هلالی جغتایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۹۱
ز دوری تا بکی، ما را چنین مهجور می داری؟ جامی : خردنامه اسکندری
بخش ۱ - سرآغاز
الهی! کمال الهی تو راست جامی : خردنامه اسکندری
بخش ۲ - در نصیحت نفس مفلس
دلا دیدهٔ دوربین برگشای! حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۰۰
مرا جانانه‌ای باید که باشد غم گسارِ من فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۹
دلا فیض بر از لقای صباح جامی : خردنامه اسکندری
بخش ۳ - گفتار در فضایل سخن و سخنوری
سخن ز آسمان‌ها فرود آمده‌ست عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۴۱۲
صنم می گوی و در بتخانه می رقص جامی : خردنامه اسکندری
بخش ۴ - آغاز داستان
شناسای تاریخ‌های کهن عطار نیشابوری : باب چهل و چهارم: در قلندریات و خمریات
شمارهٔ ۱۴
تا چند ز زاهد ریائی آخر مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۴۶
مکن راز مرا ای جان فسانه انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۸
با دل گفتم چو یار بی فرمانست مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹۱۰
باز گردد عاقبت این در، بلی ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۸۱
چون دایره ما ز پوست پوشان توایم قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۵۸۶
چون باصره در عشق مجازی ماندی ساختار و قالب‌های شعری : قالب های شعر کهن فارسی
مسمط
شعری است که از رشته های گوناگون پدید می آید. قافیه رشته ها متفاوت است و در هر رشته همه مصراع ها به جز مصراع آخر هم قافیه اند. به هر بخش رشته می گویند و به مصراع آخر هر رشته، بند گویند. در ضمن تمام بندها با هم هم قافیه می باشند. شکل مسمط ------------+ ------------+ ------------+ ------------+ رشته ------------+ ------------# بند ------------× ------------× ------------× ------------× رشته ------------× ------------# بند بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۴۰۶
از مژه سنان داری وجوشن به بر ازمو جامی : خردنامه اسکندری
بخش ۵ - نزدیک شدن مرگ فیلقوس و به حضور خواستن اسکندر
سکندر چو ز آلایش جهل پاک مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۴
دی گفت مرا دلت چرا غمگین است مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۶۸
دروازه هستی را جز ذوق مدان ای جان عیوقی : ورقه و گلشاه
بخش ۴۰ - شعر گفتن ورقه
کنم آه ازین چرخ گردنده آه
غزل شمارهٔ ۳۹۱
ز دوری تا بکی، ما را چنین مهجور می داری؟ جامی : خردنامه اسکندری
بخش ۱ - سرآغاز
الهی! کمال الهی تو راست جامی : خردنامه اسکندری
بخش ۲ - در نصیحت نفس مفلس
دلا دیدهٔ دوربین برگشای! حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۰۰
مرا جانانه‌ای باید که باشد غم گسارِ من فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۹
دلا فیض بر از لقای صباح جامی : خردنامه اسکندری
بخش ۳ - گفتار در فضایل سخن و سخنوری
سخن ز آسمان‌ها فرود آمده‌ست عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۴۱۲
صنم می گوی و در بتخانه می رقص جامی : خردنامه اسکندری
بخش ۴ - آغاز داستان
شناسای تاریخ‌های کهن عطار نیشابوری : باب چهل و چهارم: در قلندریات و خمریات
شمارهٔ ۱۴
تا چند ز زاهد ریائی آخر مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۴۶
مکن راز مرا ای جان فسانه انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۸
با دل گفتم چو یار بی فرمانست مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹۱۰
باز گردد عاقبت این در، بلی ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۸۱
چون دایره ما ز پوست پوشان توایم قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۵۸۶
چون باصره در عشق مجازی ماندی ساختار و قالب‌های شعری : قالب های شعر کهن فارسی
مسمط
شعری است که از رشته های گوناگون پدید می آید. قافیه رشته ها متفاوت است و در هر رشته همه مصراع ها به جز مصراع آخر هم قافیه اند. به هر بخش رشته می گویند و به مصراع آخر هر رشته، بند گویند. در ضمن تمام بندها با هم هم قافیه می باشند. شکل مسمط ------------+ ------------+ ------------+ ------------+ رشته ------------+ ------------# بند ------------× ------------× ------------× ------------× رشته ------------× ------------# بند بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۴۰۶
از مژه سنان داری وجوشن به بر ازمو جامی : خردنامه اسکندری
بخش ۵ - نزدیک شدن مرگ فیلقوس و به حضور خواستن اسکندر
سکندر چو ز آلایش جهل پاک مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۴
دی گفت مرا دلت چرا غمگین است مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۶۸
دروازه هستی را جز ذوق مدان ای جان عیوقی : ورقه و گلشاه
بخش ۴۰ - شعر گفتن ورقه
کنم آه ازین چرخ گردنده آه
