صغیر اصفهانی : قصاید
شمارهٔ ۱۷ - در تنهیت عید مولود مسعود امیرالمؤمنین علی علیهالسلام
حجاب جان دریدم تا رخ جانانه پیدا شد مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۹۷
پیرهن یوسف و بو میرسد مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۸۲
تمام اوست که فانی شدهست آثارش صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۹
از نظر یک لحظه دوری نیست محبوب مرا ملکالشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۹۰
اندر پدر و مادر خویش ترسکار و نیوشنده و فرمانبردار باش، چه مرد را تا پدر و مادر زندهاند، همانا چون شیر اندر بیشه است از هیچ کس نترسد و او را که پدر و مادر نیست همانا چون زن بیوه است که چیزی از وی بدوسند و او هیچ چیزی نتواند کرد و هر کسی (او را) بخوار دارد. عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۳۱
گنج دزدیده ز جایی پی برم سلمان ساوجی : قطعات
قطعه شمارهٔ ۱۴۴
صورت لطف الهی شرف ملت و دین ابوالفضل بیهقی : مجلد ششم
بخش ۲۶ - بر دار کردن حسنک، بخش اوّل
ذکر بر دار کردن امیر حسنک وزیر رحمة اللّه علیه عطار نیشابوری : بخش دوم
الحكایة و التمثیل
کرد در کشتی یکی گبری نشست فردوسی : پادشاهی نوذر
بخش ۱۲
به گستهم و طوس آمد این آگهی ابوالفضل بیهقی : باقیماندهٔ مجلد پنجم
بخش ۲۶
و از خطاهای بزرگ که رفته بود پیش از آن که امیر مسعود از نشابور بهرات آمدی، دانستند که سلطان چون میشنود و از غزنین اخبار میرسید که «لشکرها فراز میآید و جنگ را میسازند» و بزیادت مردم حاجتمند گشت و خاطر عالی خویش را هر جایی میبرد، رسولی نامزد کرد تا نزدیک علی تگین رود، مردی سخت جلد که وی را بو القاسم رحّال گفتندی و نامه نبشتند که «ما روی ببرادر داریم، اگر امیر درین جنگ با ما مساعدت کند، چنانکه خود بنفس خویش حاضر آید و یا پسری فرستد با فوجی لشکر قوی ساخته، چون کارها بمراد گردد، ولایتی سخت با نام که برین جانب است آن بنام فرزندی از آن او کرده آید.» و ناصحان وی باز [نه] نموده بودند که غور و غایت این حدیث بزرگ است و علی تگین بدین یک ناحیت بازنایستد، و ویرا آرزوهای دیگر خیزد، چنانکه ناداده آمد یک ناحیت که خواست . صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۸
غوطه در گل داده بود اندیشه دنیا مرا فردوسی : پادشاهی خسرو پرویز
بخش ۳۲
چو بر زد ز دریا درفش سپید صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۸۳۷
خرسند با هزار تمنی نشسته ایم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۷
نیست از درد غریبی چون گهر پروا مرا مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۶۲
سیر نشد چشم و دل از نظر شاه من صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۶۴۱
بیگانگی ز حد رفت ساقی می صفا ده نهج البلاغه : خطبه ها
عوامل هلاكت انسانها
<strong> و من خطبة له عليهالسلام </strong> <strong> و فيها بيان للأسباب التي تهلك الناس </strong> مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۲
در میان عاشقان عاقل مبا صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۴۴۷
دیده روشن می شود از خط عنبر یار او
شمارهٔ ۱۷ - در تنهیت عید مولود مسعود امیرالمؤمنین علی علیهالسلام
حجاب جان دریدم تا رخ جانانه پیدا شد مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۹۷
پیرهن یوسف و بو میرسد مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۸۲
تمام اوست که فانی شدهست آثارش صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۹
از نظر یک لحظه دوری نیست محبوب مرا ملکالشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۹۰
اندر پدر و مادر خویش ترسکار و نیوشنده و فرمانبردار باش، چه مرد را تا پدر و مادر زندهاند، همانا چون شیر اندر بیشه است از هیچ کس نترسد و او را که پدر و مادر نیست همانا چون زن بیوه است که چیزی از وی بدوسند و او هیچ چیزی نتواند کرد و هر کسی (او را) بخوار دارد. عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۳۱
گنج دزدیده ز جایی پی برم سلمان ساوجی : قطعات
قطعه شمارهٔ ۱۴۴
صورت لطف الهی شرف ملت و دین ابوالفضل بیهقی : مجلد ششم
بخش ۲۶ - بر دار کردن حسنک، بخش اوّل
ذکر بر دار کردن امیر حسنک وزیر رحمة اللّه علیه عطار نیشابوری : بخش دوم
الحكایة و التمثیل
کرد در کشتی یکی گبری نشست فردوسی : پادشاهی نوذر
بخش ۱۲
به گستهم و طوس آمد این آگهی ابوالفضل بیهقی : باقیماندهٔ مجلد پنجم
بخش ۲۶
و از خطاهای بزرگ که رفته بود پیش از آن که امیر مسعود از نشابور بهرات آمدی، دانستند که سلطان چون میشنود و از غزنین اخبار میرسید که «لشکرها فراز میآید و جنگ را میسازند» و بزیادت مردم حاجتمند گشت و خاطر عالی خویش را هر جایی میبرد، رسولی نامزد کرد تا نزدیک علی تگین رود، مردی سخت جلد که وی را بو القاسم رحّال گفتندی و نامه نبشتند که «ما روی ببرادر داریم، اگر امیر درین جنگ با ما مساعدت کند، چنانکه خود بنفس خویش حاضر آید و یا پسری فرستد با فوجی لشکر قوی ساخته، چون کارها بمراد گردد، ولایتی سخت با نام که برین جانب است آن بنام فرزندی از آن او کرده آید.» و ناصحان وی باز [نه] نموده بودند که غور و غایت این حدیث بزرگ است و علی تگین بدین یک ناحیت بازنایستد، و ویرا آرزوهای دیگر خیزد، چنانکه ناداده آمد یک ناحیت که خواست . صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۸
غوطه در گل داده بود اندیشه دنیا مرا فردوسی : پادشاهی خسرو پرویز
بخش ۳۲
چو بر زد ز دریا درفش سپید صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۸۳۷
خرسند با هزار تمنی نشسته ایم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۷
نیست از درد غریبی چون گهر پروا مرا مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۶۲
سیر نشد چشم و دل از نظر شاه من صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۶۴۱
بیگانگی ز حد رفت ساقی می صفا ده نهج البلاغه : خطبه ها
عوامل هلاكت انسانها
<strong> و من خطبة له عليهالسلام </strong> <strong> و فيها بيان للأسباب التي تهلك الناس </strong> مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۲
در میان عاشقان عاقل مبا صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۴۴۷
دیده روشن می شود از خط عنبر یار او
