نهج البلاغه : خطبه ها
پاسخ به ابوسفیان و عباس
<strong> و من خطبة له عليه‌السلام لما قبض رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و خاطبه العباس و أبو سفيان بن حرب في أن يبايعا له بالخلافة </strong> <strong> و ذلك بعد أن تمت البيعة لأبي بكر في السقيفة و فيها ينهى عن الفتنة و يبين عن خلقه و علمه النهي عن الفتنة </strong> أَيُّهَا اَلنَّاسُ شُقُّوا أَمْوَاجَ اَلْفِتَنِ بِسُفُنِ اَلنَّجَاةِ عطار نیشابوری : عذر آوردن مرغان
حکایت شیخ نوقانی
شیخ نوقانی بنیشابور شد جمال‌الدین عبدالرزاق : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۸
ایدل اگرم امان جان بایستی فردوسی : فردوسی
هجونامه (منتسب)
نظامی عروضی در کتاب چهارمقاله آورده که چون فردوسی از ناچیزی صلهٔ سلطان محمود غزنوی رنجید از غزنه گریخت و به طبرستان نزد سپهبد شهریار از آل باوند رفت و محمود را هجا گفت. اما به خواست سپهبد آن هجونامه را نابود کرد و تنها شش بیت از آن باقی ماند که نظامی عروضی آن را در چهارمقاله نقل کرده است. مجد همگر : قطعات
شمارهٔ ۵۴
به سعد طالع و فرخنده روز فرخ فال سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۳۴۳
مگر که بوی گل و لاله [از] هوا جوشید نهج البلاغه : خطبه ها
توصیف مردم پیش از بعثت پیامبرص و گروهی از مردم
<strong> و من خطبة له عليه‌السلام بعد انصرافه من صفين </strong> <strong> و فيها حال الناس قبل البعثة و صفة آل النبي ثم صفة قوم آخرين </strong> أَحْمَدُهُ اِسْتِتْمَاماً لِنِعْمَتِهِ وَ اِسْتِسْلاَماً لِعِزَّتِهِ وَ اِسْتِعْصَاماً مِنْ مَعْصِيَتِهِ مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۱۸
در وصل جمالش گل خندان منست نهج البلاغه : خطبه ها
آفرينش آسمان و زمين و انسان
<strong> و من خطبة له عليه‌السلام يذكر فيها ابتداء خلق السماء و الأرض و خلق آدم </strong> و فيها ذكر الحج و تحتوي على حمد الله و خلق العالم و خلق الملائكة و اختيار الأنبياء و مبعث النبي و القرآن و الأحكام الشرعية اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي لاَ يَبْلُغُ مِدْحَتَهُ اَلْقَائِلُونَ قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۴۹
گر زان که همای عشق صیدم باشد حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۹۸۷
آخر ای ظالم خدا را یاد کن سعدی : باب هشتم در آداب صحبت
بخش ۱۸
دو کس دشمن ملک و دینند: پادشاه بی حلم و دانشمند بی علم. سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۵۵۷
ای که از قدرت تویی حسن آفرین تازه ای اوحدالدین کرمانی : الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
شمارهٔ ۱۸۹ - الاسرار
آن قوم که راه بین فتادند و شدند مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۹۰
چیزیست که در تو بی‌تو جویان وی‌ست سعدی : باب چهارم در تواضع
حکایت امیرالمومنین علی (ع) و سیرت پاک او
کسی مشکلی برد پیش علی فروغ فرخزاد : عصیان
پوچ
دیدگان تو در قاب اندوه ناصرخسرو : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۳۹
ای مانده به کوری و تنگ حالی میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۲۹
گر تلخ کنی و گر ترش روی فردوسی : پادشاهی خسرو پرویز
بخش ۸
وزین روی بنشست بهرام گرد
پاسخ به ابوسفیان و عباس
<strong> و من خطبة له عليه‌السلام لما قبض رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و خاطبه العباس و أبو سفيان بن حرب في أن يبايعا له بالخلافة </strong> <strong> و ذلك بعد أن تمت البيعة لأبي بكر في السقيفة و فيها ينهى عن الفتنة و يبين عن خلقه و علمه النهي عن الفتنة </strong> أَيُّهَا اَلنَّاسُ شُقُّوا أَمْوَاجَ اَلْفِتَنِ بِسُفُنِ اَلنَّجَاةِ عطار نیشابوری : عذر آوردن مرغان
حکایت شیخ نوقانی
شیخ نوقانی بنیشابور شد جمال‌الدین عبدالرزاق : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۸
ایدل اگرم امان جان بایستی فردوسی : فردوسی
هجونامه (منتسب)
نظامی عروضی در کتاب چهارمقاله آورده که چون فردوسی از ناچیزی صلهٔ سلطان محمود غزنوی رنجید از غزنه گریخت و به طبرستان نزد سپهبد شهریار از آل باوند رفت و محمود را هجا گفت. اما به خواست سپهبد آن هجونامه را نابود کرد و تنها شش بیت از آن باقی ماند که نظامی عروضی آن را در چهارمقاله نقل کرده است. مجد همگر : قطعات
شمارهٔ ۵۴
به سعد طالع و فرخنده روز فرخ فال سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۳۴۳
مگر که بوی گل و لاله [از] هوا جوشید نهج البلاغه : خطبه ها
توصیف مردم پیش از بعثت پیامبرص و گروهی از مردم
<strong> و من خطبة له عليه‌السلام بعد انصرافه من صفين </strong> <strong> و فيها حال الناس قبل البعثة و صفة آل النبي ثم صفة قوم آخرين </strong> أَحْمَدُهُ اِسْتِتْمَاماً لِنِعْمَتِهِ وَ اِسْتِسْلاَماً لِعِزَّتِهِ وَ اِسْتِعْصَاماً مِنْ مَعْصِيَتِهِ مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۱۸
در وصل جمالش گل خندان منست نهج البلاغه : خطبه ها
آفرينش آسمان و زمين و انسان
<strong> و من خطبة له عليه‌السلام يذكر فيها ابتداء خلق السماء و الأرض و خلق آدم </strong> و فيها ذكر الحج و تحتوي على حمد الله و خلق العالم و خلق الملائكة و اختيار الأنبياء و مبعث النبي و القرآن و الأحكام الشرعية اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي لاَ يَبْلُغُ مِدْحَتَهُ اَلْقَائِلُونَ قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۴۹
گر زان که همای عشق صیدم باشد حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۹۸۷
آخر ای ظالم خدا را یاد کن سعدی : باب هشتم در آداب صحبت
بخش ۱۸
دو کس دشمن ملک و دینند: پادشاه بی حلم و دانشمند بی علم. سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۵۵۷
ای که از قدرت تویی حسن آفرین تازه ای اوحدالدین کرمانی : الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
شمارهٔ ۱۸۹ - الاسرار
آن قوم که راه بین فتادند و شدند مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۹۰
چیزیست که در تو بی‌تو جویان وی‌ست سعدی : باب چهارم در تواضع
حکایت امیرالمومنین علی (ع) و سیرت پاک او
کسی مشکلی برد پیش علی فروغ فرخزاد : عصیان
پوچ
دیدگان تو در قاب اندوه ناصرخسرو : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۳۹
ای مانده به کوری و تنگ حالی میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۲۹
گر تلخ کنی و گر ترش روی فردوسی : پادشاهی خسرو پرویز
بخش ۸
وزین روی بنشست بهرام گرد
