کسایی مروزی : ابیات پراکنده از فرهنگهای لغت
شمارهٔ ۱۰
خدای عرش جهان را چنین نهاد نهاد کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۲۸۷
گل خواست که چون روی تو زیبا باشد کسایی مروزی : ابیات پراکنده از فرهنگهای لغت
شمارهٔ ۹
از راستی تو خشم وری دانم کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۲۶
در باغ بین زگونه گون برگ و نوا کسایی مروزی : ابیات پراکنده از فرهنگهای لغت
شمارهٔ ۸
باد و گردم نکرد زشتی هیچ کسایی مروزی : ابیات پراکنده از فرهنگهای لغت
شمارهٔ ۶
رودکی ، استاد شاعران جهان بود کسایی مروزی : ابیات پراکنده از فرهنگهای لغت
شمارهٔ ۵
چون که یکی تاج و بَساک ملوک کسایی مروزی : ابیات پراکنده از فرهنگهای لغت
شمارهٔ ۴
مردم چو با ستور موافق بود به فعل کسایی مروزی : ابیات پراکنده از فرهنگهای لغت
شمارهٔ ۳
جهان جای به تلخی است ، تهی بهر و پر دخت کسایی مروزی : ابیات پراکنده از فرهنگهای لغت
شمارهٔ ۲
آسمان خیمه زد از بیرم و دیبای کبود عبدالقهّار عاصی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۲
ای درّهٔ تنگ، روزگارت چون است؟ کسایی مروزی : ابیات پراکنده از فرهنگهای لغت
شمارهٔ ۱
بگشای راز عشق و نهفته مدار عشق صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۴۴۵
یک شعله شوخ است که دیدار نماید کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۲۸۸
آنرا که چو تونگار در خور باشد کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۲۷
رشک آیدم ای دوست که با تو هر شب مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۴۹
شب وصل است و آمد یار غیرش از قفا امشب رشیدالدین وطواط : قصاید
شمارهٔ ۶۴ - ایضاً در مدح خاقان کمال الدین محمود
زهی ! جمال ترا آفتاب کرده سجود کسایی مروزی : دیوان اشعار
پنجاه سالگی شاعر
به سیصد و چهل یک رسید نوبت سال عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱
دگر برون شدنم زین دیار ممکن نیست کسایی مروزی : دیوان اشعار
گازُر
کوی و جوی از تو کوثر و فردوس