اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۶۲۷
هر کس که طاق ابروی او سجده گه کند اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۶
گر زخم عشق بر دل مردم جراحت است انوری : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۳ - فخرالدین خالد قطعهای به مطلع زیر به انوری نوشته و او را مدح گفته انوری در جواب فخرالدین قصیدهٔ ذیل را گفته و پسر او را که طفل بوده ستوده
و علیک السلام فخر الدین امیرخسرو دهلوی : مجنون و لیلی
بخش ۲۸ - صفت برگ ریز، و دوا دو باد خزان، واز آسیب صدمات حوادث، سر نهادن سرو لیلی در خاک، و بی بالش ماندن
آمد چو خزان به غارت باغ جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۷۵۸
ز مستی گر رسد دستم به لبهای نمک سودش صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۳
نه هر کس سر برون با تیغ و خنجر می برد اینجا سعدی : غزلیات
غزل ۴۸۰
گفتم به عقل پای برآرم ز بند او حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۳
روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۴۶۴
نمی گردد صدای جود از اهل کرم بیرون سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۴۸۰
از دم تیغ غم او هر نفس خون می خورم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۸۱
ما آتش عشقیم که در موم رسیدیم سوزنی سمرقندی : قصاید
شمارهٔ ۱۷۵ - و قال یمدح الوزیر
ای گاه وزارت بتو همچون فلک از ماه ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ٢۵٢
پایم چو بسته نیست بجائی روم کزو ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۲۲
این گیدی گبر از کجا پیدا شد انوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۵
گرد ماه از مشک خرمن میزنی بلند اقبال : بخش چهارم
بخش ۱۶ - در پیری وبینوائی
به پیری تو را نیست گر سیم و زر یغمای جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۴۵
به جز ارواح مکرم که برون زین شمرند الهامی کرمانشاهی : خیابان دوم
بخش ۴۹ - آمدن شاهزاده به خدمت شهریار و برگشتنش به میدان کارزار
سپس روی و مو پر زگرد سپاه جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۶۴۲
عشاق همچو دل به بر شیر خفته اند جویای تبریزی : رباعیات
شمارهٔ ۲۵
ای خواجه که بسیار خوری چون تو کم است
شمارهٔ ۶۲۷
هر کس که طاق ابروی او سجده گه کند اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۶
گر زخم عشق بر دل مردم جراحت است انوری : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۳ - فخرالدین خالد قطعهای به مطلع زیر به انوری نوشته و او را مدح گفته انوری در جواب فخرالدین قصیدهٔ ذیل را گفته و پسر او را که طفل بوده ستوده
و علیک السلام فخر الدین امیرخسرو دهلوی : مجنون و لیلی
بخش ۲۸ - صفت برگ ریز، و دوا دو باد خزان، واز آسیب صدمات حوادث، سر نهادن سرو لیلی در خاک، و بی بالش ماندن
آمد چو خزان به غارت باغ جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۷۵۸
ز مستی گر رسد دستم به لبهای نمک سودش صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۳
نه هر کس سر برون با تیغ و خنجر می برد اینجا سعدی : غزلیات
غزل ۴۸۰
گفتم به عقل پای برآرم ز بند او حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۳
روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۴۶۴
نمی گردد صدای جود از اهل کرم بیرون سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۴۸۰
از دم تیغ غم او هر نفس خون می خورم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۸۱
ما آتش عشقیم که در موم رسیدیم سوزنی سمرقندی : قصاید
شمارهٔ ۱۷۵ - و قال یمدح الوزیر
ای گاه وزارت بتو همچون فلک از ماه ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ٢۵٢
پایم چو بسته نیست بجائی روم کزو ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۲۲
این گیدی گبر از کجا پیدا شد انوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۵
گرد ماه از مشک خرمن میزنی بلند اقبال : بخش چهارم
بخش ۱۶ - در پیری وبینوائی
به پیری تو را نیست گر سیم و زر یغمای جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۴۵
به جز ارواح مکرم که برون زین شمرند الهامی کرمانشاهی : خیابان دوم
بخش ۴۹ - آمدن شاهزاده به خدمت شهریار و برگشتنش به میدان کارزار
سپس روی و مو پر زگرد سپاه جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۶۴۲
عشاق همچو دل به بر شیر خفته اند جویای تبریزی : رباعیات
شمارهٔ ۲۵
ای خواجه که بسیار خوری چون تو کم است
