صائب تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۲۲ - درتهنیت ورود شاه عباس دوم از مازندران به اصفهان
منت خدای را که سلیمان روزگار نسیمی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶۴
یارب، ای سرو من! امشب در کنار کیستی؟ فریدون مشیری : لحظه ها و احساس
بهارِ خاموش
ندانم این نسیمِ بالْ بسته، غزالی : رکن چهارم - رکن منجیات
بخش ۳۰ - حقیقت رجا
بدان که هرکه در مستقبل نیکویی چشم دارد این چشمداشت وی را باشد که رجا گویند و باشد که تمنی گویند و باشد که غرور گویند. و احمقان و ابلهان اینها از یکدیگر بازندانند و پندارند که این همه امید است و رجای محمود است، و این نه چنان است، بلکه اگر کسی تخمی نیک طلب کند و در زمین نرم افگند و خارر و گیاه پاک کند و به وقت آب دهد و چشم دارد که ارتفاع بردارد، چون خدای تعالی صواعق نگاه دارد و آفت دفع کند، این چشم داشتن را امید گویند. فردوسی : پادشاهی خسرو پرویز
بخش ۷۰
همی هر زمان شاه برتر گذشت ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۱۷
عارف بچنین روز کناری گیرد ایرج میرزا : غزل ها
غزل شمارۀ ۵
طرب افسرده کند دل چو ز حدّ در گذرد فردوسی : پادشاهی کسری نوشین روان چهل و هشت سال بود
بخش ۱۲ - وفات یافتن قیصر روم و رزم کسری
چنین گوید از نامهٔ باستان جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۴۷۱
شب که عریان به بر آن شوخ قدح نوشم بود خاقانی : قصاید
شمارهٔ ۸۷ - در رثاء امام شهاب الدین ابوالفضائل شروانی
سر چه سنجد که هوش می بشود امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۳۴
ای به بدی کرده باز چشم بدآموز را سعدی : باب هشتم در شکر بر عافیت
سر آغاز
نفس مینیارم زد از شکر دوست فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۴۹
رفتم بخرابات توکلت علیالله عطار نیشابوری : پندنامه
در صفت فقر و صبر
فقر خود را پیش کس پیدا مکن صائب تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۹ - در مدح شاه عباس دوم
هزار شکر که گوهر فروز جاه و جلال غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۹
بتان شهر ستم پیشه شهریارانند بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۳
خط گرد خال آن لب میگون زیاده تر ترانه های کودکانه : بخش اول
رضا رضا رضا رضا
رضا رضا رضا رضا صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۱۹۷ - و من المتعرفین
گروهی کاهل علم و اختصاصند فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۴
کار من تا به زلف یار من است
شمارهٔ ۲۲ - درتهنیت ورود شاه عباس دوم از مازندران به اصفهان
منت خدای را که سلیمان روزگار نسیمی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶۴
یارب، ای سرو من! امشب در کنار کیستی؟ فریدون مشیری : لحظه ها و احساس
بهارِ خاموش
ندانم این نسیمِ بالْ بسته، غزالی : رکن چهارم - رکن منجیات
بخش ۳۰ - حقیقت رجا
بدان که هرکه در مستقبل نیکویی چشم دارد این چشمداشت وی را باشد که رجا گویند و باشد که تمنی گویند و باشد که غرور گویند. و احمقان و ابلهان اینها از یکدیگر بازندانند و پندارند که این همه امید است و رجای محمود است، و این نه چنان است، بلکه اگر کسی تخمی نیک طلب کند و در زمین نرم افگند و خارر و گیاه پاک کند و به وقت آب دهد و چشم دارد که ارتفاع بردارد، چون خدای تعالی صواعق نگاه دارد و آفت دفع کند، این چشم داشتن را امید گویند. فردوسی : پادشاهی خسرو پرویز
بخش ۷۰
همی هر زمان شاه برتر گذشت ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۱۷
عارف بچنین روز کناری گیرد ایرج میرزا : غزل ها
غزل شمارۀ ۵
طرب افسرده کند دل چو ز حدّ در گذرد فردوسی : پادشاهی کسری نوشین روان چهل و هشت سال بود
بخش ۱۲ - وفات یافتن قیصر روم و رزم کسری
چنین گوید از نامهٔ باستان جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۴۷۱
شب که عریان به بر آن شوخ قدح نوشم بود خاقانی : قصاید
شمارهٔ ۸۷ - در رثاء امام شهاب الدین ابوالفضائل شروانی
سر چه سنجد که هوش می بشود امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۳۴
ای به بدی کرده باز چشم بدآموز را سعدی : باب هشتم در شکر بر عافیت
سر آغاز
نفس مینیارم زد از شکر دوست فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۴۹
رفتم بخرابات توکلت علیالله عطار نیشابوری : پندنامه
در صفت فقر و صبر
فقر خود را پیش کس پیدا مکن صائب تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۹ - در مدح شاه عباس دوم
هزار شکر که گوهر فروز جاه و جلال غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۹
بتان شهر ستم پیشه شهریارانند بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۳
خط گرد خال آن لب میگون زیاده تر ترانه های کودکانه : بخش اول
رضا رضا رضا رضا
رضا رضا رضا رضا صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۱۹۷ - و من المتعرفین
گروهی کاهل علم و اختصاصند فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۴
کار من تا به زلف یار من است
