ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ١٧
ز هی فرخنده جایی خوش مقامی واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۳۵۳
تنها ز لفظ، شعر تو دلبر نمیشود یغمای جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۲
زاهدم می دهد از سلسله زلف تو پندی نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۱۹۷
یغمای تو دستی به کم و بیش برآورد فرخی یزدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۳
نمود همچو ابو الهول رو به ملت روس ایرج میرزا : مثنوی ها
کلاغ و روباه
کلاغی به شاخی شده جای گیر نجم‌الدین رازی : رباعیات
شمارهٔ ۴
عشقت که دوای جان این دلریش است مولوی : دفتر دوم
بخش ۷۱ - شکایت قاضی از آفت قضا و جواب گفتن نایب او را
قاضی‌یی بنشاندند و می‌گریست اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۸
ای با تو عدم وجود هر چیز که هست ظهیرالدین فاریابی : قطعات
شمارهٔ ۹۳
امام عالم و مفتی وقت محیی الدین امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۹۰۲
به ناز هر نفسی سوی من گذر چه کنی؟ قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۷۵
«و هو معکم » گفت از این معنی چه خواست؟ فصیحی هروی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۷
باز در دل شعله‌های آفتاب افکنده‌ایم غروی اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۵۰
کعبۀ کوی تو رشک خلد برین است اسیری لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۳۰
روی تو نهان بپرده عالم شد جمال‌الدین عبدالرزاق : رباعیات
شمارهٔ ۸۶
گفتم ز چه چون بوصل مقدور شوم اثیر اخسیکتی : رباعیات
شمارهٔ ۲۱
چندانکه مجال وهم انسان باشد فردوسی : پادشاهی هرمزد دوازده سال بود
بخش ۹
ازان دشت بهرام یل بنگرید هاتف اصفهانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۸
بی‌مهری اگر چه بی‌وفا هم صغیر اصفهانی : قصاید
شمارهٔ ۴۹ - در مدح مولی‌الموالی حضرت امیرالمؤمنین (ع)
مظهری گردید ظاهر دوش بر عین الیقینم