ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ٢١۴
ایدل مدار چشم کرم ز اهل روزگار میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۹
بتقریبی ز ما گاهی ببر نام میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۸
زر چه باشد که نثار کف پای تو کنم رشیدالدین میبدی : ۴۲- سورة الشورى - مکیه
۳ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: فَما أُوتِیتُمْ مِنْ شَیْءٍ فَمَتاعُ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ ما عِنْدَ اللَّهِ خَیْرٌ وَ أَبْقى... الایة، مفهوم آیت آنست که: ایمان راست و توکل درست، کسى را بود که در جمله احوال اعتماد بر ضمان اللَّه کند و نظام کار و راستى حال خود، از عنایت و رعایت اللَّه جوید، نه از دنیا و متاع دنیا، که این دنیا پلى گذشتنى است و بساطى در نوشتنى و منزلى که بناکام مىبباید گذاشت و عمر عزیز سرمایهاى که بىمراد، مى درباید باخت. پس سزاى بنده آنست که از این آلایش دنیا کرانه گیرد و روى بآرایش دین نهد، تا فردا داغ خسار، برخسار خود نبیند و در هاویه حرمان و خسران نیفتد. میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۷
گر تو می در خواب خوردی، ما به بیداری زنیم مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۲
سبحان‌الله من و تو ای در خوشاب شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۹۹
آینه چندان که روشن تر بود ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۵۲ - ضیمران
ضیمرانی در بن بید معلق جاگرفت میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۶
ای خواجه با تو من سخنی مختصر کنم اوحدی مراغه‌ای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۱
ای سنگدل، به حق وفا کز وفا مگرد نظامی گنجوی : خسرو و شیرین
بخش ۷۰ - پاسخ دادن خسرو شیرین را
دگر باره جهاندار از سر مهر میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۵ - درباره منزل خود در رود کنگ
در رود کنگ دره تنگی گرفته‌ایم اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۹۱
این چه رفتارست کایشمشاد قامت میکنی صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۱۴۳
گر خلق را به حرف دهن باز کرده اند مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۳۳
ای ترک ماه چهره چه گردد که صبح تو میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۴
ما بیخودان مست که رند و قلندریم امیرعلیشیر نوایی : غزلیات
شمارهٔ ۲۸۰ - تتبع میر
اگر فرهاد و شیرین هر دو در دوران من بودی میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۳
دوش دو بهره نرفته ز شبم میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۱
بنده ام بنده ولی بیخردم میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۰
بجرم آنکه تو خون کرده ای دل ما را
شمارهٔ ٢١۴
ایدل مدار چشم کرم ز اهل روزگار میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۹
بتقریبی ز ما گاهی ببر نام میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۸
زر چه باشد که نثار کف پای تو کنم رشیدالدین میبدی : ۴۲- سورة الشورى - مکیه
۳ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: فَما أُوتِیتُمْ مِنْ شَیْءٍ فَمَتاعُ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ ما عِنْدَ اللَّهِ خَیْرٌ وَ أَبْقى... الایة، مفهوم آیت آنست که: ایمان راست و توکل درست، کسى را بود که در جمله احوال اعتماد بر ضمان اللَّه کند و نظام کار و راستى حال خود، از عنایت و رعایت اللَّه جوید، نه از دنیا و متاع دنیا، که این دنیا پلى گذشتنى است و بساطى در نوشتنى و منزلى که بناکام مىبباید گذاشت و عمر عزیز سرمایهاى که بىمراد، مى درباید باخت. پس سزاى بنده آنست که از این آلایش دنیا کرانه گیرد و روى بآرایش دین نهد، تا فردا داغ خسار، برخسار خود نبیند و در هاویه حرمان و خسران نیفتد. میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۷
گر تو می در خواب خوردی، ما به بیداری زنیم مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۲
سبحان‌الله من و تو ای در خوشاب شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۹۹
آینه چندان که روشن تر بود ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۵۲ - ضیمران
ضیمرانی در بن بید معلق جاگرفت میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۶
ای خواجه با تو من سخنی مختصر کنم اوحدی مراغه‌ای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۱
ای سنگدل، به حق وفا کز وفا مگرد نظامی گنجوی : خسرو و شیرین
بخش ۷۰ - پاسخ دادن خسرو شیرین را
دگر باره جهاندار از سر مهر میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۵ - درباره منزل خود در رود کنگ
در رود کنگ دره تنگی گرفته‌ایم اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۹۱
این چه رفتارست کایشمشاد قامت میکنی صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۱۴۳
گر خلق را به حرف دهن باز کرده اند مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۳۳
ای ترک ماه چهره چه گردد که صبح تو میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۴
ما بیخودان مست که رند و قلندریم امیرعلیشیر نوایی : غزلیات
شمارهٔ ۲۸۰ - تتبع میر
اگر فرهاد و شیرین هر دو در دوران من بودی میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۳
دوش دو بهره نرفته ز شبم میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۱
بنده ام بنده ولی بیخردم میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۰
بجرم آنکه تو خون کرده ای دل ما را
