نهج البلاغه : حکمت ها
شرائط توبه و استغفار
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام لِقَائِلٍ قَالَ بِحَضْرَتِهِ أَسْتَغْفِرُ اَللَّهَ </strong> ثَكِلَتْكَ أُمُّكَ أَ تَدْرِي مَا اَلاِسْتِغْفَارُ صفای اصفهانی : مثنوی
بخش ۸ - جواب
قیامت باشد ای یاران تجرید رشیدالدین میبدی : ۳۳- سورة الاحزاب- مدنیه
۱ - النوبة الثانیة
سورة الاحزاب هفتاد و سه آیت است، و هزار و دویست و هشتاد کلمه و پنج هزار و هفتصد و نود و شش حرف. جمله بمدینه فرود آمد، مگر دو آیت بقول بعضى از مفسّران و ذلک قوله یا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِنَّا أَرْسَلْناکَ شاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذِیراً الى آخر الآیتین. لالایی ها : بخش اول
بخواب ای غرق زیبایی
لالالا لا لالا لایی سحاب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۱
هرگز نیافت کس اثری در ترانه ام صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۴
نیست فرق از تن دل افسرده خودکام را نهج البلاغه : حکمت ها
دگرگونی ارزشها
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> يَأْتِي عَلَى اَلنَّاسِ زَمَانٌ لاَ يُقَرَّبُ فِيهِ إِلاَّ اَلْمَاحِلُ وَ لاَ يُظَرَّفُ فِيهِ إِلاَّ اَلْفَاجِرُ وَ لاَ يُضَعَّفُ فِيهِ إِلاَّ اَلْمُنْصِفُ ادیب صابر : مقطعات
شمارهٔ ۱۱۹
زین مهتران عطا و سخا جستن شاه نعمتالله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۱۹
با عقل حدیث عشق گوئی هی هی صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۵۰۱
صد پرده شوختر بود از چشم خال تو نهج البلاغه : حکمت ها
ارزش قناعت
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> اَلْقَنَاعَةُ مَالٌ لاَ يَنْفَدُ نهج البلاغه : حکمت ها
ضرورت ترك گناه
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> تَرْكُ اَلذَّنْبِ أَهْوَنُ مِنْ طَلَبِ اَلْمَعُونَةِ شاطرعباس صبوحی : غزلیات
دلبر فرزانه
طالب طرّه خم در خم جانانه شدم ابوالحسن فراهانی : قطعات
شمارهٔ ۲
رغبت به استخوان کسی کم کند سگش عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۶
روی تو شمع آفتاب بس است صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۶۸۶
حجاب پرده چشم پر آب می گردد عطار نیشابوری : باب چهل و هشتم: در سخن گفتن به زبان شمع
شمارهٔ ۵۷
شمع آمد و گفت: میفروزم همه شب رشیدالدین میبدی : ۵- سورة المائدة- مدنیة
۱۵ - النوبة الاولى
قوله تعالى: یَوْمَ یَجْمَعُ اللَّهُ الرُّسُلَ آن روز که با هم آرد خداى فرستادگان خویش را، فَیَقُولُ و گوید ایشان را: ما ذا أُجِبْتُمْ شما را چه پاسخ کردند؟ قالُوا جواب دهند و گویند: لا عِلْمَ لَنا ما را بجواب این دانش نیست، إِنَّکَ أَنْتَ تویى تو عَلَّامُ الْغُیُوبِ (۱۰۹) که داناى غیبهایى، آگاه از پوشیدهها و گذشتهها و نامدهها. صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۲
گل نزد آبی بر آتش بلبل خودکام را صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۸۱۲
مرا ز باده گلگون دماغ می سوزد
شرائط توبه و استغفار
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام لِقَائِلٍ قَالَ بِحَضْرَتِهِ أَسْتَغْفِرُ اَللَّهَ </strong> ثَكِلَتْكَ أُمُّكَ أَ تَدْرِي مَا اَلاِسْتِغْفَارُ صفای اصفهانی : مثنوی
بخش ۸ - جواب
قیامت باشد ای یاران تجرید رشیدالدین میبدی : ۳۳- سورة الاحزاب- مدنیه
۱ - النوبة الثانیة
سورة الاحزاب هفتاد و سه آیت است، و هزار و دویست و هشتاد کلمه و پنج هزار و هفتصد و نود و شش حرف. جمله بمدینه فرود آمد، مگر دو آیت بقول بعضى از مفسّران و ذلک قوله یا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِنَّا أَرْسَلْناکَ شاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذِیراً الى آخر الآیتین. لالایی ها : بخش اول
بخواب ای غرق زیبایی
لالالا لا لالا لایی سحاب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۱
هرگز نیافت کس اثری در ترانه ام صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۴
نیست فرق از تن دل افسرده خودکام را نهج البلاغه : حکمت ها
دگرگونی ارزشها
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> يَأْتِي عَلَى اَلنَّاسِ زَمَانٌ لاَ يُقَرَّبُ فِيهِ إِلاَّ اَلْمَاحِلُ وَ لاَ يُظَرَّفُ فِيهِ إِلاَّ اَلْفَاجِرُ وَ لاَ يُضَعَّفُ فِيهِ إِلاَّ اَلْمُنْصِفُ ادیب صابر : مقطعات
شمارهٔ ۱۱۹
زین مهتران عطا و سخا جستن شاه نعمتالله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۱۹
با عقل حدیث عشق گوئی هی هی صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۵۰۱
صد پرده شوختر بود از چشم خال تو نهج البلاغه : حکمت ها
ارزش قناعت
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> اَلْقَنَاعَةُ مَالٌ لاَ يَنْفَدُ نهج البلاغه : حکمت ها
ضرورت ترك گناه
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> تَرْكُ اَلذَّنْبِ أَهْوَنُ مِنْ طَلَبِ اَلْمَعُونَةِ شاطرعباس صبوحی : غزلیات
دلبر فرزانه
طالب طرّه خم در خم جانانه شدم ابوالحسن فراهانی : قطعات
شمارهٔ ۲
رغبت به استخوان کسی کم کند سگش عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۶
روی تو شمع آفتاب بس است صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۶۸۶
حجاب پرده چشم پر آب می گردد عطار نیشابوری : باب چهل و هشتم: در سخن گفتن به زبان شمع
شمارهٔ ۵۷
شمع آمد و گفت: میفروزم همه شب رشیدالدین میبدی : ۵- سورة المائدة- مدنیة
۱۵ - النوبة الاولى
قوله تعالى: یَوْمَ یَجْمَعُ اللَّهُ الرُّسُلَ آن روز که با هم آرد خداى فرستادگان خویش را، فَیَقُولُ و گوید ایشان را: ما ذا أُجِبْتُمْ شما را چه پاسخ کردند؟ قالُوا جواب دهند و گویند: لا عِلْمَ لَنا ما را بجواب این دانش نیست، إِنَّکَ أَنْتَ تویى تو عَلَّامُ الْغُیُوبِ (۱۰۹) که داناى غیبهایى، آگاه از پوشیدهها و گذشتهها و نامدهها. صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۲
گل نزد آبی بر آتش بلبل خودکام را صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۸۱۲
مرا ز باده گلگون دماغ می سوزد
