فردوسی : فریدون
بخش ۸
یکی نامه بنوشت شاه زمین
مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۰۰
آنچ گل سرخ قبا می‌کند
غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۳۴
از وهم قطرگی ست که در خود گمیم ما
الهامی کرمانشاهی : خیابان اول
بخش ۶۴ - سپردن شریح قاضی دو طفل یتیم حضرت مسلم رابه پسر خود
شریح آن دو تن را به غمخواریا
غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۰
سرچشمه خونست ز دل تا به زبان های
شاه نعمت‌الله ولی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۱۳۱
به هر صورت که ما را رو نماید
غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۳۵
راز خویت از بدآموز تو می جوییم ما
غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۱
در زمهریر سینه آسودگان نه ای
مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۰۳
ناگاه درافتادم زان قصر و سراپرده
مهدی اخوان ثالث : آخر شاهنامه
میراث
پوستینی کهنه دارم من
غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۳۶
آشنایانه کشد خار رهت دامن ما
عطار نیشابوری : تذکرة الأولیاء
ذکر احمد خضرویه قدس الله روحه العزیز
آن جوانمرد راه، آن پاکباز درگاه آن متصرف طریقت، آن متوکل بحقیقت، آن صاحب فتوت شیخی احمد خضرویه بلخی، رحمةالله علیه، از معتبران مشایخ خراسان بود و از کاملان طریقت بود و از مشهوران فتوت بود و از سلطانان ولایت و از مقبولان جمله فرقت بود و در ریاضت مشهور بود و در کلمات عالی مذکور بود و صاحب تصنیف بود وهزار مرید داشت که هر هزار بر آب می‌رفتند و بر هوا می‌پریدند و در ابتدا مرید حاتم اصم بود و با ابو تراب صحبت داشته بود و برحفص را دیده بود.
غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۲
خشنود شوی چون دل خشنود نیابی
غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۳۷
از تست اگر ساخته، پرداخته ما
محمود شبستری : گلشن راز
بخش ۱۸ - قاعده در بیان سیر نزول و مراتب صعود آدمی
بدان اول که تا چون گشت موجود
غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۳
دلم در ناله از پهلوی داغ سینه تابستی
سهراب سپهری : آوار آفتاب
محراب
تهی بود و نسیمی.
غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸
مدام محرم صهبا بود پیاله ما
غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۴
گر نه نواها سرودمی چه غمستی؟
خاقانی : ترجیعات
شمارهٔ ۱ - در مدح جلال الدین اخستان شروان شاه
جام ز می دو قله کن خاص برای صبح‌دم