فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۱۲
امشب نگهم را نفس بازپسین است
فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۱۳
غمهای مرده در دل ما زنده کرد هجر
امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۶۶
سدید ملک ملک عارض خراسان است
سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۹
هوشیار ای دل که او مست می ناب آمده است
مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۹۰
صنما این چه گمان است فرودست حقیر
فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۱۴
سینه بگدازم و دل خون کنم و جان سوزم
عطار نیشابوری : باب بیست و سوم: در خوف عاقبت و سیری نمودن از عمر
شمارهٔ ۶۶
کارم ز دل گرم و دم سرد گذشت
اقبال لاهوری : اسرار خودی
در بیان اینکه تربیت خودی را سه مراحل است مرحلهٔ اول را اطاعت و مرحلهٔ دوم را ضبط نفس، و مرحله سوم را نیابت الهی نامیده اند: «مرحلهٔ اول اطاعت»
خدمت و محنت شعار اشتر است
فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۱۵
ره نمی‌یابد اجل هم بر سر بالین ما
ملا احمد نراقی : باب چهارم
فصل سوم - عدالت سر منشا کمال و سعادت
از آنچه مذکور شد معلوم شد که نهایت کمال و غایت سعادت، از برای هر شخصی اتصاف اوست به صفت عدالت، و میانه روی در جمیع صفات و افعال ظاهره و باطنه، خواه از اموری باشد که مخصوص ذات او و متعلق به خود او باشد، یا امری باشد که میان او و دیگری بوده باشد و نجات در دنیا و آخرت حاصل نمی شود، مگر به استقامت بر وسط و ثبات بر مرکز.
فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۱۶
رتبه حسن بلندست چه حاجت به نقاب
خاقانی : قصاید
شمارهٔ ۸۶ - در رثاء امام شهاب الدین
سر چه سنجد که هوش می‌بشود
سعدی : قطعات
شمارهٔ ۱۲۱ - در مدح صاحب دیوان
سفینهٔ حکمیات و نظم و نثر لطیف
فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۱۷
در مذهب ما هر چه بجز دوست حرام است
ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ٨٧٢
من و نفس نفیس و فقر و فاقه
امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۳۵۲
منت خدای را که به‌فرّ خدایگان
سعدی : غزلیات
غزل ۳۲۵
کس ندیده‌ست به شیرینی و لطف و نازش
فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۱۸
باز هر شب دل به تنگ از ناله ‌زار خودست
مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹۶
مخسب ای یار مهمان دار امشب
امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۲۰
دیدم به ره آن نگار خندان را