رودکی : ابیات به جا مانده از کلیله و دمنه و سندبادنامه
بخش ۴۷
چون کشف انبوه غوغایی بدید عطار نیشابوری : باب چهل و چهارم: در قلندریات و خمریات
شمارهٔ ۳
تا دل به غم عشق تو در خواهد بود میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۶۹
عشق آمد و هستی مرا بیشه بسوخت ملک‌الشعرای بهار : مثنویات
شمارهٔ ۶۶ - نقش فردوسی
پژوهندگی را سپیده‌دمان انوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۰
یاد می‌دار کانچه بنمودی طغرل احراری : غزلیات
شمارهٔ ۴۴
ای ز رخسار تو گل شرمنده در گلزارها اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۴۵
جایی که بجوش آرد گل بلبل زاری را کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۲
دل زنده شد از بوی تو بوی تو مرا ساخت صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۸۲
صبر دامان دل بیتاب نتواند گرفت صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۹۳۰
تا کی ز جهل چاره حرص از طلب کنی؟ نادر نادرپور : دختر جام
بی پناه
ای آنکه از دیار من آخر گریختی انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۷
با موزه به آب در دویدی به نخست عبدالقهّار عاصی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارۀ ۶
تو بارانیّ و من لب‌تشنه رودم فردوسی : پادشاهی خسرو پرویز
بخش ۳۶
دگر روز خسرو بیاراست گاه صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۹
بال و پر شد شوق من سنگ نشان خفته را شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۱۸
زاهد به سراپردهٔ رندان مگذارید انوری : مقطعات
شمارهٔ ۱ - در تعریف علم و شان آن
دیدهٔ جان بوعلی سینا رضاقلی خان هدایت : روضهٔ دوم در ذکر فضلا و محقّقین حکما
بخش ۴۵ - سنائی غزنوی قُدِّسَ سِرُّه
و هُوَ شیخ الحکیم العارف الکامل ابوالمجد مجدود بن آدم الغزنوی. از اعاظم محققین و افاخم مدققین است. عم زادهٔ رضی الدین لالای غزنوی است و مرید شیخ ابویوسف یعقوب همدانی. ظهورش در زمان سلاطین غزنویّه و مدت‌ها مداح سلطان ابراهیم غزنوی بوده. سبب انتباهش در کتب، مسطور و در افواه مذکور. وی را بین الحکما و العرفا پایهٔ اعلی و کمالش از کلامش پیداست. بهرام شاه غزنوی خواست که همشیرهٔ خود را به وی دهد،ابا فرمود و قبول ننمود. مولوی معنوی در شأن او گفته: صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۵۴
مهر خاموشی مرا گنجینه اسرار کرد خیام : هرچه باداباد [۱۰۰-۷۴]
رباعی ۷۷
امشب می جامِ یک‌مَنی خواهم‌کرد،
بخش ۴۷
چون کشف انبوه غوغایی بدید عطار نیشابوری : باب چهل و چهارم: در قلندریات و خمریات
شمارهٔ ۳
تا دل به غم عشق تو در خواهد بود میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۶۹
عشق آمد و هستی مرا بیشه بسوخت ملک‌الشعرای بهار : مثنویات
شمارهٔ ۶۶ - نقش فردوسی
پژوهندگی را سپیده‌دمان انوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۰
یاد می‌دار کانچه بنمودی طغرل احراری : غزلیات
شمارهٔ ۴۴
ای ز رخسار تو گل شرمنده در گلزارها اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۴۵
جایی که بجوش آرد گل بلبل زاری را کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۲
دل زنده شد از بوی تو بوی تو مرا ساخت صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۸۲
صبر دامان دل بیتاب نتواند گرفت صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۹۳۰
تا کی ز جهل چاره حرص از طلب کنی؟ نادر نادرپور : دختر جام
بی پناه
ای آنکه از دیار من آخر گریختی انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۷
با موزه به آب در دویدی به نخست عبدالقهّار عاصی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارۀ ۶
تو بارانیّ و من لب‌تشنه رودم فردوسی : پادشاهی خسرو پرویز
بخش ۳۶
دگر روز خسرو بیاراست گاه صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۹
بال و پر شد شوق من سنگ نشان خفته را شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۱۸
زاهد به سراپردهٔ رندان مگذارید انوری : مقطعات
شمارهٔ ۱ - در تعریف علم و شان آن
دیدهٔ جان بوعلی سینا رضاقلی خان هدایت : روضهٔ دوم در ذکر فضلا و محقّقین حکما
بخش ۴۵ - سنائی غزنوی قُدِّسَ سِرُّه
و هُوَ شیخ الحکیم العارف الکامل ابوالمجد مجدود بن آدم الغزنوی. از اعاظم محققین و افاخم مدققین است. عم زادهٔ رضی الدین لالای غزنوی است و مرید شیخ ابویوسف یعقوب همدانی. ظهورش در زمان سلاطین غزنویّه و مدت‌ها مداح سلطان ابراهیم غزنوی بوده. سبب انتباهش در کتب، مسطور و در افواه مذکور. وی را بین الحکما و العرفا پایهٔ اعلی و کمالش از کلامش پیداست. بهرام شاه غزنوی خواست که همشیرهٔ خود را به وی دهد،ابا فرمود و قبول ننمود. مولوی معنوی در شأن او گفته: صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۵۴
مهر خاموشی مرا گنجینه اسرار کرد خیام : هرچه باداباد [۱۰۰-۷۴]
رباعی ۷۷
امشب می جامِ یک‌مَنی خواهم‌کرد،
