صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۹۹
جان بی مغزان به خاک تیره واصل می شود اسیر شهرستانی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۳۱۶
چه رنگ و بو ز خزان و بهار می چینم ابوالحسن فراهانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۶
بر خاک کف پای تو چون رخ نالم جمال‌الدین عبدالرزاق : رباعیات
شمارهٔ ۷۶
در فرقت تو دلی پر از خون دارم ابوالحسن فراهانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۷
ای درد و غم تو راحت جان و تنم ابوالحسن فراهانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۸
چون کوه گران نمود اصفاهانم فرخی سیستانی : قصاید
شمارهٔ ۸۹ - در مدح خواجه ابوالمظفر گوید
دلم در جنبش آمد بار دیگر محمدرضا شفیعی کدکنی : بوی جوی مولیان
وجود حاضر و غایب
چشمم به روی بیشه و ابوالحسن فراهانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۹
گویم که دری زوصل اگر باز کنم عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۸۰
به دریایی در افتادم که پایانش نمی‌بینم فضولی : غزلیات
شمارهٔ ۴۷
نهفتن در دل و جان درد و داغ آن پری وش را رضاقلی خان هدایت : روضهٔ دوم در ذکر فضلا و محقّقین حکما
بخش ۵۵ - صاین اصفهانی قُدِّسَ سِرُّه
اسمش خواجه صاین الدین علی ترکه. از فضلا و حکمای روزگار بوده، در تازی و دری تألیفات فرموده، مِنِ جمله شرح فصوص و کتاب مفاحص و رسالهٔ اسرار الصّلوة و شرح قصیدهٔ ابن فارض است. با سلطان شاهرخ معاصر و در یزد قاضی بوده و بعضی از علماء با وی معارضه داشته‌اند و تفصیل آن در کتاب مجالس المؤمنین قاضی نوراللّه مسطور است. آن جناب و ابن فارض و مولانا شرف الدّین علی یزدی از سلطان حسین اخلاطی تربیت یافته‌اند. این دو بیت از جملهٔ اشعار اوست: افسر کرمانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۸۹
صبا، به جانان اگر توانی، سلمان ساوجی : ترکیبات
شمارهٔ ۱ - در نعت حضرت رسول (ص)
ای ذروه لامکان مکانت ابوالحسن فراهانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۰
دی با کوری کش از خسان می بینم جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۱۳
در دلم از گریه دایم سخت تر گردد گره خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۱۵۵
می‌سزد قبلهٔ خاقانی از آن ابوالحسن فراهانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۱
ای کوی تو درد و غم فراوان بردیم جامی : یوسف و زلیخا
بخش ۳۰ - فرستادن زلیخا، یوسف را به باغ
چمن پیرای باغ این حکایت ابوالحسن فراهانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۲
تا از سر کوی آن صنم دور شدیم