خدا بهتر می داند که کجاست یا عالم الغیب خداست یا بگو سراغ او را در مسجد بکن، اگر دانی که در مسجد نیست. ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۹۲ - دین و دولت
مژده که بگرفت جای از بر تخت کیان بلند اقبال : بخش سوم
بخش ۱۷ - درشرح حال خود گوید
چوعمرم نه وه شد از هفت وهشت ادیب الممالک : مقطعات
شمارهٔ ۱۹۳ - مرتجلا در وصف مظفرالدین شاه هنگام شکار روباه گفته
آن شنیدم که در این روز یکی روبه زفت کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۲
ما بی به روی تو آهم ز ثریا بگذشت
