صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۶۹
مباش ای رهنورد عشق نومید از تپیدن ها عینالقضات همدانی : لوایح
فصل ۸۵
گریه در عشق از رعونات نفس است گریه در خلوت از برای سلوت بود و در صحبت از برای اظهار احتراق کند و این هر دو از رعونات نفس بیرون نیست لعمری تا عاشق بخود باز نیفتد نگرید و عاشق بی شعور باید تا از غیبت در حضور آید آن عزیزی بنزد پیری از پیران طریقت درآمد اهل پردۀ او زلف شانه میکرد خواست که سربپوشد پیر فرمود او درین زمان بی شعورست و در عالم حضورست از هر دو کون آگاهی ندارد و روی جز بعالم نامتناهی ندارد زمانی بود در گریه آمد پیر فرمود که سر بپوش که او حاضر شد و از دریچۀ طبیعت ناظر شد بخود باز افتاد و از هجردرگداز افتاد و این لطیفۀ لطیف است. صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۶۷
اگر مردی مرو در پرده ناموس چون زنها قصاب کاشانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹
مگر آن آتشینخو آگه از بخت من است امشب عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۲۵
فارغیم ای عاملان حشر ز احسان شما سهراب سپهری : آوار آفتاب
بی تار و پود
در بیداری لحظهها خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۶۰
خود لطف بود چندان ای جان که تو داری محتشم کاشانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۸
در کعبه قدم نهادهام وای به من مولوی : دفتر ششم
بخش ۸۸ - لابه کردن موش مر چغز را کی بهانه میندیش و در نسیه مینداز انجاح این حاجت مرا کی فی التاخیر آفات و الصوفی ابن الوقت و ابن دست از دامن پدر باز ندارد و اب مشفق صوفی کی وقتست او را بنگرش به فردا محتاج نگرداند چندانش مستغرق دارد در گلزار سریع الحسابی خویش نه چون عوام منتظر مستقبل نباشد نهری باشد نه دهری کی لا صباح عند الله و لا مساء ماضی و مستقبل و ازل و ابد آنجا نباشد آدم سابق و دجال مسبوق نباشد کی این رسوم در خطهٔ عقل جز وی است و روح حیوانی در عالم لا مکان و لا زمان این رسوم نباشد پس او ابن وقتیست کی لا یفهم منه الا نفی تفرقة الا زمنة چنانک از الله واحد فهم شود نفی دوی نی حقیقت واحدی
صوفییی را گفت خواجهی سیم پاش جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۸۴۸
به غیر سوز و گدازیم چاره نیست چو شمع صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۶۶
به یک پیمانه می، کرد ساقی حل مشکل ها سید حسن غزنوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۹
روزی که مرا چشم به تو خوش پسر افتد جمالالدین عبدالرزاق : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۶
زهی روی تو خار گل نهاده کمالالدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۸۵۰
با آنکه به کس دست به پیمان ندهی کمالالدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۶۴۱
در حق خود از تو صد سخن می شنوم رفیق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹۹
در چمن جلوه گر ای سرو قد ساده کنی عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۲۲۷
در محبت لب خشک و دل تر می خندد خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۶۳
من آن مرغ همایونم که باز چتر سلطانم عطار نیشابوری : دفتر اول
در خطاب کردن با روح القدس و فضایل آن گفتن و عجز و مسکینی آوردن و تسلیم شدن در همه احوال فرماید
الا ای جوهر قدسّی یکتای صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۶۴
زهی ز اندیشه لعل تو پر خون جام فکرت ها
غزل شمارهٔ ۴۶۹
مباش ای رهنورد عشق نومید از تپیدن ها عینالقضات همدانی : لوایح
فصل ۸۵
گریه در عشق از رعونات نفس است گریه در خلوت از برای سلوت بود و در صحبت از برای اظهار احتراق کند و این هر دو از رعونات نفس بیرون نیست لعمری تا عاشق بخود باز نیفتد نگرید و عاشق بی شعور باید تا از غیبت در حضور آید آن عزیزی بنزد پیری از پیران طریقت درآمد اهل پردۀ او زلف شانه میکرد خواست که سربپوشد پیر فرمود او درین زمان بی شعورست و در عالم حضورست از هر دو کون آگاهی ندارد و روی جز بعالم نامتناهی ندارد زمانی بود در گریه آمد پیر فرمود که سر بپوش که او حاضر شد و از دریچۀ طبیعت ناظر شد بخود باز افتاد و از هجردرگداز افتاد و این لطیفۀ لطیف است. صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۶۷
اگر مردی مرو در پرده ناموس چون زنها قصاب کاشانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹
مگر آن آتشینخو آگه از بخت من است امشب عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۲۵
فارغیم ای عاملان حشر ز احسان شما سهراب سپهری : آوار آفتاب
بی تار و پود
در بیداری لحظهها خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۶۰
خود لطف بود چندان ای جان که تو داری محتشم کاشانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۸
در کعبه قدم نهادهام وای به من مولوی : دفتر ششم
بخش ۸۸ - لابه کردن موش مر چغز را کی بهانه میندیش و در نسیه مینداز انجاح این حاجت مرا کی فی التاخیر آفات و الصوفی ابن الوقت و ابن دست از دامن پدر باز ندارد و اب مشفق صوفی کی وقتست او را بنگرش به فردا محتاج نگرداند چندانش مستغرق دارد در گلزار سریع الحسابی خویش نه چون عوام منتظر مستقبل نباشد نهری باشد نه دهری کی لا صباح عند الله و لا مساء ماضی و مستقبل و ازل و ابد آنجا نباشد آدم سابق و دجال مسبوق نباشد کی این رسوم در خطهٔ عقل جز وی است و روح حیوانی در عالم لا مکان و لا زمان این رسوم نباشد پس او ابن وقتیست کی لا یفهم منه الا نفی تفرقة الا زمنة چنانک از الله واحد فهم شود نفی دوی نی حقیقت واحدی
صوفییی را گفت خواجهی سیم پاش جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۸۴۸
به غیر سوز و گدازیم چاره نیست چو شمع صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۶۶
به یک پیمانه می، کرد ساقی حل مشکل ها سید حسن غزنوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۹
روزی که مرا چشم به تو خوش پسر افتد جمالالدین عبدالرزاق : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۶
زهی روی تو خار گل نهاده کمالالدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۸۵۰
با آنکه به کس دست به پیمان ندهی کمالالدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۶۴۱
در حق خود از تو صد سخن می شنوم رفیق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹۹
در چمن جلوه گر ای سرو قد ساده کنی عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۲۲۷
در محبت لب خشک و دل تر می خندد خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۶۳
من آن مرغ همایونم که باز چتر سلطانم عطار نیشابوری : دفتر اول
در خطاب کردن با روح القدس و فضایل آن گفتن و عجز و مسکینی آوردن و تسلیم شدن در همه احوال فرماید
الا ای جوهر قدسّی یکتای صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۶۴
زهی ز اندیشه لعل تو پر خون جام فکرت ها
