اوحدالدین کرمانی : الباب السابع: فی خصال الحمیده عن العقل و العلم و ما یحذو جذو هذا النمط
شمارهٔ ۲۴
عدل است که ملک برقرار آید ازو نهج البلاغه : حکمت ها
ضرورت سازش در همسرداری
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> اَلْمَرْأَةُ شَرٌّ كُلُّهَا وَ شَرُّ مَا فِيهَا أَنَّهُ لاَ بُدَّ مِنْهَا صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰
گر چه جان ما به ظاهر هست از جانان جدا واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۵
بسکه ضعفم از نگاه او بخود بالیده است قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۶۴۸
ای قد تو سرو چمن دلجویی صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹
می شوند از سرد مهری دوستان از هم جدا اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۹۲۰
مجنون منم گریخته عمری ز بند عشق محمود شبستری : کنز الحقایق
در شرح حضرت مهدی سلام الله علیه
خوشا وقت کسان عهد مهدی حسین خوارزمی : غزلیات، قصاید و قطعات
شمارهٔ ۹۳
نظر کنید که آن شهسوار می گذرد ادیب الممالک : ترجیعات
شمارهٔ ۴ - در اندرز احزاب سیاسی باتحاد و ترک اختلاف
دست شوی ای طبیب ازین بیمار خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷
گر راه بود بر سر کوی تو صبا را بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۱۴
شب‌که شور بلبل ما ریشه درگلزار داشت سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۶۱۳
دل در طلب چه گوش به صوت درا کند صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸
گر چه باشند آن دو زلف مشکبار از هم جدا کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۵
شادیّ زمانه عاشق طبع منست حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۹
کس نیست که افتاده ی آن زلف دوتا نیست صائب تبریزی : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۹
صد گل به باد رفت و گلابی ندید کس شاطرعباس صبوحی : غزلیات
رخ زیبا
توتیای دیدهٔ عشّاق خاک پای تست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷
با خودی هرگز نگردد دل ز درد و غم جدا فرخی یزدی : غزلیات
شمارهٔ ۴۳
بی زر و زور کجا زاری ما را ثمر است