امیر معزی : رباعیات
شمارهٔ ۱۶
ای شاه زمین بر آسمان داری تخت ملک‌الشعرای بهار : غزلیات
شمارهٔ ۸۳
منم که عشق بتانم نموده پیر و کهن امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۴
نسیما، آن گل شبگیر چونست اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۲۹۵
عاقل ز حسود خود حذر خواهد کرد عطار نیشابوری : باب بیست و پنجم: در مراثی رفتگان
شمارهٔ ۱۹
ای محرم من کیست کنون محرم تو فریدون مشیری : از خاموشی
رنج
من نمی دانم رشیدالدین میبدی : ۲- سورة البقره‏
۱۰ - النوبة الاولى
قوله تعالى: وَ لَقَدْ عَلِمْتُمُ و نیک دانسته‏اید و شناخته الَّذِینَ اعْتَدَوْا مِنْکُمْ ایشان که از اندازه در گذشتند از شما، فِی السَّبْتِ در صید کردن روز شنبه فَقُلْنا لَهُمْ گفتیم ما ایشان را کُونُوا قِرَدَةً خاسِئِینَ کپیان گردید خوار و خاموش. رودکی : ابیات به جا مانده از دیگر مثنویها
پاره ۱
ای بلبل خوش آوا، آوا ده صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۲۸۱
سر ارباب جدل خرج زبان می گردد نهج البلاغه : حکمت ها
غیرت و پاکدامنی
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> مَا زَنَى غَيُورٌ قَطُّ ملا مسیح پانی پتی : رام و سیتا
بخش ۴۱ - کشته شدن خرد و وتراسرا نیز و چهارده هزار دیو از دست رام
غریوان بر ارابه خر به پیکار جامی : سلامان و ابسال
بخش ۴ - حکایت آن غلام نخوت کیش که به واسطه مکنت خواجه خویش از محنت قحط و تنگسالی بی باک بود و لاابالی
در دیار مصر قحطی خاست سخت آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۶۱۴
دل نمک سود لعل خندانش حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۵۷۳
آیا همای تیر تو جوید نشان خویش؟ شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۹۴
دُرد دردش به ذوق می نوشم عنصری بلخی : رباعیات
شمارهٔ ۵۰
در عشق تو پای کس ندارد جز من ملک‌الشعرای بهار : غزلیات
شمارهٔ ۵۷
دلفریبان که به روسیه ی جان جا دارند انوری : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۹ - در مدح ناصرالدین طاهر و توصیف عمارت وی
می بیاور که جشن دستورست ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۶۲
من برکشم این پیرهن زهد ز سر امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۲۸۶
بیدار شو، دلا، که جهان جای خواب نیست