صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۸۹
بوی سر زلف تو به شیدایی من نیست عطار نیشابوری : بخش پانزدهم
(۱) حکایت سلطان محمود در شکار کردن
مگر محمود میشد در شکاری مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۶۹
برفتیم ای عقیق لامکانی مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۴۶
روز آن است که ما خویش بر آن یار زنیم عطار نیشابوری : باب دهم: در معانی مختلف كه تعلّق به روح دارد
شمارهٔ ۳۸
ای از تن منقلب گذر ناکرده صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۴۲
هنوز خط ز لب یار برنخاسته است عطار نیشابوری : باب ششم: در بیان محو شدۀ توحید و فانی در تفرید
شمارهٔ ۴۱
چون وصل، غمم بر غمِ هجران بفزود عطار نیشابوری : باب اول: در توحیدِ باری عزّ شأنه
شمارهٔ ۴۷
گر دست دهد غم تو یک دم، آن به طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۶۱۶
ز بی برگی بود لبریز رونق گلستان من عطار نیشابوری : بخش پنجم
(۹) گفتار آن مجنون در نمازی که یک نان نیرزد
یکی مجنون که رفتی در ملامت مولوی : دفتر پنجم
بخش ۱۶۰ - وصف ضعیف دلی و سستی صوفی سایه پرورد مجاهده ناکرده درد و داغ عشق ناچشیده به سجده و دستبوس عام و به حرمت نظر کردن و بانگشت نمودن ایشان کی امروز در زمانه صوفی اوست غره شده و بوهم بیمار شده همچون آن معلم کی کودکان گفتند کی رنجوری و با این وهم کی من مجاهدم مرا درین ره پهلوان میدانند با غازیان به غزا رفته کی به ظاهر نیز هنر بنمایم در جهاد اکبر مستثناام جهاد اصغر خود پیش من چه محل دارد خیال شیر دیده و دلیریها کرده و مست این دلیری شده و روی به بیشه نهاده به قصد شیر و شیر به زبان حال گفته کی کلا سوف تعلمون ثم کلا سوف تعلمون
رفت یک صوفی به لشکر در غزا عطار نیشابوری : بخش ششم
جواب پدر
پدر گفتش که ای مغرور مانده صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۱۷۱
پر صدا شد چینی افلاک ازفغفور عشق صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۳۰
چشم همیشه مستت خمار کرد ما را صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۴۳
کوته اندیشی که طاعات ریایی کرده است صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۳۷
از بس که سرکش است قد چون نهال تو صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۳۱۷
نیست از عزلت غباری بر دل دیوانه ام عطار نیشابوری : اشترنامه
رسیدن سالك با پرده چهارم
چارمین پرده عجایب پرده بود مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۱۸
بیا، ای آن که سلطان جمالی رشیدالدین میبدی : ۳۵- سورة الملائکة- مکیة
۱ - النوبة الثانیة
این سوره سورة الملائکة خوانند از بهر آن که صفت خلقت فریشتگان جز درین سوره نیست در همه قرآن و در مکیّات شمرند که نزول همه بمکه بوده سه هزار و صد و سى حرف است و صد و نود و هفت کلمه و چهل و پنج آیت و درین سوره ناسخ و منسوخ نیست مگر یک آیت بقول بعضى مفسران معنى آن منسوخ است نه لفظ إِنَّا أَرْسَلْناکَ بِالْحَقِّ بَشِیراً وَ نَذِیراً و در فضیلت سوره ابىّ کعب روایت کند از مصطفى علیه الصلاة و السلام قال: من قرأ سورة الملائکة دعته یوم القیمة ثمانیة ابواب من الجنة ان ادخل من اى ابواب شئت.
غزل شمارهٔ ۲۱۸۹
بوی سر زلف تو به شیدایی من نیست عطار نیشابوری : بخش پانزدهم
(۱) حکایت سلطان محمود در شکار کردن
مگر محمود میشد در شکاری مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۶۹
برفتیم ای عقیق لامکانی مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۴۶
روز آن است که ما خویش بر آن یار زنیم عطار نیشابوری : باب دهم: در معانی مختلف كه تعلّق به روح دارد
شمارهٔ ۳۸
ای از تن منقلب گذر ناکرده صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۴۲
هنوز خط ز لب یار برنخاسته است عطار نیشابوری : باب ششم: در بیان محو شدۀ توحید و فانی در تفرید
شمارهٔ ۴۱
چون وصل، غمم بر غمِ هجران بفزود عطار نیشابوری : باب اول: در توحیدِ باری عزّ شأنه
شمارهٔ ۴۷
گر دست دهد غم تو یک دم، آن به طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۶۱۶
ز بی برگی بود لبریز رونق گلستان من عطار نیشابوری : بخش پنجم
(۹) گفتار آن مجنون در نمازی که یک نان نیرزد
یکی مجنون که رفتی در ملامت مولوی : دفتر پنجم
بخش ۱۶۰ - وصف ضعیف دلی و سستی صوفی سایه پرورد مجاهده ناکرده درد و داغ عشق ناچشیده به سجده و دستبوس عام و به حرمت نظر کردن و بانگشت نمودن ایشان کی امروز در زمانه صوفی اوست غره شده و بوهم بیمار شده همچون آن معلم کی کودکان گفتند کی رنجوری و با این وهم کی من مجاهدم مرا درین ره پهلوان میدانند با غازیان به غزا رفته کی به ظاهر نیز هنر بنمایم در جهاد اکبر مستثناام جهاد اصغر خود پیش من چه محل دارد خیال شیر دیده و دلیریها کرده و مست این دلیری شده و روی به بیشه نهاده به قصد شیر و شیر به زبان حال گفته کی کلا سوف تعلمون ثم کلا سوف تعلمون
رفت یک صوفی به لشکر در غزا عطار نیشابوری : بخش ششم
جواب پدر
پدر گفتش که ای مغرور مانده صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۱۷۱
پر صدا شد چینی افلاک ازفغفور عشق صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۳۰
چشم همیشه مستت خمار کرد ما را صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۴۳
کوته اندیشی که طاعات ریایی کرده است صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۳۷
از بس که سرکش است قد چون نهال تو صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۳۱۷
نیست از عزلت غباری بر دل دیوانه ام عطار نیشابوری : اشترنامه
رسیدن سالك با پرده چهارم
چارمین پرده عجایب پرده بود مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۱۸
بیا، ای آن که سلطان جمالی رشیدالدین میبدی : ۳۵- سورة الملائکة- مکیة
۱ - النوبة الثانیة
این سوره سورة الملائکة خوانند از بهر آن که صفت خلقت فریشتگان جز درین سوره نیست در همه قرآن و در مکیّات شمرند که نزول همه بمکه بوده سه هزار و صد و سى حرف است و صد و نود و هفت کلمه و چهل و پنج آیت و درین سوره ناسخ و منسوخ نیست مگر یک آیت بقول بعضى مفسران معنى آن منسوخ است نه لفظ إِنَّا أَرْسَلْناکَ بِالْحَقِّ بَشِیراً وَ نَذِیراً و در فضیلت سوره ابىّ کعب روایت کند از مصطفى علیه الصلاة و السلام قال: من قرأ سورة الملائکة دعته یوم القیمة ثمانیة ابواب من الجنة ان ادخل من اى ابواب شئت.
