سعدی : قطعات
شمارهٔ ۴۴
شنیدم که بیوهزنی دردمند قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۴۰
وقت است اگر عنان سپاری به شتاب ابوالحسن فراهانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۶
گفتی که چرا بداخترت میگفتم میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶
ای برده دل ما و سپرده دل خود را شاه نعمتالله ولی : دوبیتیها
دوبیتی شمارهٔ ۲۵۷
گر تو عارف شوی شوی بخشی فردوسی : داستان سیاوش
بخش ۹
چو خورشید تابنده بنمود پشت صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۴۱۸ - معالم اعلام الصفات
معالم آنچه اعلام الصفات است سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۴
دل چون مطیع گشت چراغ نظر شود حزین لاهیجی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۲۶۲
زد نقش سخن سکهٔ جاوید به نامم میرزا آقاخان کرمانی : نامهٔ باستان
بخش ۵۲ - کشته شدن دارا به دست ستراپان خود
بهاران سوی مدیه آمد دمان خواجه عبدالله انصاری : مناجات نامه
مناجات شمارهٔ ۲۳۵
الهی کدام زبان به ستایش تو رسد؟ کدام خرد صفت تو را برتابد، کدام شکر با نیکویی تو برابر آید، کدام بنده به گُذاران عبادت تو رسد. خدایا از ما هر که را بینی معیوب بینی، هر کردار بینی همه با تقصیر بینی، با اینهمه باران رحمت تو باز ایستد و محمد بن منور : منقولات
شمارهٔ ۱۶
شیخ گفت: وقتک بین النَفَسین. وقت تو میان دونفس است یکی گذشته و یکی ناآمده. پس گفت دی شد و فردا کو؟ روز امروز است. الوقت سیف قاطع. نیر تبریزی : سایر اشعار
شمارهٔ ۱۷
دل چو بر عهد تو ای خسرو خوبان ستم هجویری : باب الملامة
باب الملامة
گروهی از مشایخ، طریق ملامت سپردهاند، و مر ملامت را اندر خلوص محبت تأثیری عظیم است و مشربی تمام واهل حق مخصوصاند به ملامت خلق از جملهٔ عالم، خاصه بزرگان این امت، کثّرهم اللّه و رسول علیه السّلام که مقتدا و امام اهل حق بود و پیشرو محبان، تا برهان حق بر وی پیدا نیامده بود و وحی بدو نپیوسته، به نزدیک همه نیکنام بود و بزرگ؛ و چون خلعت دوستی در سر وی افکندند، خلق زبان ملامت بدو دراز کردند. گروهی گفتند: «کاهن است»، و گروهی گفتند: «شاعر است»، و گروهی گفتند: «کاذب است»، و گروهی گفتند: «مجنون است»، و مانند این خدای عزّ و جلّ صفت مؤمنان کرد و گفت: «ایشان از ملامت ملامت کنندگان نترسند»؛ لقوله، تعالی: «ولایخافونَ لومةَ لائمٍ ذلک فَضْلُ اللّهِ یُؤْتیهِ مَنْ یَشاءُ و اللّه واسعٌ علیمٌ (۵۴/المائده).» شمس مغربی : غزلیات
شمارهٔ ۷۴
مرا بفقر و فنا افتخار میباشد سلمان ساوجی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۷۰
سوز تو کجا گیرد، در خرمن هر خامی؟ بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۶۴
دل انجمن صد طرب ازیاد وصالست کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۱۸۹
طبع لطیف داند لطف لب و دهانت صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۶۱
ز هم نمی گسلد عیش جاودانه ما مسعود سعد سلمان : قصاید
شمارهٔ ۱۵۱ - هم در ثنای آن پادشاه و تهنیت فتح اکره
ایا نسیم سحر فتح نامه ها بردار
شمارهٔ ۴۴
شنیدم که بیوهزنی دردمند قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۴۰
وقت است اگر عنان سپاری به شتاب ابوالحسن فراهانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۶
گفتی که چرا بداخترت میگفتم میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶
ای برده دل ما و سپرده دل خود را شاه نعمتالله ولی : دوبیتیها
دوبیتی شمارهٔ ۲۵۷
گر تو عارف شوی شوی بخشی فردوسی : داستان سیاوش
بخش ۹
چو خورشید تابنده بنمود پشت صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۴۱۸ - معالم اعلام الصفات
معالم آنچه اعلام الصفات است سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۴
دل چون مطیع گشت چراغ نظر شود حزین لاهیجی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۲۶۲
زد نقش سخن سکهٔ جاوید به نامم میرزا آقاخان کرمانی : نامهٔ باستان
بخش ۵۲ - کشته شدن دارا به دست ستراپان خود
بهاران سوی مدیه آمد دمان خواجه عبدالله انصاری : مناجات نامه
مناجات شمارهٔ ۲۳۵
الهی کدام زبان به ستایش تو رسد؟ کدام خرد صفت تو را برتابد، کدام شکر با نیکویی تو برابر آید، کدام بنده به گُذاران عبادت تو رسد. خدایا از ما هر که را بینی معیوب بینی، هر کردار بینی همه با تقصیر بینی، با اینهمه باران رحمت تو باز ایستد و محمد بن منور : منقولات
شمارهٔ ۱۶
شیخ گفت: وقتک بین النَفَسین. وقت تو میان دونفس است یکی گذشته و یکی ناآمده. پس گفت دی شد و فردا کو؟ روز امروز است. الوقت سیف قاطع. نیر تبریزی : سایر اشعار
شمارهٔ ۱۷
دل چو بر عهد تو ای خسرو خوبان ستم هجویری : باب الملامة
باب الملامة
گروهی از مشایخ، طریق ملامت سپردهاند، و مر ملامت را اندر خلوص محبت تأثیری عظیم است و مشربی تمام واهل حق مخصوصاند به ملامت خلق از جملهٔ عالم، خاصه بزرگان این امت، کثّرهم اللّه و رسول علیه السّلام که مقتدا و امام اهل حق بود و پیشرو محبان، تا برهان حق بر وی پیدا نیامده بود و وحی بدو نپیوسته، به نزدیک همه نیکنام بود و بزرگ؛ و چون خلعت دوستی در سر وی افکندند، خلق زبان ملامت بدو دراز کردند. گروهی گفتند: «کاهن است»، و گروهی گفتند: «شاعر است»، و گروهی گفتند: «کاذب است»، و گروهی گفتند: «مجنون است»، و مانند این خدای عزّ و جلّ صفت مؤمنان کرد و گفت: «ایشان از ملامت ملامت کنندگان نترسند»؛ لقوله، تعالی: «ولایخافونَ لومةَ لائمٍ ذلک فَضْلُ اللّهِ یُؤْتیهِ مَنْ یَشاءُ و اللّه واسعٌ علیمٌ (۵۴/المائده).» شمس مغربی : غزلیات
شمارهٔ ۷۴
مرا بفقر و فنا افتخار میباشد سلمان ساوجی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۷۰
سوز تو کجا گیرد، در خرمن هر خامی؟ بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۶۴
دل انجمن صد طرب ازیاد وصالست کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۱۸۹
طبع لطیف داند لطف لب و دهانت صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۶۱
ز هم نمی گسلد عیش جاودانه ما مسعود سعد سلمان : قصاید
شمارهٔ ۱۵۱ - هم در ثنای آن پادشاه و تهنیت فتح اکره
ایا نسیم سحر فتح نامه ها بردار
